Με δάκρυα στα μάτια και με περισσή σεμνότητα και αξιοπρέπεια, τα τρία παιδιά της Φώφης Γεννηματά την αποχαιρέτισαν στη Μητρόπολη Αθηνών. Σε έντονα φορτισμένο κλίμα, ο Γιώργος, η Κατερίνα και η Αιμιλία έγραψαν την πιο συγκινητική στιγμή της εξοδίου ακολουθίας. «Με την αποχώρησή σου νόμιζα ότι θα έφευγαν μαζί σου οι ελπίδες μου. Η αγκαλιά όλου του κόσμου μαρτυρεί ότι οι αξίες και τα ιδανικά σου επιβιώνουν. Τώρα πιστεύω ακόμα περισσότερο στον άνθρωπο», ανέφερε ο Γιώργος.
«Ησουν και θα είσαι πάντα η ηρωίδα μας, η μαμά μας. Μας χάρισες στιγμές με πολλή αγάπη και πολλή τρυφερότητα που θα μείνουν για πάντα στις μνήμες μας», τόνισε η δεκαπεντάχρονη Κατερίνα, μιλώντας για την ενέργεια της μητέρας της, που γέμιζε το σπίτι τους χαρά. «Με ένα βλέμμα ξέραμε τι ήθελε να πει η μια στην άλλη», συμπλήρωσε. Με τρεμάμενη φωνή, αδυνατώντας να κρύψει τη βαθιά της θλίψη, τρίτη πήρε τον λόγο η Αιμιλία. «Στις τελευταίες μας κουβέντες μού είπες: 1, 2, 3 πάμε. Και μου έδωσες τα χέρια σου για να σηκωθείς. Ετσι έφυγες, όρθια και με το κεφάλι ψηλά, όπως αρμόζει σε μια μαχήτρια. Γιατί έτσι ήσουν. Δεν λύγισες, δεν ηττήθηκες γιατί μια μάχη με καθαρή ψυχή που δεν παραδίδεις τα όπλα είναι πάντα μια μάχη κερδισμένη». Η μεγαλύτερη κόρη της Φώφης Γεννηματά μίλησε, όπως και τα αδέλφια της, μέσα από την ψυχή της περιγράφοντας τον δυναμισμό του χαρακτήρα της μητέρας της, που «χτυπούσε το χέρι στο τραπέζι» όποτε χρειαζόταν, κερδίζοντας τις μάχες που έδινε. «Το χέρι, όμως, δεν ήταν ποτέ σκληρό, ήταν απαλό και γεμάτο τρυφερότητα και ανιδιοτέλεια». «Χόρεψες το ζεϊμπέκικο της ζωής καλύτερα από όλους», υπογράμμισε η Αιμιλία, σπάζοντας την απόλυτη σιωπή μέσα στον ιερό ναό με ένα ζεστό χειροκρότημα.
Η είδηση του χαμού της Φώφης Γεννηματά ένωσε τον πολιτικό κόσμο, καθώς όλοι αναγνώρισαν το ήθος και το θάρρος που επέδειξε σε όλη της τη ζωή. «Δεν κατέθεσε τα όπλα, δεν αποσύρθηκε από την πολιτική σκηνή, προσπάθησε και κατάφερε να συνδυάσει τον προσωπικό της αγώνα με τις μικρές και μεγάλες μάχες στον πολιτικό στίβο», επισήμανε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου στον επικήδειό της. Στην παρακαταθήκη των πολιτικών αρχών που πρέσβευε και στην ευγένεια του χαρακτήρα της αναφέρθηκε ο Κώστας Τασούλας: «Ας εκτιμήσουμε το κλίμα που επέβαλε η εκδημία. Και ας προσπαθήσουμε πιο πολύ αυτό το κλίμα αυτών των ημερών, το κλίμα που μας έφερε πιο κοντά, όσο μπορούμε να το διατηρήσουμε. Κρατώντας έναν εχθρό –την υποτροπή της βασικής νόσου της πολιτικής ζωής, όμως, που είναι ο διχασμός και η υπερένταση– όσο πιο μακριά γίνεται. Αυτό θα είναι η τήρηση της μεγαλύτερης παρακαταθήκης προς τη Φώφη Γεννηματά».
Εμφανώς συγκινημένος ο Μανώλης Χριστοδουλάκης μίλησε για τη στήριξη που παρείχε η «πρόεδρος», όπως προσφώνησε την εκλιπούσα, στη νέα γενιά: «Με εμπιστεύτηκες και δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Και εκεί όπου όλοι οι άλλοι βλέπανε τοίχους, εσύ μας άνοιγες δρόμους… Ανέστησες ένα κόμμα που χωρίς εσένα θα ήταν απλά μια νοσταλγία, μια ανάμνηση».