«Γεννήθηκα στη Σαλονίκη. Πολλούς ποιητές δεν πρόλαβα να δω, τους διάβασα αργότερα. Είδα τη δολοφονία του Λαμπράκη και μετά κατεβήκαμε στην Αθήνα», είπε αρχίζοντας την ομιλία της η Πρόεδρος της Δημοκρατίας στη χθεσινή εκδήλωση στη «Στέγη Γραμμάτων» για την παρουσίαση του Τιμητικού Τόμου στο πρόσωπό της που ετοίμασε η Ελληνική Εταιρεία Δικαίου του Περιβάλλοντος και οι Εκδόσεις Σάκκουλα. Αμέσως μετά τη Mεταπολίτευση η κ. Σακελλαροπούλου φοίτησε στη Νομική. «Ωρες ατελείωτες σε αμφιθέατρα και στην Ιριδα με γενικές συνελεύσεις για τους Τουπαμάρος και τους Φενταγίν», είπε με νόημα. Ηταν μια ομιλία σε προσωπικό τόνο, μία από τις καλύτερες της Προέδρου.
Αναφέρθηκε στα 38 χρόνια που υπηρέτησε στο Συμβούλιο της Επικρατείας. «Το ΣτΕ δίδασκε ανεξαρτησία γνώμης. Πάντα βέβαια διακρίνω τον ανεξάρτητο από τον ανεξέλεγκτο δικαστή». Υπερασπίστηκε τις αποφάσεις της την εποχή της κρίσης. «Υποστήριξα απόψεις που εγγυώνται τη συνέχεια του κράτους και τη συνοχή της κοινωνίας», είπε. «Με είχε σοκάρει η παραγνώριση των ευθυνών μας απέναντι σε όσους έπονται, η αλληλεγγύη των γενεών είναι βασική αρχή». Εμφανίστηκε υπερήφανη για όσες φορές οι απόψεις της μειοψήφησαν στο ΣτΕ, υπενθυμίζοντας τη φράση της δικαστού του αμερικανικού Ανώτατου Δικαστηρίου Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ: «Η μειοψηφία είναι μια έκκληση στη σκέψη κάποιας μελλοντικής ημέρας».
Για τον πόλεμο στην Ουκρανία ήταν σαφής. «Είναι μια σύγκρουση αξιών ανάμεσα στην ελευθερία και στον απολυταρχισμό». Αναφέρθηκε σε δασκάλους και φίλους και τέλος, μίλησε ανοιχτά για την Προεδρία της Δημοκρατίας. «Ο ρόλος μου μπορεί να είναι θεσμικά περιορισμένος, όπως όμως διαπίστωσα η παρουσία μου έχει θετικό αντίκτυπο στους συμπατριώτες μας. Γνώρισα τον τόπο μας με μια άλλη ματιά. Από τα ταξίδια μου μέχρι τώρα κρατώ την κυρά Ρήνη στην Κίναρο, τη γιαγιά στην Κάλυμνο, τον Κώστα και τον Μιχάλη στο λιμάνι του Πειραιά, τη Λίλιαν στη Γαύδο».