Ο τελευταίος ανασχηματισμός έφερε για πρώτη φορά τους άλλοτε «τρεις σωματοφύλακες» του Γιώργου Καρατζαφέρη στον ΛΑΟΣ, τον Αδωνι Γεωργιάδη, τον Θάνο Πλεύρη και τον Μάκη Βορίδη, ταυτόχρονα σε τρεις υπουργικούς θώκους. Η πορεία των «τριών» από τα πρώτα χρόνια της ακραίας πολιτικής τους νιότης έως τα υπουργικά κοστούμια έχει σχεδόν παράλληλα χαρακτηριστικά, καθώς και οι τρεις σταδιακά άφηναν πίσω τους τις πολιτικές ακρότητες της πρώιμης εποχής, εντάσσονταν σε ένα κόμμα που στην αρχή τους είδε με καχυποψία και τελικά έφτασαν στο σημείο να αποτελούν τα τρία βασικά στελέχη της δεξιάς πτέρυγας ενός κεντροδεξιού κόμματος. Η πολιτική τους ταυτότητα με τα καθαρόαιμα δεξιά χαρακτηριστικά λειτουργεί συχνά-πυκνά ως αντίβαρο ώστε να ισορροπήσει το εκκρεμές απέναντι σε μεταγραφές από τον κεντρώο χώρο. Και σε αυτήν την περίπτωση, η συνύπαρξή τους στο υπουργικό συμβούλιο έχει και αυτόν τον στόχο. Η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη στρατηγικά και ιδεολογικά είναι ένα κόμμα που κοιτάζει στο κέντρο. Πλήθος στελεχών, τόσο στο Μαξίμου όσο και στα υπουργικά έδρανα, προέρχεται από το πάλαι ποτέ δυνατό ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και τον ευρύτερο μεταρρυθμιστικό χώρο. Τούτο δημιουργούσε την αναπόφευκτη ανάγκη στεγανοποίησης από τα δεξιά, όπερ και εγένετο με την υπουργοποίηση του κ. Θάνου Πλεύρη.
Το 2007 ήταν ομολογουμένως μία καλή χρονιά για το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη, τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό. Επτά χρόνια από την ίδρυσή του, καταφέρνει να μπει πανηγυρικά στη Βουλή με ποσοστό 3,8%, εκλέγοντας συνολικά 10 βουλευτές, μεταξύ των οποίων τον 30χρονο Θάνο Πλεύρη στην Α΄ Αθηνών, τον 35χρονο Αδωνι Γεωργιάδη στην τότε ενωμένη Β΄ Αθηνών και τον 43χρονο Μάκη Βορίδη στο τότε υπόλοιπο. Οι τρεις τους αποτέλεσαν την εποχή εκείνη κατά κοινή ομολογία τα τρία πιο δυνατά χαρτιά του προέδρου του ΛΑΟΣ, καθώς προσέδωσαν στο λαϊκοδεξιό –κατ΄ άλλους ακροδεξιό– κόμμα την απαραίτητη ορμή και νεανικότητα που χρειαζόταν για να εισέλθει στη Βουλή.
Ο Αδωνις Γεωργιάδης ήταν ο πρώτος που εντάχθηκε στον ΛΑΟΣ μόλις τρία χρόνια μετά την ίδρυσή του. Ο 31χρονος τότε Γεωργιάδης είχε κάνει μία πρώιμη τηλεοπτική καριέρα σε μικρής εμβέλειας κανάλια, όπου παρουσίαζε εκπομπές με αρχαιολατρικό περιεχόμενο, κάτι που ταίριαζε γάντι στο κοινό του Ορθόδοξου Συναγερμού και δεν πέρασε απαρατήρητο από το έμπειρο μάτι του Γιώργου Καρατζαφέρη, ο οποίος του πρόσφερε τη θέση του εκπροσώπου Τύπου. Πράγματι, ο Γεωργιάδης αναρριχήθηκε γρήγορα στην ιεραρχία του μικρού κόμματος και το 2007 κατάφερε να εκλεγεί πρώτος βουλευτής, έχοντας θέσει νωρίτερα υποψηφιότητα για την Υπερνομαρχία Αθηνών. Σημείο καμπής ήταν το 2011 η συμμετοχή του, μέσω του ΛΑΟΣ, στην τρικομματική κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου ως υπουργός Ναυτιλίας. Ακολούθησε η διαγραφή του από το κόμμα, όταν υπερψήφισε το πρώτο μνημόνιο το 2012 και λίγο μετά ήρθε η προσχώρησή του –επί Αντώνη Σαμαρά– στη Ν.Δ. Ο νυν υπουργός Ανάπτυξης είχε άλλωστε ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια στη Φιλοσοφική ώσμωση με τον κ. Σαμαρά, καθώς υπήρξε ενεργό μέλος τόσο της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ όσο και μετά, στη νεολαία του Μεσσήνιου πολιτικού, τους Νέους Ορίζοντες.
⇒ Διαβάστε επίσης: Θάνος Πλεύρης: Στιλβωτήρια
Ενα χρόνο μετά τον Αδωνι Γεωργιάδη, το 2004, προσχωρεί στον ΛΑΟΣ ο 27χρονος τότε Θάνος Πλεύρης. Το επώνυμό του, συνώνυμο για σχεδόν 40 χρόνια του ελληνικού εθνικισμού λόγω του πατρός του Κώστα Πλεύρη, του δίνει αμέσως ένα εισιτήριο στον σκληρό πυρήνα του κόμματος και πρόσβαση σε ένα ακροδεξιό κοινό που σύντομα θα τον εκλέξει βουλευτή. Παίρνοντας και αυτός το βάπτισμα του πυρός στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2006, καταφέρνει το 2007 με χαρακτηριστική άνεση να εκλεγεί βουλευτής στην Α΄ Αθηνών, καθώς η Ν.Δ. του Καραμανλή παρουσιάζει την πρώτη μικρή μεν, αλλά υπαρκτή φθορά μετά τρία χρόνια διακυβέρνησης. Το 2012, λίγους μήνες μετά τον Αδωνι Γεωργιάδη, ακολουθεί την ίδια πορεία. Με επεισοδιακό τρόπο αποχωρεί από τον ΛΑΟΣ και προσχωρεί στη Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά.
«Ακτιβιστής της Δεξιάς»
Ξεχωριστή περίπτωση από τους άλλους δύο είναι ο Μαυρουδής Βορίδης. Ο Βορίδης εντάχθηκε στον ΛΑΟΣ στα 41 του χρόνια, έχοντας ήδη διαγράψει μία δική του πορεία στον ακροδεξιό και εθνικιστικό χώρο. Δεν αποτελεί, δηλαδή, όπως οι Γεωργιάδης και Πλεύρης, «δημιούργημα» του Ορθόδοξου Συναγερμού. Πρόεδρος του Ελληνικού Μετώπου, της ελληνικής παραλλαγής του αντίστοιχου γαλλικού κόμματος του Μαρί Λεπέν, ο κ. Βορίδης από τα μαθητικά του χρόνια υπήρξε «ακτιβιστής της Δεξιάς» όπως έχει πει ο ίδιος, καθώς είχε ιδρύσει μία ακροδεξιά οργάνωση με δράση κυρίως στο Κολλέγιο Αθηνών, τους «Ελεύθερους Μαθητές». Ο Βορίδης προσχώρησε στον ΛΑΟΣ μαζί με όλο το κόμμα του και γρήγορα ξεχώρισε χάρη στη ρητορική του δεινότητα και στις σκληρές δεξιές θέσεις του, καταφέρνοντας και αυτός χωρίς δυσκολία να εκλεγεί βουλευτής στο παλαιό υπόλοιπο Αττικής το 2007. Συνεχίζοντας τους «παράλληλους βίους» ο Μάκης Βορίδης ορκίστηκε και αυτός, τον Νοέμβριο του 2011, υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων στην κυβέρνηση Παπαδήμου, υπερψήφισε το πρώτο μνημόνιο, διαγράφηκε από τον ΛΑΟΣ και εντάχθηκε στη Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά λίγο μετά τον Αδωνι Γεωργιάδη.
Η συγγνώμη για τον αντισημιτισμό
Ενα άλλο χαρακτηριστικό της σχεδόν ταυτόσημης πολιτικής τους πορείας είναι η αντίδραση του Κεντρικού Ισραηλινού Συμβουλίου (ΚΙΣΕ) απέναντι και στους τρεις, που κατά τη διάρκεια της διαδρομής τους στον χώρο της ακραίας Δεξιάς είχαν διατυπώσει ή είχαν φλερτάρει με αντισημιτικές θέσεις. Το ΚΙΣΕ λοιπόν ζήτησε σταδιακά και από τους τρεις να ζητήσουν συγγνώμη. Η πρώτη ήρθε το 2017 από τον Αδωνι Γεωργιάδη. Ακολούθησε το 2019 ο Μάκης Βορίδης, ζητώντας συγγνώμη «για όσα έχει υποστηρίξει στο παρελθόν» και τελευταίος ο Θάνος Πλεύρης, μετά την υπουργοποίησή του. Η συγγνώμη Πλεύρη κλείνει ουσιαστικά έναν κύκλο που ξεκίνησε το 2003, με την ένταξη του Αδωνι στον ΛΑ.Ο.Σ και 18 χρόνια μετά και οι τρεις έχουν κόψει τον ομφάλιο λώρο με την άκρα Δεξιά και τις πολιτικές τους καταβολές. Η μεταστροφή τους βέβαια φτάνει έως τη λαϊκή Δεξιά και όχι την Κεντροδεξιά, όρο που και οι τρεις ουδέποτε χρησιμοποίησαν για να αυτοτοποθετηθούν στον πολιτικό χάρτη, αποτελώντας μία τριάδα που είναι εκεί για να θυμίζει πως εντός η Ν.Δ. έχει χώρο και για την καθαρόαιμη Δεξιά.