Κύριε διευθυντά
Είδα στο ∆ιαδίκτυο ένα αφιέρωμα για τον Γιώργο Γεννηματά με τη συμπλήρωση 30 χρόνων από τον θάνατό του.
Τον γνώρισα μόλις έγινε υπουργός Εσωτερικών. Μας κάλεσε στο γραφείο του, τον τότε πρόεδρο του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών Πάνο Ηλιόπουλο και εμένα γενικό γραμματέα. Μας δέχθηκε χαμογελαστός και αμέσως μας είπε: «Ξέρω ότι δεν ανήκουμε στον ίδιο κομματικό χώρο. Ομως εάν συνεργαστούμε με ειλικρινή διάθεση, θα τα πάμε πολύ καλά».
Οταν αργότερα έγινα πρόεδρος του Συλλόγου, τολμώ να πω ότι αναπτύχθηκε μεταξύ μας μια αληθινή φιλία. Οσες φορές αντιμετωπίζαμε κάποιο πρόβλημα, σε οποιοδήποτε υπουργείο κι αν βρέθηκε, υπήρξε μεταξύ των δύο μας μια ήρεμη, ειλικρινής και αντικειμενική συζήτηση. Χαμογελαστός, νηφάλιος, άκουγε τις θέσεις μας και ουδέποτε προέβαλλε τις δικές του θέσεις με κομματικές αντιλήψεις. Ηταν πραγματικά ευχάριστη, πολιτισμένη η συζήτηση μεταξύ μας. Ουδέποτε μας έθιξε, όπως δυστυχώς έκαναν άλλοι υπουργοί.
Θυμάμαι μια φορά, μου είχε πει να του τηλεφωνήσω το βράδυ σπίτι του να μιλήσουμε για κάποιο πρόβλημα. Δεν είχε επιστρέψει όταν τηλεφώνησα, αλλά είχε προηγουμένως ενημερώσει τη σύζυγό του ότι θα τον ζητούσα και με παρακαλούσε να τον πάρω πάλι αργότερα.
Παραμένει ένας από τους ανθρώπους που εκτιμώ απεριόριστα και θα τους θυμάμαι πάντοτε.
