Σε τρία διαφορετικά επίπεδα κινήθηκε η ομιλία του Κώστα Καραμανλή στην εκδήλωση μνήμης για τη Μαριέττα Γιαννάκου, που διοργάνωσε η Παναθηναϊκή Οργάνωση Γυναικών στο Μέγαρο Μουσικής, παρουσία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, του προέδρου της Βουλής Κώστα Τασούλα και μεγάλου αριθμού βουλευτών και στελεχών της Νέας Δημοκρατίας. Το πρώτο σκέλος της ομιλίας αφορούσε το έργο της Μαριέττας Γιαννάκου ως πολιτικού και ως υπουργού Παιδείας ειδικότερα. «Η Γιαννάκου επιζητούσε πράγματι έναν εθνικό διάλογο για την Παιδεία, δυστυχώς όμως σε ώτα μη ακουόντων. Με διορατικότητα, τόλμη και αποφασιστικότητα πρότεινε τομές σ’ έναν χώρο όπου κυριαρχούσαν κάθε λογής συμφέροντα, το βόλεμα και η ήσσων προσπάθεια», είπε ο κ. Καραμανλής, θυμίζοντας επιγραμματικά αυτά που προωθούσε η κυβέρνησή του στον χώρο της Παιδείας:
α) Ενίσχυση της διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας των ΑΕΙ.
β) Αξιολόγηση και λογοδοσία των ιδρυμάτων.
γ) Καθιέρωση της καθολικής συμμετοχής στις εκλογές για την ανάδειξη των οργάνων διοίκησης των ΑΕΙ.
δ) Διαφάνεια στη διαδικασία εκλογής μελών ΔΕΠ.
ε) Κατάργηση του μοναδικού διανεμόμενου συγγράμματος.
«Σε μια εποχή που οι συμπεριφορές ή τα κίνητρα στον δημόσιο βίο αμφισβητούνται σε παγκόσμιο επίπεδο, έχουμε ανάγκη όσο ποτέ από ενάρετα πρότυπα», ανέφερε.
στ) Ανώτατο χρονικό όριο φοίτησης για την απόκτηση πτυχίου.
ζ) Διασφάλιση του πανεπιστημιακού ασύλου από έκνομες εγκληματικές ενέργειες.
η) Αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και θέσπιση των μη κρατικών πανεπιστημίων στη χώρα. «Προσπάθεια που δυστυχώς δεν ευοδώθηκε, αφού προσέκρουσε σε κοντόφθαλμες κομματικές και συντεχνιακές παρωπίδες», όπως είπε, προσθέτοντας όμως πως είναι παρήγορο ότι αρκετές από τις μεταρρυθμίσεις της επανέρχονται και θεσμοθετούνται σήμερα, έστω και με καθυστέρηση πολλών ετών.
Ενα άλλο σκέλος της ομιλίας του κ. Καραμανλή ήταν η κριτική προς την Ευρώπη. Ο πρώην πρωθυπουργός σημείωσε πως «το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των οραματιστών του και δεν γεννά αισιοδοξία ότι ακολουθεί αυτή την κατεύθυνση», σε πολλές μάλιστα και κρίσιμες περιπτώσεις «έχει απογοητεύσει», καθώς «δεν έχει κατορθώσει να επιτύχει μια στοιχειώδη συνεννόηση πάνω σ’ αυτά που αποτελούν τις ίδιες τις θεμελιώδεις αρχές και αξίες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος».
Ενας τρίτος πυλώνας που μπορεί να διακρίνει κανείς στην ομιλία του πρώην πρωθυπουργού έχει να κάνει με τον τρόπο άσκησης της πολιτικής σε επίπεδο ύφους και ηθικής, σε σύγκριση πάντα με τον τρόπο που πολιτεύθηκε η Μαριέττα Γιαννάκου. «Σε μια εποχή που οι συμπεριφορές ή τα κίνητρα στον δημόσιο βίο αμφισβητούνται σε παγκόσμιο επίπεδο ολοένα και περισσότερο, έχουμε ανάγκη όσο ποτέ από ενάρετα πρότυπα», είπε, τονίζοντας πως η προσφορά της Μαριέττας στα κοινά, πέρα από το σημαντικό έργο της, είναι πως «δεν είχε το πάθος της εξουσίας, της προβολής, της αλαζονείας. Είχε το πάθος της προσφοράς και της υπηρεσίας», προσθέτοντας πως «δεν είχε χορηγούς ή προστάτες, δεν επεδίωκε την εύνοια των ισχυρών ή των μέσων ενημέρωσης».
Ο κ. Καραμανλής κατέληξε λέγοντας πως «πραγματική πολιτική είναι οι ιδέες, η ενσυναίσθηση και η ανθρωπιά, όχι η δίψα και το κυνήγι της εξουσίας», καθώς «οι ενάρετοι αντιμετωπίζουν την εξουσία ως τιμητικό μεν, αλλά βαρύ καθήκον και όχι ως επίζηλο λάφυρο». Εκλεισε δε, με μια φράση του Αβραάμ Λίνκολν, που έλεγε πως «αν θέλεις να ερευνήσεις τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, δώσε του εξουσία».