Κύριε διευθυντά
Διαχρονικά οι δημόσιες υπηρεσίες και επιχειρήσεις ήταν και είναι η πιο αληθινή σχέση ανάμεσα στο κράτος και στον πολίτη. Προϊόντος του χρόνου τα κόμματα «εισέβαλαν» και «εισβάλλουν» στο ∆ημόσιο, που αποδείχθηκε καλή πηγή για τα ψηφοθηρικά ταμεία τους.
Ετσι άρχισε και συνεχίζεται η μεθοδική εισβολή όλων των μορφών εξουσίας «ιεραρχικά» από τον υπουργό, τον βουλευτή, τον περιφερειάρχη (κυρίως παλιά), τον νομάρχη και δήμαρχο (διακεκριμένα όργανα συνεργασίας με την κεντρική εξουσία στην εισβολή), τον κομματάρχη, στις δημόσιες υπηρεσίες. Οποία η ζημιά με τα περιβόητα «δικά μας παιδιά».
Θεωρώ ήδη μετά τα ανωτέρω ότι υπάρχει «εκτροχιασμός» του Δημοσίου σε όλες τις μορφές του, παρά το ότι παραμένει το πλέον αληθινό. Οι φέροντες την ευθύνη (οι εκάστοτε κυβερνήσεις κυρίως αλλά και η διαχρονική αντιπολίτευση) με ευκολία επικαλούνται τη λύση των εν γένει προβλημάτων του Δημοσίου, με προσλήψεις υπαλλήλων (που όλες οι υπηρεσίες ζητούν), αυξήσεις αποδοχών κ.λπ. Η άποψή μου είναι ότι είναι θέμα κυρίως οργάνωσης, με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα εκλείψουν ή θα ελαχιστοποιηθούν οι παρεμβάσεις της εξουσίας (εννοείται βέβαια ότι όπου είναι απαραίτητες οι προσλήψεις θα πρέπει να γίνονται), για να λυθούν σε κάποιο βαθμό τα προβλήματα του Δημοσίου. Η πλήρης λύση (που πρέπει να είναι το όριο βέβαια) όπως τη φαντάζονται αρκετοί στις ομιλίες στη Βουλή οδηγεί στη βασιλεία των ουρανών, εκτός εάν τα κόμματα γίνουν συνεργάσιμα (αυτό κι αν δεν οδηγεί στη βασιλεία των ουρανών).
Ο ιδιωτικός χώρος άρπαξε τις ευκαιρίες λόγω των αδυναμιών του Δημοσίου και με όπλο το κέρδος, κυρίως, οργανώθηκε στους διάφορους τομείς (υγεία, τράπεζες, τηλεπικοινωνίες, παιδεία, ΚΤΕΟ κ.λπ.) σημειώνοντας μεγάλα βήματα αφήνοντας πίσω το Δημόσιο. Θεωρώ, πάντα κατά τη γνώμη μου, ότι οι λύσεις σε κάποιες μορφές του Δημοσίου μπορεί να δοθούν με το «πάντρεμα» του δημόσιου και του ιδιωτικού χώρου με τη βοήθεια και της επερχόμενης με ταχύτητα τεχνητής νοημοσύνης. Π.χ., λύσεις δόθηκαν στη γρήγορη απονομή της σύνταξης (με τη συμμετοχή ιδιωτών του νομικού χώρου κυρίως), λύσεις μπορούν να δοθούν σε επείγουσες περιπτώσεις υγείας με τη βοήθεια του ιδιωτικού χώρου κ.λπ. Ομως ο πολίτης υφίσταται «πολλά» όταν «ξεμοναχιάζεται» στις σχέσεις του με τον ιδιωτικό χώρο, π.χ. τράπεζες, χώρος υγείας κ.λπ. Θα πρέπει στο ανωτέρω «πάντρεμα» το κράτος να παρεμβάλλεται και να ελέγχει πλήρως τον ιδιωτικό χώρο. Μη ελεγχόμενος ιδιωτικός χώρος στις ανωτέρω σχέσεις του με τον δημόσιο χώρο είναι γενικά επικίνδυνος.
*Τοπογράφος μηχανικός ΕΜΠ