Κύριε διευθυντά
Σε επιστολή του της 24/4 ο κ. Βασ. Σαλακάς αναφέρεται σε δική μου προηγούμενη επιστολή γράφοντας «…διατείνεται ότι ο Κ. Καραμανλής εφάρμοσε την αντιπαροχή που κατέστρεψε την Αθήνα». Αν και δεν υπάρχει τέτοια διατύπωση στην επιστολή μου, όπως την εφάρμοσε την αντιπαροχή, ασφαλώς ναι. ∆ιότι την ξεκίνησε από την ιστορικότερη πλατεία της Αθήνας, αυτή του Συντάγματος, όπου το πρώτο κτίριο που γκρεμίστηκε τον Γενάρη του 1956 κι αφού είχε αναλάβει πρωθυπουργός μετά τον θάνατο του Παπάγου, ήταν το υπέροχο μέγαρο Καλλιγά, έργο του Τσίλλερ! Ακολούθησαν άπειρα άλλα αριστουργηματικά κτίρια, όπως το εμβληματικό μέγαρο Νεγρεπόντη στην ίδια πλατεία, πρώην βασιλικό ανάκτορο ή η παλαιά Μεγάλη Βρεταννία. ∆όθηκαν ύψη. Κάποτε από τον Αγνωστο ατένιζες τον Παρθενώνα. Μετά την πρώτη περίοδο Καραμανλή μόνον τσιμέντο.
∆εν έχω καταλάβει εισέτι επακριβώς γιατί ο Τσίλλερ είχε μικρότερη αξία από τα αρχαία μάρμαρα, σε μια ανεξάρτητη χώρα ηλικίας μόλις 125 ετών τότε. ∆εν γνωρίζω τι είδους συμβούλους είχε ο τότε πρωθυπουργός, πάντως τόσο το σχέδιο ∆οξιάδη, όσο και ο κορυφαίος αρχιτέκτονας της εποχής Πικιώνης που ο ίδιος εκτιμούσε, είχαν αντίθετη άποψη. Από ανθρώπους όλων των παρατάξεων, σχετικούς με το αντικείμενο, κατά καιρούς έχω διαβάσει ότι θα έπρεπε να είχαν μπει κάποιοι περιορισμοί και να μην είχε πειραχτεί το τότε ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Οπως συνέβη π.χ. με την ιστορική πόλη του Ρεθύμνου ή των Χανίων που διατηρήθηκαν και αντίθετα, εκτός αυτών υπήρξε και εκεί οργασμός τσιμεντοποίησης. Μια φορά κάτι διατηρήθηκε. Στην Αθήνα μόνον η Πλάκα κι αυτή όχι εντελώς. Πάλι καλά. Του είμαστε ευγνώμονες.
