Οσο περνάει ο καιρός, τόσο αυξάνεται ο προβληματισμός στην κυβέρνηση. Στον αριθμό 19 της οδού Ηρώδου Αττικού βλέπουν το ένα μετά το άλλο να «καίγονται» τα χαρτιά που περίμεναν πως θα λειτουργήσουν σαν άσοι στο μανίκι του πρωθυπουργού και θα ανέτρεπαν το κλίμα που είχε διαμορφωθεί στο τέλος του 2018. Οι τελευταίες πρωτοβουλίες σε όλα τα μέτωπα έχουν πάρει αρνητική τροπή συμβάλλοντας με τη σειρά τους στο θολό τοπίο για τον τελικό χρόνο διεξαγωγής των εθνικών εκλογών. Στην κορυφή βρίσκεται το πεδίο της οικονομίας, με τα όσα συμβαίνουν με την α΄ κατοικία να αλλοιώνουν το αφήγημα της Αθήνας πως η ελληνική οικονομία βρίσκεται πλέον πάνω σε μια υπερταχεία, αφού οι εταίροι εκφράζουν ενστάσεις και βλέπουν κινδύνους από τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες. Από την άλλη, η πρόσφατη ολοκλήρωση του πρώτου μέρους της συνταγματικής αναθεώρησης άφησε ανοικτές πληγές στον ΣΥΡΙΖΑ, με τη Ν.Δ. να κερδίζει μάλιστα την κομβική μάχη της επιλογής κατά το δοκούν του επόμενου ΠτΔ. Τρίτο, αλλά όχι αμελητέο, το γεγονός πως η «ιστορική τομή» στις σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας παραπέμπεται για μετά τις εκλογές, αφού προσκρούει στον –ισχυρό– τοίχο του κλήρου. Με τούτα ως δεδομένα, το «καλάθι» του Αλ. Τσίπρα αδειάζει και πλέον τον πρώτο λόγο για τις τελικές επιλογές όσον αφορά τις εθνικές εκλογές θα έχουν οι δημοσκοπήσεις.
Στο πλαίσιο αυτό ο πρωθυπουργός καλείται να πάρει μία από τις πιο δύσκολες αποφάσεις της τετραετούς θητείας του στο Μαξίμου, καθώς, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, όλα τα ενδεχόμενα είναι στο τραπέζι. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός άλλωστε αποκάλυψε πρόσφατα, μιλώντας με τον ευρωβουλευτή Στ. Κούλογλου, πως δέχεται εισηγήσεις για διαφορετικές ημερομηνίες, στις οποίες όπως είπε χαρακτηριστικά «αντιστέκομαι», χρησιμοποιώντας χρόνο ενεστώτα, ο οποίος δεν αποκλείει μελλοντική αλλαγή στάσης.
Η βασική πρόθεση, όπως επιμένουν επίσημα χείλη, είναι να προηγηθούν οι ευρωεκλογές. Σε αυτή την περίπτωση ο βασικός στόχος είναι να «κρατηθεί» η Ν.Δ. σε ποσοστά… 2015, που σημαίνει πέριξ του 30%. Σε αυτή την ανάλυση βασική επιχειρηματολογία είναι πως με ένα τέτοιο ποσοστό θα αποδειχθεί ότι μετά τέσσερα χρόνια και παρά τα σκληρά οικονομικά μέτρα η Ν.Δ. παραμένει «καθηλωμένη» γύρω από το συγκεκριμένο ποσοστό –στις εκλογές του 2015 είχε πάρει 28,09%– και άρα η δυναμική που ευαγγελίζεται ο κ. Μητσοτάκης δεν υπάρχει και η Πειραιώς θα απολέσει το δικαίωμα «να μιλάει για καθολική επικράτηση και ανατροπή των δεδομένων», όπως αναφέρει κομματικό στέλεχος στην «Κ». Στην περίπτωση όμως που οι ευρωεκλογές προηγηθούν των εθνικών, υπάρχει και ένας μεγάλος κίνδυνος για τον ΣΥΡΙΖΑ: η «χαλαρή ψήφος», χαρακτηριστικό των ευρωεκλογών, να τον ρίξει σε ποσοστά πέριξ του 20% και αντίστοιχα να ανεβάσει το ΚΙΝΑΛ κοντά στο 10%, κάτι που θα θολώσει τη βασική επιδίωξη της κυβέρνησης που δεν είναι άλλη από την πρωτοκαθεδρία στην Κεντροαριστερά. Σε αυτή την περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί αίφνης με έναν «μικρό συγκάτοικο» στο κεντροαριστερό φάσμα, που θα μπορεί να μιλάει για «αλλαγή των συσχετισμών».
Με βάση τις δύο παραπάνω αναγνώσεις, κερδίζει έδαφος το τελευταίο διάστημα και το σενάριο του Ιουνίου, που εξαρχής ήταν το λιγότερο πιθανό. Οι θιασώτες αυτής της επιλογής, όπως ο Ν. Παππάς, λένε πως είτε στη μία περίπτωση, που η διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων είναι μικρή, είτε στην άλλη όπου οι ευρωεκλογές θα φέρουν κακό αποτέλεσμα και άρα η φθορά θα επιταχυνθεί, ο «αιφνιδιασμός» του Ιουνίου μπορεί να είναι η απάντηση. Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας κρατάει εντελώς κλειστά τα χαρτιά του και αυτή τη στιγμή απλώς έχει ρίξει στο τραπέζι όλα τα φύλλα και περιμένει τη στιγμή για να τραβήξει το κατάλληλο.