Κύριε διευθυντά
Με τον τίτλο «Η δυτική γυάλα» («Καθημερινή», 14/4/2024) υποθέτω πως εννοείτε ότι το «οικοδόμημα» της ∆ύσης, Ευρώπη και ΗΠΑ, αποτελεί μια εύθραυστη «γυάλα» (λίγο πιο δυνατή από μια σαπουνόφουσκα) έτοιμη να εκραγεί. Λέτε ότι το δυτικό αφήγημα θέλει τη ∆ύση να μάχεται έναν «σκοτεινό κόσμο που εκπροσωπεί τον αυταρχισμό και αμφισβητεί το φιλελεύθερο μεταπολεμικό οικοδόμημα. Συνοψίζεται στη φράση «η ∆ύση και οι υπόλοιποι», «the West and the rest».
Ομως, τι λένε και οι «άλλοι»; Οταν βλέπεις τη μάνα να ζώνει τον μοναχογιό με εκρηκτικά και να τον ευλογεί με την ευχή «Οσους πιο πολλούς μπορείς από τους άπιστους»; Η μάνα πιστεύει πως ο γιος θα πάει στον Παράδεισο με την ευχή της. Ποιο επιχείρημα αντέχει σε αυτό το «αφήγημα»;Οταν η Γκόλντα Μέι ρωτήθηκε κάποτε «Πώς θα πάψει αυτή η αντιπαλότητα ανάμεσα σε Ισραηλινούς και Παλαιστινίους;», απάντησε: Οταν η Παλαιστίνια μάνα αγαπήσει το παιδί της περισσότερο από το μίσος για τον Εβραίο! Ας πάμε στη δεκαετία του ’90, οπότε η Δύση κέρδισε τον Ψυχρό Πόλεμο και ως μονοκράτορας ένιωθε την «αλαζονεία» της υπεροχής έναντι όλων των «άλλων». Και κυριευμένη από το σύνδρομο της ύβρεως αναμετράται μόνο με τους θεούς. Ας επιστρέψουμε εις τα καθ’ ημάς.
Στην πολιτική ζωή της μικρής μας Ελλάδας. Από τις αλλεπάλληλες νίκες – ήττες του 2019 και δώθε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μήπως, λέω μήπως, αισθάνεται όπως οι ΗΠΑ της δεκαετίας του 1990; Μήπως δεν μπορεί να ελέγξει τα «όνειρά» του, και τα συγχέει με την πραγματικότητα; Διότι, αντιπολίτευση βέβαια δεν υπάρχει, ούτε προς τα αριστερά, ούτε προς τα δεξιά της Ν.Δ. Τα κόμματα και κομματίδια, που υπάρχουν ένθεν κακείθεν της Ν.Δ., τρώγονται μεταξύ τους και διεκδικούν τη δεύτερη ή τρίτη θέση στην κατάταξη των δημοσκοπήσεων! Δεν έχουν καιρό ούτε δυνάμεις να τα βάλουν με τον Μητσοτάκη. Τελικά ο μόνος αντίπαλος είναι ο ίδιος ο εαυτός του. Και αυτόν μόνο ο ίδιος μπορεί να τον τιθασεύσει! Αλλά προς τούτο πρέπει να σοβαρευτεί.
*Πρώην Γυμνασιάρχης, Ραφήνα