«Ζούμε σε μια ευνομούμενη πολιτεία, η οποία διέπεται από αρχές και θεσμικές διαδικασίες. Εχω πει λοιπόν από την αρχή ότι δεν είναι προσωπική υπόθεση κανενός υπουργού κανένα βιβλίο. Είναι επιστημονική υπόθεση. Αυτό θα διορθωθεί, σε συνεννόηση με τη συγγραφική ομάδα, κυρίως με βάση τις παρατηρήσεις της Ακαδημίας Αθηνών. Είναι δυνατόν, στην εποχή μας, στον 21ο αιώνα, επιστημονικά ζητήματα να κρίνονται μη επιστημονικά και χωρίς διαδικασίες;» Είναι δήλωση της Μαριέττας Γιαννάκου στις 27 Μαρτίου 2007, όταν οι κραυγές απαιτούσαν το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού να ριχτεί στην πυρά.
Μιλώ για τη Μαριέττα Γιαννάκου (γεννήθηκε στις 6 Ιουνίου 1951 στο Γεράκι Λακωνίας και απεβίωσε την περασμένη Κυριακή 27 Φεβρουαρίου), όπως τη γνώρισα κατά τη θητεία της στο υπουργείο Παιδείας από 10/3/2004 έως τις εθνικές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2007. Η Μ. Γιαννάκου, με πλούσιο βιογραφικό και στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, γνώριζε πολύ καλά τις κακοτοπιές στο «αχανές» υπουργείο Παιδείας, με την πολυπληθέστερη ομάδα δημοσίων υπαλλήλων (νηπιαγωγοί, δάσκαλοι, καθηγητές, πανεπιστημιακοί, διοικητικοί) και μια ευρεία γκάμα αρμοδιοτήτων από τα νηπιαγωγεία έως και τα ΑΕΙ. Από την αρχή έδωσε το στίγμα των προθέσεών της. «Η Μαριέττα είναι αντράκι», έλεγε χαριτολογώντας ο κ. Θάνος Βερέμης, ο οποίος δέχτηκε την πρότασή της για την προεδρία του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας. Ο πολιτικός λόγος της δεν χάιδεψε ποτέ τ’ αυτιά κανενός. Χαρακτηριστικό είναι πως η στάση της για το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού και η μη απόσυρσή του ήταν οι λόγοι που έκαναν πολλούς ψηφοφόρους στην Α΄ Αθηνών να την αγνοήσουν στις εθνικές εκλογές του 2007, με αποτέλεσμα να μην επανεκλεγεί.
Διορατικότητα, τόλμη, αποφασιστικότητα καλούνται να επιδείξουν όσοι θέλουν να προχωρήσει η ελληνική εκπαίδευση μπροστά. Ακριβώς αυτά που επέδειξε και η Μαριέττα Γιαννάκου, σε τέτοιο βαθμό όσο λίγοι άλλοι από όσους βρέθηκαν στον ίδιο υπουργικό θώκο. Οι μεταρρυθμίσεις της έλαβαν χαρακτήρα αποφασιστικής παρέμβασης σε χώρους όπου κυριαρχούν τα συμφέροντα, το βόλεμα, η ήσσων προσπάθεια. Χαρακτηριστικό είναι πως ορισμένες από τις μεταρρυθμίσεις της στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπου έδωσε το βάρος, επανέρχονται σήμερα. Ενδεικτικά, η διαγραφή των «αιώνιων» φοιτητών, που θα επαναθεσμοθετηθεί, και η θέσπιση της βάσης εισαγωγής στα ΑΕΙ, η οποία «επανήλθε» πέρυσι.
«Εκανα αυτό που έπρεπε. Δεν μπορούμε να κρύβουμε το κεφάλι μας κάτω από την άμμο. H Παιδεία χρειάζεται τομές. Για το καλό των παιδιών που οι γονείς τους ξοδεύουν περιουσίες και θέλουν καλές σπουδές, ισχυρό πτυχίο στην Ελλάδα, στην Ευρώπη», ανέφερε στην «Κ» λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 2007 και το μοιραίο ατύχημα στη σχολική γιορτή της κόρης της, το οποίο προκάλεσε το ντόμινο των σοβαρών προβλημάτων στην υγεία της. Ατσάλινη; Οχι, φυσικά. «Κουμπωνόταν», αλλά δεν έκανε πίσω. «Ακολουθώ τον δύσκολο δρόμο της νηφαλιότητας και του σεβασμού των θεσμών και των νόμων», τόνιζε. Η Μαριέττα Γιαννάκου που δεν ενέδιδε στον λαϊκισμό, που δεν φοβήθηκε να συγκρουστεί για τις αρχές της. Μια σπουδαία, σπάνια γυναίκα πολιτικός.
Ο θάνατός της σκόρπισε θλίψη στην πολιτειακή και πολιτική ηγεσία, που εξέφρασε τα συλλυπητήριά της, εξαίροντας τη γενναιότητα, τη μαχητικότητα και το κύρος που τη διέκριναν.