Κύριε διευθυντά
Οι φοιτητικές διαμαρτυρίες σε πολλά αμερικανικά πανεπιστήμια και η διαχείρισή τους τόσο από τις διοικήσεις τους όσο και από την πολιτειακή (state) και ομοσπονδιακή (federal) διακυβέρνηση προσφέρουν χρήσιμα διδάγματα για τις ανεύθυνες, πολιτικοποιημένες πανεπιστημιακές διαμαρτυρίες στην Ελλάδα. Οι καταληψίες του Hamilton Hall στο Πανεπιστήμιο Columbia εκδιώχθηκαν εντός ολίγων ωρών και συνελήφθησαν διότι δεν είχαν φοιτητικές ταυτότητες. Σύντομα αποδείχτηκε άλλωστε ότι δεν είχαν καμία σχέση με το πανεπιστήμιο αλλά ότι υποκινούντο από εξωτερικές δυνάμεις.
Οπως αναφέρει και ο Μαρκ Μαζάουερ στο ημερολόγιο γεγονότων στο Columbia που δημοσίευσε η «Κ», γενική διαπίστωση φοιτητών, καθηγητών και διοίκησης υπήρξε το γεγονός ότι πολλοί από τους διαμαρτυρόμενους ήταν εξωπανεπιστημιακοί προβοκάτορες. Καθαρότερη εικόνα αποκαθιστά το ευρέως γνωστό γεγονός ότι το Κατάρ διέθεσε τουλάχιστον πέντε δισεκατομμύρια δολάρια για χρηματοδοτήσεις διαδηλώσεων υπέρ των Παλαιστινίων και εναντίον του Ισραήλ σε αμερικανικά πανεπιστήμια, γεγονός που τα ΜΜΕ (ιδιαίτερα τα αμερικανικά!) διστάζουν να καταγγείλουν διότι δεν είναι σε θέση να το αποδείξουν με συγκεκριμένα στοιχεία.
Η δήλωση του Πολ Αλιβιζάτου, προέδρου του Πανεπιστημίου του Σικάγου, συνοψίζει με νομική κατάρτιση και εκπαιδευτική σοφία την ενδεδειγμένη αντιμετώπιση: «…θα παράσχουμε τον ευρύτερο δυνατό χώρο για ελεύθερη έκφραση… Θα επέμβουμε μόνον αν η άσκησή της εμποδίζει τη μάθηση … ή αν διαταράσσει ουσιωδώς τη λειτουργία και ασφάλεια του πανεπιστημίου». Η δήλωση επαινέθηκε από πολλές διοικήσεις πανεπιστημίων, αλλά και από την κυβέρνηση της Ουάσιγκτον και θεωρείται πλέον καθοριστική.
Εχοντας ζήσει τα γεγονότα του 1967-68 στο campus του Columbia και έχοντας παραμείνει σαν μεταπτυχιακός φοιτητής και διδάσκων βοηθός καθηγητής μέχρι το 1976, διαπιστώνω ότι η πάροδος των δεκαετιών έχει εντάξει πολύ περισσότερα φιλελεύθερα δικαιώματα στα προνόμια των φοιτητών, ενώ παράλληλα το φοιτητικό σώμα έχει εμπλουτιστεί με νέους και νέες από κράτη της Μέσης Ανατολής. Η σημαντική πολυετής καθηγητική παρουσία του Παλαιστίνιου φιλολόγου και ιστορικού Edward Said συνετέλεσε καθοριστικά στην ευρύτητα αντιλήψεων του Πανεπιστημίου Columbia.
Οι έντονες φοιτητικές διαμαρτυρίες εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ ήταν αυθόρμητες και διαρκείς. Πολλοί συμφοιτητές μας τα χρόνια εκείνα εκαλούντο να υπηρετήσουν στις ένοπλες δυνάμεις και ορισμένοι στέλνονταν μετά τη βασική τους εκπαίδευση στο Βιετνάμ. Μεταξύ εξαμήνων από τις τάξεις μας απουσίαζαν φίλοι και συμφοιτητές μας – αυτό υπήρξε για όλους μας τότε μέγιστο κίνητρο διαμαρτυρίας κατά του πολέμου στο Βιετνάμ. Προφανώς, οι σημερινές συνθήκες με το παλαιστινιακό δεν είναι δυνατόν να παρομοιαστούν.
*M.A., M. Phil., Columbia University
