Με εντυπωσιακή προσέλευση, άνω των 150 ατόμων, ολοκληρώθηκε το διήμερο συνέδριο στον Μόλυβο της Λέσβου στη μνήμη του αγωνιστή της δημοκρατίας, καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου και συνεπούς υπερασπιστή των δικαιωμάτων του ανθρώπου Σταύρου Τσακυράκη. Καθηγητές πανεπιστημίου, φοιτητές του εκλιπόντος και φίλοι του αναβίωσαν για δύο ημέρες τη σημαντική παρακαταθήκη του, με προσωπικές αφηγήσεις, αλλά και επιστημονικές ανακοινώσεις. Το διήμερο συνέδριο –ξεκίνησε την Παρασκευή και ολοκληρώθηκε το Σάββατο το βράδυ– είχε πέντε θεματικές ενότητες, με θέματα συζήτησης: τα «Δικαιώματα» –με ομιλητές τους Σπύρο Βλαχόπουλο, Γιάννη Δρόσο, Θωμά Σταυρόπουλο, Παναγιώτη Τσιάλα, Βασιλική Χρήστου και συντονιστή τον Σπύρο Σκλήρη–, τη «Δικαστική εξουσία» –με ομιλητές τους Ευάγγελο Βενιζέλο, Βάλια Νικήτα, Νικηφόρο Παναγή, Δημοσθένη Πετρούλια, Χρήστο Ράμμο, Μαριαλένα Τσίρλη και συντονίστρια την Κατερίνα Σακελλαροπούλου–, την «Πολιτική» –με ομιλητές τους Νίκο Αλιβιζάτο, Σωτήρη Βαλντέν, Γιάννη Βούλγαρη, Μαρία Δαμανάκη, Αρίστο Δοξιάδη, Ευτυχία Θάνου, Στέφανο Παραστατίδη και συντονιστή τον Θανάσης Γεωργακόπουλος–, την «Ελευθερία του λόγου» –με ομιλητές τους Πάσχο Μανδραβέλη, Νίκο Παπασπύρου, Πέτρο Πούγγουρα, Ιωάννα Τουρκοχωρίτη, Δημήτρη Χαντζόπουλο και συντονιστή τον Ηλίας Κανέλλης– και, τέλος, το θέμα «Ο Σταύρος Τσακυράκης σαν άνθρωπος» –με ομιλητές τους Σωτήρη Γκορίτσα, Γιάννη Καλογήρου, Μαρία Πετροπούλου, Ισαάκ Σαμπεθάι, Λήδα Τσακυράκη και συντονιστή τον Σήφη Πολυμίλη. Ιδιαίτερα συγκινητική η στιγμή όπου φίλοι του αείμνηστου καθηγητή μίλησαν για τη ζωή του, τους αγώνες του και αποκαλύφθηκαν προσωπικές του στιγμές, όπως αυτή που εξομολογήθηκε ο αδελφικός του φίλος Δημήτρης Βαμβούκος, με την οποία έκλεισε το συνέδριο. Στα αξιοσημείωτα, η αγάπη του Τσακυράκη για τη γενέτειρά του, τον Μόλυβο, στον οποίο επέστρεψε πέρυσι, καθώς ήξερε ότι το τέλος πλησιάζει, με σκοπό να αφήσει εκεί την τελευταία του πνοή.
Το διήμερο συμπόσιο στη μνήμη του Σταύρου Τσακυράκη στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, καθώς άπαντες και άπασες, ακόμα και οι μη γνωρίζοντες νομικά, αντιλήφθηκαν το πόσο πρωτότυπη και πρωτογενής ήταν η συνεισφορά του καθηγητή στη νομική σκέψη. Ενδεικτικό είναι πως σχολιάστηκε το γεγονός ότι δεν πρόλαβε να «μαζέψει» αυτό το σπάνιο υλικό σε ένα magnum opus για τη Φιλοσοφία του Δικαίου και τα Δικαιώματα. Κάτι που ίσως συμβεί στο μέλλον.