Στην τελική ευθεία προς την αναμέτρηση της 25ης Ιουνίου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ευλόγως επισημαίνει πως οι νέες κάλπες θα είναι άδειες, αποφεύγοντας να θέσει αριθμητικούς στόχους. Ομως δεν είναι τυχαίο ότι ολοένα και συχνότερα αναφέρεται στην ανάγκη επίτευξης «ασφαλούς αυτοδυναμίας».
Στην Πειραιώς αντιλαμβάνονται πλήρως πως μια οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία 151-152 εδρών θα ήταν πιθανόν να αποδειχθεί πύρρειος νίκη. Δεν είναι τυχαίο ότι σε πρόσφατη συνέντευξη (στην ΕΡΤ) ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε με σαφήνεια πως «για εμένα η αυτοδυναμία και μια ασφαλής αυτοδυναμία, όχι οριακή αυτοδυναμία –την οποία προφανώς κανείς δεν θα ήθελε, πιστεύω για λόγους που είναι απολύτως αντιληπτοί–, είναι προϋπόθεση για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε πολύ γρήγορα τις μεγάλες αλλαγές για τις οποίες έχουμε δεσμευτεί».
Ετσι, επί της ουσίας στο «γαλάζιο» στρατόπεδο έχουν «κλειδωθεί» ως στόχος οι 158 έδρες, όσες δηλαδή είχε η Ν.Δ. κατά την πρώτη κυβερνητική θητεία της, μετά τις εκλογές του Ιουλίου του 2019. Οπως επισημαίνεται, με τη συγκεκριμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία ο κ. Μητσοτάκης:
– Δεν υπήρξε σε καμία φάση της τετραετίας δέσμιος εσωκομματικών ισορροπιών.
– Ηταν σε θέση να λαμβάνει άμεσα και χωρίς κραδασμούς δύσκολες αποφάσεις, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη μεγάλη υγειονομική κρίση, στην πρώτη φάση της οποίας επιβλήθηκε ένα ιδιαίτερα σκληρό lockdown.
– Είχε τη δυνατότητα να αντιδρά άμεσα και αποφασιστικά σε «φάουλ» βουλευτών του, όπως κατέδειξε με τις διαγραφές αρχικά του Κ. Μπογδάνου για τις αντικομμουνιστικές αναφορές του και στη συνέχεια του Ανδρ. Πάτση για τις επαγγελματικές του δραστηριότητες.
Με δεδομένο ότι σύμφωνα με το τελευταίο κύμα των δημοσκοπήσεων η επόμενη Βουλή μπορεί να είναι επτακομματική –με τη συμμετοχή της Πλεύσης Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου και, πιθανότατα, της Νίκης–, προκειμένου η Ν.Δ. να επιτύχει τον στόχο της «ασφαλούς αυτοδυναμίας» θα χρειαστεί ένα ποσοστό στην περιοχή του 40%. Και τούτο καθώς αναμένεται να μειωθεί κατακόρυφα το άθροισμα των εκτός Βουλής κομμάτων, που στις προηγούμενες εκλογές έφθασε το 16%. Σημειώνεται πως, σύμφωνα με εκλογικούς αναλυτές, το άθροισμα των εκτός Βουλής σχηματισμών μπορεί να πέσει ακόμη και κάτω από 6%, εάν Πλεύση Ελευθερίας και Νίκη επιτύχουν την είσοδο στη Βουλή και οι ψηφοφόροι που επέλεξαν κόμματα με μικρά ποσοστά –γνωρίζοντας πλέον πως αυτά δεν έχουν καμία τύχη– στραφούν σε άλλες επιλογές μεταξύ των κοινοβουλευτικών κομμάτων ή οδηγηθούν στην αποχή.
Εφόσον η επόμενη Βουλή είναι επτακομματική, για να επιτύχει η Ν.Δ. «ασφαλή αυτοδυναμία» θα χρειαστεί περίπου 40%, αφού τα κόμματα εκτός Βουλής ίσως περιοριστούν κάτω από 6%.
Ο πήχυς των 2,4 εκατ.
Με βάση, λοιπόν, τα αριθμητικά δεδομένα της αναμέτρησης της 21ης Μαΐου, βασικός στόχος της Πειραιώς είναι να την ξαναψηφίσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι από τους 2.407.750 ψηφοφόρους που την επέλεξαν τότε. Ο στόχος είναι, ενδεχομένως, φιλόδοξος για δύο λόγους. Πρώτον, καθώς οι δεύτερες κάλπες στήνονται εν μέσω θέρους, υπάρχει ο κίνδυνος αυξημένης αποχής ειδικά στους νέους, όπου παρά τις αρχικές εκτιμήσεις η Ν.Δ. τελικώς υπερίσχυσε του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεύτερον, διότι σε μια μερίδα πολιτών που δεν είναι εξοικειωμένοι με τα μυστικά του εκλογικού νόμου μπορεί να δημιουργηθεί η αίσθηση πως η αυτοδυναμία Μητσοτάκη είναι δεδομένη και άρα δεν είναι απαραίτητο να προσέλθουν στις κάλπες ή να ξαναψηφίσουν τη Νέα Δημοκρατία.
Ομως, στον αντίποδα, ακόμη και με λιγότερες ψήφους σε σχέση με τον Μάιο, το ποσοστό του 40% παραμένει ρεαλιστική προοπτική, καθώς πρέπει να επισημανθεί πως το πρόβλημα της αποχής δεν θα το αντιμετωπίσει μόνο η Ν.Δ., την οποία εξάλλου, ως πρώτο κόμμα, ευνοεί η σμίκρυνση του σώματος των ψηφοφόρων. Η «ψήφος στην ξαπλώστρα» συνιστά αγκάθι και για τα άλλα κόμματα, πρωτίστως δε για τον ΣΥΡΙΖΑ, στην εκλογική βάση του οποίου είναι αναμενόμενο να επικρατεί απογοήτευση μετά την εκλογική κατάρρευση της 21ης Μαΐου.
Παράλληλα, η Ν.Δ. μπορεί να ελπίζει σε πρόσθετες εισροές κάποιων ψηφοφόρων από δύο συγκεκριμένες δεξαμενές:
• Από το ΠΑΣΟΚ. Στην Πειραιώς εκτιμούν πως η μετακίνηση του Νίκου Ανδρουλάκη από το «ναι σε κυβέρνηση συνεργασίας χωρίς Μητσοτάκη ή Τσίπρα» στο απόλυτο και κατηγορηματικό «όχι» και στην επιλογή των εδράνων της αντιπολίτευσης ανεξαρτήτως αποτελέσματος, μπορεί να οδηγήσει ορισμένους από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, του Μαΐου, που προτάσσουν τη σταθερότητα και απεύχονται τις τρίτες κάλπες, στην επιλογή της Ν.Δ.
• Από την Ελληνική Λύση και τη Νίκη. Οπως λέγεται, τους δύο σχηματισμούς στα δεξιά της Ν.Δ. μπορεί να επέλεξαν και πιο «πολιτικοποιημένοι» συντηρητικοί ψηφοφόροι προκειμένου –εκμεταλλευόμενοι την απλή αναλογική– να στείλουν μήνυμα διαμαρτυρίας στο «γαλάζιο» στρατόπεδο. Ως εκ τούτου, προστίθεται, μια μικρή έστω μερίδα τους είναι πιθανόν να επαναπατριστεί στο παρά ένα της κάλπης, καθώς το διακύβευμα των εκλογών της 25ης Ιουνίου είναι η διακυβέρνηση της χώρας.
Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι ο κ. Μητσοτάκης, επικαλούμενος και τη στάση του ΠΑΣΟΚ, θέτει πλέον ευθέως το δίλημμα «αυτοδυναμία ή τρίτες κάλπες τον Αύγουστο». Κατά πολλούς, δε, αποτελεί σημαντικό στρατηγικό πλεονέκτημα για τη Ν.Δ. ότι προτάσσει ένα καθαρό δίλημμα στο εκλογικό σώμα, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ που, εγκλωβισμένος στο ιδιαίτερα αρνητικό αποτέλεσμα του Μαΐου, αναφέρεται σε «ανατροπή των συσχετισμών» και εμφανίζεται να ταλαντεύεται μεταξύ της διεκδίκησης της πρώτης θέσης στις εκλογές και της διαμόρφωσης ενός ισχυρού αντιπολιτευτικού πόλου που θα λειτουργεί ως ανάχωμα στην παντοδυναμία της Ν.Δ.
