Μέσα σε όλα τα σχόλια που ελέχθησαν και γράφτηκαν τις τελευταίες μέρες για τον εκλιπόντα πρώην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζακ Ντελόρ, το κοινό συμπέρασμα το οποίο προκύπτει είναι ότι πέραν της λαμπρής πολιτικής διαδρομής την οποία διέγραψε, ο Ντελόρ ήταν ο εν τοις πράγμασι πολιτικός πατέρας της Ευρωπαϊκής Ενωσης όπως τη γνωρίζουμε σήμερα. Θα συμφωνήσω απολύτως με τούτη την ανάλυση. Εχοντας την ευκαιρία να γνωρίσω και να συνεργαστώ με τον Ντελόρ σε πολλαπλές περιστάσεις, κρίνω σκόπιμο να παραθέσω κάποιες πτυχές του χαρακτήρα του, οι οποίες θεωρώ ότι υπήρξαν καταλυτικές στη διαύγεια της πολιτικής του σκέψης αλλά και στην οξυδέρκεια με την οποία επιχείρησε να εφαρμόσει το όραμά του για την Ευρώπη των Λαών.
Ενας καθημερινός άνθρωπος: Αντίθετα με την εικόνα που πολλοί μπορεί να έχουν στο μυαλό τους για έναν άνθρωπο που αδιαμφισβήτητα υπήρξε ένας από τους ισχυρότερους Ευρωπαίους ηγέτες, ο Ντελόρ ήταν ασυμβίβαστα «καθημερινός» στον τρόπο ζωής του. Μένοντας σε ένα διαμέρισμα με τη σύζυγό του, δεν ήταν λίγες οι φορές τις οποίες οι Ντελόρ δέχθηκαν να κάνουν babysitting το μωρό του ζευγαριού που έμενε σε γειτονικό διαμέρισμα της πολυκατοικίας τους ώστε να τους επιτρέψουν να πάνε για δείπνο σε κάποιο εστιατόριο.
Στα πολλά συνέδρια του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος στα οποία παρευρέθη, ο Ντελόρ απέφευγε τις μπροστινές θέσεις των τιμώμενων προσώπων. Καθόταν στο βάθος της αίθουσας με τα απλά στελέχη του κόμματος, παρακολουθώντας με πραγματικό ενδιαφέρον τις εργασίες του συνεδρίου και κρατώντας αδιάκοπα σημειώσεις στο σημειωματάριό του. Δεν επέτρεψε ποτέ στον εαυτό του να αποκτήσει οίηση λόγω την αξιωμάτων του και δεν σταμάτησε ποτέ να αφουγκράζεται τι σκέφτεται ο απλός πολίτης, τι απασχολεί την κοινωνία.
Απόλυτος Ευρωπαίος: Ως επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, χρειάστηκε να κανονίσω τη συνάντηση μεταξύ του Ντελόρ και του προέδρου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στην οποία και συμμετείχα. Ο Μητσοτάκης παρέθεσε με πλήρη σαφήνεια και ακρίβεια την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας υπό την κυβέρνηση Παπανδρέου. Ο Ντελόρ απέφυγε να σχολιάσει. Στη λήξη της συνάντησης όμως έπιασε τον Μητσοτάκη και τον έκανε να καταλάβει ότι γνωρίζει καλά τι συμβαίνει. Απόδειξη αυτού είναι και η γνωστή επιστολή του στον πρωθυπουργό Ζολώτα τον Μάρτιο του 1990, στην οποία ο Ντελόρ υπήρξε ιδιαίτερα επικριτικός ως προς την τροχιά που είχε πάρει η ελληνική οικονομία. Ο λόγος που αναφέρω τα παραπάνω είναι για να θέσω την αντιμετώπιση της Ελλάδος από τον Ντελόρ στο σωστό της πλαίσιο: Ούτε φιλία, ούτε εχθρότης.
Η αντιμετώπισή του αντανακλά εκτίμηση για τις προσπάθειες του ελληνικού λαού να διορθώσει τα του οίκου του και δεν είναι αποτέλεσμα μιας φιλικά προδιατεθειμένης αντιμετωπίσεως της χώρας.
Εγώ πάντως θα τον θυμάμαι πάντα ως έναν άνθρωπο βαθιά προσηλωμένο στο κοινό πεπρωμένο της ευρωπαϊκής ηπείρου, ο οποίος έμεινε ώς το τέλος πιστός στις απόψεις του και δούλεψε μεθοδικά και αδιάκοπα ώστε να υλοποιήσει το όραμά του. Μια ισχυρή, αποτελεσματική και αλληλέγγυα Ευρώπη.
Ο κ. Ευθύμιος Χριστοδούλου είναι πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, πρώην ευρωβουλευτής.
