Γιατί, αίφνης, όλοι αγαπάνε τον Ευάγγελο Βενιζέλο; Εχοντας περάσει ένα σημαντικό χρονικό διάστημα σε κατάσταση ιδιότυπης πολιτικής «εξορίας», απομακρυνόμενος από την κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά χωρίς ποτέ, επί της ουσίας, να σταματήσει να δίνει με τις παρεμβάσεις του το πολιτικό «παρών» κάθε φορά που οι εξελίξεις το απαιτούσαν, ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δείχνει να βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο. Και με τρόπο που δείχνει παράδοξος: δεχόμενος «επίθεση αναγνώρισης και φιλίας» από ένα ευρύ πολιτικό φάσμα.
Και μόνο το γεγονός ότι στη ΔΕΘ για τον κ. Βενιζέλο ερωτήθηκαν τόσο ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης όσο και ο επικεφαλής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας αποτελεί πολιτική είδηση. Ενδεχομένως την «επίθεση φιλίας» προς το πρόσωπό του διευκολύνει το γεγονός ότι οι παρεμβάσεις του και δη η τελευταία, που αφορούσε το ζήτημα των υποκλοπών, γίνονται περισσότερο με την ιδιότητα του συνταγματολόγου και όχι με αμιγώς πολιτικό χαρακτήρα. Κανείς, ωστόσο, δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι δεν έχουν και πολιτική βαρύτητα και σημασία. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τις τοποθετήσεις των κ. Μητσοτάκη και Τσίπρα στη ΔΕΘ.
Ο κ. Μητσοτάκης, αφού αναφέρθηκε στη διαφωνία του με τον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ επί της ερμηνείας του Συντάγματος για την παρακολούθηση πολιτικών προσώπων, έσπευσε να υπογραμμίσει ότι «με τον κ. Βενιζέλο και με άλλους ανθρώπους οι οποίοι προέρχονται από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ ή του ΚΙΝΑΛ, μάλλον αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν». Ανέφερε ότι ο ίδιος επέλεξε τον κ. Βενιζέλο για να εκπροσωπήσει τη χώρα μας στην Επιτροπή Σοφών του Συμβουλίου της Ευρώπης και έσπευσε να υπενθυμίσει ότι ήταν ένας από τους δέκα πολιτικούς που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στοχοποίησε για την υπόθεση Novartis.
«Γέφυρες»
Με δεδομένο ότι ο κ. Βενιζέλος συγκυβέρνησε με τον κ. Αντώνη Σαμαρά και διετέλεσε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης τότε, η επιλογή του πρωθυπουργού να απομονώσει τη διαφωνία επί του Συντάγματος για τις υποκλοπές ήταν μάλλον αυτονόητη. Αλλωστε ο κ. Μητσοτάκης σταθερά επιδιώκει να διατηρεί «γέφυρες» με τον εκσυγχρονιστικό κεντρώο χώρο όπου τοποθετείται ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Η «επίθεση φιλίας» του κ. Αλέξη Τσίπρα ήταν αυτή που προκάλεσε μεγαλύτερη έκπληξη. Περίπου ως «λήθη στο παρελθόν, πίστη στο μέλλον» ήταν η αναφορά του στις «ιδεολογικές και πολιτικές διαφωνίες που έχουμε», στην οποία πρόσθεσε: «Νομίζω ότι ο πρωταγωνιστικός ρόλος που είχε στη συγκυβέρνηση του κόμματός του με τη Νέα Δημοκρατία την περίοδο 2012-2015 έχει κριθεί από τον δημοκρατικό κόσμο». Και εκεί τράβηξε τη διαχωριστική γραμμή με το σήμερα για να αναφέρει ότι: «Εντούτοις και ως πολιτικός αλλά και ως επιστήμονας έχει ένα εκτόπισμα το οποίο είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Οφείλουμε να λαμβάνουμε υπ’ όψιν τις θέσεις και τις απόψεις που καταθέτει. Στις τελευταίες εξελίξεις, νομίζω ότι οι θέσεις που έχει διατυπώσει είναι αυτές που θα περίμενε κανείς ν’ ακούσει από κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο πολίτη ή επιστήμονα, συνταγματολόγο ή μη. Ως εκ τούτου, αυτό του πιστώνεται θετικά». Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να εκτιμήσει, απαντώντας στη σχετική ερώτηση, πως «δεν νομίζω ότι ο κ. Βενιζέλος διατύπωσε αυτές τις απόψεις διότι επιδιώκει να τις εξαργυρώσει σε κάποιο πολιτικό σχήμα».
Στις «ιδεολογικές και πολιτικές διαφωνίες» του παρελθόντος θα πρέπει να συμπεριληφθούν ο χαρακτηρισμός «πρωταθλητής της χυδαιότητας» που είχε αποδώσει το 2014 στον κ. Βενιζέλο ο κ. Τσίπρας, η στοχοποίηση στην υπόθεση Novartis, ο χαρακτηρισμός «βαρίδια» που χρησιμοποίησε για τους κ. Βενιζέλο και Ανδρέα Λοβέρδο ο Πάνος Σκουρλέτης μιλώντας το 2018 για το ενδεχόμενο συνεργασίας με το ΚΙΝΑΛ.
Πώς ερμηνεύεται η στροφή του κ. Τσίπρα; Κατ’ αρχάς, εκτιμάται ότι επιδιώκει να αθροίσει την τοποθέτηση του κ. Βενιζέλου για τις παρακολουθήσεις στην εικόνα ενός ισχυρού αντικυβερνητικού μετώπου. Κατά δεύτερον, με δεδομένη πλέον την επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ για μετεκλογική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, μάλλον είναι αναγκαία μια μετατόπιση από τις αναφορές σε «βαρίδια». Τέλος, και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να ενισχύσει την απήχηση του κόμματός του στον χώρο του εκσυγχρονιστικού, φιλοευρωπαϊκού Κέντρου, που θεωρείται ότι συντάχθηκε απόλυτα στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο στις τελευταίες εκλογές.