Κύριε διευθυντά
Η είδηση ότι η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ) δεν θα παραδώσει έγκαιρα τα αναβαθμισμένα F-16 δεν ξαφνιάζει όσους παρακολουθούν την εγχώριο αμυντική δραστηριότητα. Σε συνέχεια όμως των καθυστερήσεων στις επισκευές και των μεταγωγικών και των πυροσβεστικών αεροσκαφών πρέπει να αποτελέσει έναυσμα στην πολιτική ηγεσία για σημαντικές αποφάσεις. H συνήθης κίνηση –ήτοι η αλλαγή στη διοίκηση της ΕΑΒ– έχει αποδειχθεί ότι μόνο οριακές βελτιώσεις επιφέρει.
Η ριζική λύση –ήτοι ιδιωτικοποίηση της ΕΑΒ– επιχειρήθηκε τρεις φορές τα τελευταία χρόνια χωρίς επιτυχία, ενώ οι συνθήκες σήμερα δεν εγγυώνται διαφορετικό αποτέλεσμα.
Η διαδικασία που προτείνεται είναι αντί της ιδιωτικοποίησης της εταιρείας να αποσπαστούν από αυτήν σύνολα εργασιών τα οποία να προσφερθούν με διαγωνισμούς στην ελεύθερη αγορά για υποβολές προσφορών. Να ιδιωτικοποιηθεί δηλαδή σε μεγάλο βαθμό η εκτέλεση των εργασιών συντήρησης και επισκευής των αεροσκαφών των Ενόπλων Δυνάμεων και των άλλων κρατικών υπηρεσιών.
Προφανώς θα εγερθεί μεγάλη αντίσταση στην πιο πάνω πρακτική και από πολλές πλευρές. Πρέπει όμως, έστω και καθυστερημένα, να ακολουθήσουμε τη διεθνή αγορά όπως έκανε, για παράδειγμα, η γειτονική μας Τουρκία όπου η ιδιωτική Bayraktar έχει θαυματουργήσει.
*Μηχανικός ΜΙΤ
