Κύριε διευθυντά
Διαβάζοντας τα άρθρα της «Καθημερινής», συμβαίνει συχνά «συντονισμός» με πράγματα που κάποτε διαβάσαμε κι έχουμε ξεχάσει. Πράγματι το άρθρο του κ. Γιώργου Φραντζεσκάκη για το άγαλμα του σκύλου στην οδό Φωκίωνος Νέγρη (περιοδικό «Κ», 21/4), μου έδωσε αφορμή να εντοπίσω ένα επίγραμμα από την Παλατινή Ανθολογία (επιλογή Α. Λεντάκη, ∆ωρικός). Το έγραψε ο Τύμνης τον 2ο π.Χ. αιώνα και αναφέρεται σ’ ένα σκυλί από τη Μάλτα, που ήταν πιστός φίλος κάποιου Εύμηλου. Φαίνεται ότι η μαλτέζικη ράτσα ήταν από τότε περιζήτητη, ειδικά για κυνηγόσκυλα. Ο Εύμηλος θα ήταν ο χορηγός. Το επίγραμμα τελειώνει με μια λυρική φράση που θέλω να την αφήσω άθικτη: «νυν δ’ εκείνου φθέγμα σιωπηλαί νυκτός έχουσιν οδοί». Εννοεί βέβαια τη μιλιά (φθέγμα) του σκύλου, που σβήνει μέσα στη νύχτα. Θα μπορούσε να γραφτεί και στο μαρμάρινο λαγωνικό της Κυψέλης!