Η κυρία με τον κότσο μπήκε στην εκκλησία φουριόζα. «Πού είναι τα χαρτιά;» ρώτησε. Ο εφημέριος άρπαξε ένα χαρτί, και έτρεξε προς το μέρος της. Η γυναίκα το πήρε, το υπέγραψε και του το ξανάδωσε. Είναι ζήτημα αν όλο αυτό κράτησε ένα με δύο λεπτά. Αλλά την επομένη, τη μικρή αυτή ιστορία την είχαν οι εφημερίδες. Γιατί το χαρτί είχε τίτλο «δημοψήφισμα για τις ταυτότητες», και η υπογραφή ήταν «Μαρίκα Μητσοτάκη». Και αν για τους υπόλοιπους Ελληνες το Σύνταγμα εξασφαλίζει θρησκευτική ελευθερία, για τη Μαρίκα Μητσοτάκη το 2000, όπως και για τον Αλέξη Τσίπρα το 2014, η πίστη δεν φαίνεται να είναι καθόλου προσωπική υπόθεση.
Ισως φταίει που, όπως κάθε image maker μπορεί να σας πει, κανείς δεν γεμίζει την κάλπη πιο γρήγορα από τον… Θεό. Δεν είναι τυχαίο που πριν από τις εκλογές οι βουλευτές ξεροσταλιάζουν στα προαύλια των εκκλησιών. Ποιος δεν θυμάται τον Π. Ψωμιάδη στη Θεσσαλονίκη να τρέχει με τη βέσπα σαρώνοντας γάμους, βαφτίσια και κηδείες; Και ποιος μπορεί να ξεχάσει πως ο ιδρυτής του ΛΑΟΣ, Γ. Καρατζαφέρης, έτρεχε στον αγιασμό της Βουλής να προλάβει τον Αρχιεπίσκοπο, μη φύγει χωρίς να του βρέξει το τριχωτό της κεφαλής του; Βλέπετε, ο Θεός που πιστεύουν οι πολιτικοί, ειδικεύεται στα προεκλογικά θαύματα. Και έτσι, ο Γ. Καρατζαφέρης επιμένει ακόμα και σήμερα πως στα Θεοφάνια, στον Κεράτιο Κόλπο, του ήρθε η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος! Στην πραγματικότητα, ένα περιστέρι μπέρδεψε με φωλιά το κατάμαυρο μαλλί του και προσγειώθηκε εκεί. Αλλά αυτή η εκδοχή το πολύ να γοήτευε μερικούς ορνιθολόγους, ενώ εκείνη του κ. Καρατζαφέρη γοήτευσε τόσες αγνές χριστιανικές ψυχές, που ξαναμπήκε το ΛΑΟΣ στη Βουλή.
Η αλήθεια είναι πως μόνο η Αλέκα Παπαρήγα δυστροπούσε με το που έβλεπε το βασιλικό με τον αγιασμό του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ να την πλησιάζει στη Βουλή. Μέχρι που το θαύμα έγινε, και το βουνό της Ορθοδοξίας συνάντησε τον Μωάμεθ του ΚΚΕ. Τον Σεπτέμβριο, ο Δ. Κουτσούμπας πήγε στην Αρχιεπισκοπή να δει τον Ιερώνυμο. Τι και αν τα κόκαλα του Λένιν κροτάλισαν στην Κόκκινη Πλατεία; Τελικά, όλα είναι θέμα ισορροπιών. Ο παπα-Σούρας κόντεψε να σουρώσει τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ. Προ ετών, το «μίλησα ακόμη και με τον Θεό», που εκστόμισε ο Αντ. Σαμαράς, ξεσήκωσε ανίερο γελοιογραφικό κυματισμό, ενώ η νηστεία του Κ. Καραμανλή πέρυσι τα Χριστούγεννα μας δίδαξε διά των εφημερίδων πως ο πρώην πρωθυπουργός δεν τρώει ούτε γάλα, ούτε τυρί, ούτε βούτυρο, και όμως, διατηρεί τη σιλουέτα του απαράλλακτη. Ενα αληθινό διαιτολογικό θαύμα!
Κάπως έτσι, ο σουρεαλισμός ενδύεται κάθε τόσο τον χιτώνα της θρησκείας. Τρεις μήνες πριν, μια πεφωτισμένη μορφή των Ανεξάρτητων Ελλήνων απαίτησε να χτιστεί στη Βουλή εικονοστάσι! Ηταν ο βουλευτής Ημαθίας Κ. Γιοβανόπουλος, που απαιτούσε να στήσει «μια κανδήλα μ’ έναν κηροστάτη» ο Ευ. Μεϊμαράκης, ο οποίος λογικά θα πρέπει να πέταξε καντήλες επιτόπου. Στο ίδιο μήκος θρησκευτικού κύματος, ο περιοδεύων βουλευτής Γ. Μιχελογιαννάκης, κάπου ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ, στη ΔΗΜΑΡ και στον ΣΥΡΙΖΑ πέρασε και από το γραφείο του Γ. Παπανδρέου στη Βουλή, και είδε πως στο μαρμάρινο πλακάκι «υπάρχει ένας σταυρός χαραγμένος», οπότε σήκωσε θρησκευτικό μπαϊράκι. «Τον πατάνε και τον σφουγγαρίζουνε! Είναι ντροπή!» φώναζε στη δύστυχη αντιπρόεδρο της Βουλής, Μαρία Κόλλια, που την έσυρε ώς εκεί για να δει το ανοσιούργημα: δηλαδή, δύο μικρές χαρακιές που έτυχε να τέμνονται.
Ο Γ. Παπανδρέου, βέβαια, δεν φάνηκε και πολύ πρόθυμος να εξομολογηθεί για τη «βλασφημία». Αλλωστε, από μικρός δεν πρέπει να συμπαθούσε και πολύ τα θρησκευτικά. Διόλου τυχαίο που το Πάσχα που πέρασε στην Υδρα οι συντοπίτες του Μιαούλη το θυμούνται ακόμη. Ο Επιτάφιος τριγυρνούσε στα στενά όταν ο Γ. Παπανδρέου μπήκε στην εκκλησία. Από ώρα, η λαμπάδα στο δεξί του χέρι εμπόδιζε κάθε εγκάρδια χαιρετούρα. Και επιτέλους βρήκε τη λύση. Με ύφος κατάνυξης, έκανε την κίνηση θρησκευτικού ματ: πλησίασε το μανουάλι και κάρφωσε τη λαμπάδα του επιταφίου μαζί με το ποτηράκι της δίπλα στα άλλα κεριά! Το μόνο που δεν υπολόγισε, είναι πως ο Θεός, όπως και η κάμερα, είναι παντού. Και κυρίως, πως ο Θεός συγχωρεί. Ενώ η κάμερα, ποτέ.