Κύριε διευθυντά
Η Καστανιά Αγράφων ήταν σημαντικό παραθεριστικό κέντρο της περιοχής πριν από τον πόλεμο του 1940. Γέμιζε το καλοκαίρι από καμπίσιους που δεν μπορούσαν να αντέξουν τη ζέστη, και την ελονοσία.
Οι παραθεριστές ήταν κυρίως από την πόλη της Καρδίτσας και από τις κωμοπόλεις Σοφάδες και Παλαμά. Υπήρχαν και οι απόγονοι Καστανιωτών από Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Βόλο.
Η διαδρομή από Καρδίτσα διαρκούσε έξι ώρες με τα μουλάρια. Ωσπου μια μέρα εμφανίστηκε το πρώτο αυτοκίνητο. Ηταν το καλοκαίρι του 1937. Το γεγονός σχολιάστηκε από την εφημερίδα «Θεσσαλική φωνή» της Καρδίτσας:
«Ευχάριστον άγγελμα από την Καστανιάν διά τους φίλους της εξοχής και τους εκδρομείς. Το τμήμα της οδού που συνδέει το χωρίον με την εθνική οδόν Καρδίτσης – Αγρινίου επεσκευάσθη διά της προσωπικής εργασίας των κατοίκων και διά της οικονομικής συμβολής πολλών παραθεριστών. Από σήμερον η δι’ αυτοκινήτου μετάβασις εις Καστανιάν δεν αποτελεί άθλον. Θα είναι η ομαλωτέρα διαδρομή. Ας επιληφθούν της ευκαιρίας όσοι αγαπούν τον έλατο, την καλλιθέαν των γραφικών τοπίων της Καστανιάς».
Η εμφάνιση των αυτοκινήτων συντάραξε την πιτσιρικάδα που, για πρώτη φορά, έβλεπε αυτοκίνητο. ∆ιακαής πόθος των παιδιών ήταν ένας περίπατος με το αυτοκίνητο. Εκλιπαρούσαν τον αυτοκινητιστή Καΐπη να τους πάει μια βόλτα. Ανάλγητος ο Καΐπης, όχι μόνο ήταν αρνητικός αλλά και… διαολόστελνε τα παιδιά με φανερή κακία. ∆εν πέρασε όμως ατιμωρητί αυτή η σκληρή συμπεριφορά του. Τα παιδιά βρήκαν έναν ιδιαίτερα αποτελεσματικό τρόπο για να τον τιμωρήσουν. Γνωρίζοντας την ώρα άφιξής του, προσδιόρισαν ένα κατάλληλο σημείο της διαδρομής έξω από το χωριό και έστησαν ένα οδόφραγμα με μεγάλες πέτρες και κλαδιά. Κρυμμένα πίσω από τα έλατα στη συνεχόμενη ελατοσκεπή πλαγιά, περίμεναν. Ανυποψίαστος, ο Καΐπης σταμάτησε αιφνιδιασμένος το αυτοκίνητο στο οδόφραγμα. Στρέφοντας το βλέμμα του προς την πλαγιά, διέκρινε ένα παιδί που δεν ήταν καλά κρυμμένο.
Ορμησε προς καταδίωξή μας αλλά πού να μας φτάσει. Ημασταν όλοι γοργοπόδαροι σαν ζαρκάδια. Επέστρεψε ο Καΐπης και, μόνος όπως ήταν, απομάκρυνε αγκομαχώντας πέτρες και κλαδιά εκστομίζοντας βρισιές και κατάρες για τα παλιόπαιδα. Εμείς, κρυμμένοι πίσω από τα έλατα, γελούσαμε χαιρέκακα.
Ο επόμενος οδηγός ήταν ο Καρβούνης. Ολως παραδόξως, το αίτημά μας έγινε αμέσως δεκτό από τον Καρβούνη και μάλιστα για πολλές βόλτες.
Φαίνεται ότι εκείνος είχε ενημερωθεί για την περιπέτεια του Καΐπη και προσάρμοσε δεόντως τη συμπεριφορά του. Ηταν μια νίκη για την πιτσιρικάδα…
*Επίτιμος Διευθυντής Ευρωπαϊκής Επιτροπής