Με ισχυρό πολιτικό κεφάλαιο που δεν εδράζεται μόνο στην προ εξαμήνου ανανέωση της λαϊκής εντολής, αλλά και σε θετικά ορόσημα του επόμενου διαστήματος στα πεδία της οικονομίας και της πολιτικής, υποδέχεται το 2024 η κυβέρνηση, που πάντως καλείται να αντιμετωπίσει ως «μείον» τη διαφαινόμενη επιμονή της ακρίβειας και τα «ελλείμματα» στον τομέα της ασφάλειας.
Στο Μέγαρο Μαξίμου εκτιμούν πως μεγάλο όπλο στην πορεία προς τις ευρωεκλογές του Ιουνίου θα είναι και πάλι η οικονομία: στον απόηχο της επιστροφής στην επενδυτική βαθμίδα και των θετικών σχολίων από τα διεθνή ΜΜΕ αρχίζουν να ισχύουν αυξήσεις για δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους, προγραμματίζεται νέα αύξηση του κατώτατου μισθού, ενώ τα θετικά νέα αναμένεται να συνεχιστούν. Ειδικότερα, προεξοφλείται πως ο ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ θα παραμείνει σε θετικούς ρυθμούς της τάξης του 2,9%, ενώ θα καταγραφεί αύξηση των επενδύσεων και αποκλιμάκωση της ανεργίας.
Σε πολιτικό επίπεδο, η κυβέρνηση έχει το πλεονέκτημα ότι το επόμενο δίμηνο θα κυριαρχήσουν τα νομοσχέδια για τα μη κρατικά ΑΕΙ και την επιστολική ψήφο. Ως εκ τούτου, ο κ. Μητσοτάκης θα ενισχύσει περαιτέρω το μεταρρυθμιστικό του προφίλ, ενώ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ είτε θα επιλέξουν να υπερψηφίσουν αναγνωρίζοντας στον πρωθυπουργό ότι διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων είτε θα υποχρεωθούν σε μάχες οπισθοφυλακών.
Τέλος, ο πρωθυπουργός, παρότι η Ν.Δ. κινδυνεύει με απώλειες προς τα δεξιά, θα πορευθεί στις ευρωεκλογές με τους εξ αριστερών αντιπάλους του να μη συνιστούν ουσιαστική απειλή: ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει με ένα νέο κύκλο εσωστρέφειας λόγω του συνεδρίου του Φεβρουαρίου, ενώ το ΠΑΣΟΚ δεν εμφανίζει ισχυρή δυναμική.
Στα μείον για το Μέγαρο Μαξίμου είναι η διαφαινόμενη αδυναμία της κυβέρνησης να ελέγξει την άνοδο των τιμών και τα θέματα της ασφάλειας. Πάντως, αν και οι ανατιμήσεις, κυρίως στα τρόφιμα, θεωρούνται το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας (από το 61,5% των πολιτών σύμφωνα με τις Τάσεις της MRB) και επιμένουν, η αντιπολίτευση δεν αποκομίζει πολιτικά κέρδη. Επίσης, η εγκληματικότητα αξιολογείται ως το σημαντικότερο πρόβλημα μόνο από το 11,1% των ερωτηθέντων.
Σε σχέση με τους αστάθμητους παράγοντες που πιθανώς θα επηρεάσουν το κλίμα μέχρι τις ευρωεκλογές είναι προφανές πως η κυβέρνηση δεν μπορεί να «ελέγξει» τυχόν φυσικές καταστροφές. Επίσης, απρόβλεπτη πηγή κινδύνου συνιστούν οι εξελίξεις σε Μέση Ανατολή και Ουκρανία, που μπορεί να αναζωπυρώσουν την ενεργειακή κρίση, ενώ δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθεί και ο πολιτικός αντίκτυπος της διαφαινόμενης προώθησης του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Στον «πάγο» τα μνημόνια
Μπορεί ευλόγως τα φώτα της δημοσιότητας να έχουν πέσει στην ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια, που πιθανότατα δεν θα αργήσει, αλλά η κυβέρνηση θα πρέπει το επόμενο διάστημα να διαχειριστεί μία ακόμη εκκρεμότητα: τον χρόνο κύρωσης των τριών μνημονίων συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία, που έχουν «παγώσει» από το 2021 λόγω ενός tweet του τότε πρωθυπουργού Ζόραν Ζάεφ περί «μακεδονικού αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος» στο ποδόσφαιρο, αλλά και διαφόρων άλλων καθυστερήσεων που προκάλεσαν τα Σκόπια αναφορικά με την υλοποίηση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Η πλάστιγγα, κατά πληροφορίες, γέρνει υπέρ της άποψης τα μνημόνια να μην έλθουν στη Βουλή πριν από τις ευρωεκλογές του Ιουνίου, αλλά σε κάθε περίπτωση η όποια απόφαση θα πρέπει να ληφθεί σχετικά άμεσα: τον Μάιο η Βόρεια Μακεδονία οδεύει σε εκλογές, με το εθνικιστικό VMRO, που έχει «πολεμήσει» τις Πρέσπες, να διατηρεί προβάδισμα άνω του 15% στις δημοσκοπήσεις. Σύμφωνα λοιπόν με τη «μειοψηφούσα» προσέγγιση, τα μνημόνια που αφορούν την επιτήρηση του FIR των Σκοπίων, τη συνεργασία για την υποβοήθηση της πορείας τους προς την Ε.Ε. και οικονομικά θέματα θα πρέπει να κυρωθούν άμεσα, προκειμένου ενώπιον της διεθνούς κοινότητας να μη δοθεί άλλοθι στο VMRO να ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα δεν εφαρμόζει πτυχές της Συμφωνίας.
Πάντως, στο κυβερνητικό επιτελείο φαίνεται να επικρατεί η άποψη ότι η όποια απόφαση για διπλωματικούς, αλλά και πολιτικούς λόγους θα πρέπει να ληφθεί μετά τις ευρωεκλογές. Τα επιχειρήματα;
– Η Βόρεια Μακεδονία είναι μια σταθεροποιημένη χώρα στα Βαλκάνια και άρα δεν επείγει μια χειρονομία ελληνικής στήριξης.
– Λίγο πριν από τις ευρωεκλογές, η κυβέρνηση δεν έχει λόγους να προβεί σε μια κίνηση που μπορεί να τροφοδοτήσει την αντισυστημική δεξιόστροφη ψήφο που –σε αντίθεση με την αριστερή– ενισχύεται διαρκώς τα τελευταία χρόνια σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
– Η Αθήνα, διατηρώντας την εκκρεμότητα των μνημονίων, θα διαθέτει ένα διπλωματικό όπλο έναντι του VMRO.
Σε κάθε περίπτωση, η όποια απόφαση είναι σαφές πως πρέπει να ληφθεί πριν από τον Μάρτιο, ενώ δεν θα προσμετρηθεί το κλίμα εντός της Ν.Δ., όπου, όπως λέγεται, η Συμφωνία των Πρεσπών έχει πλέον «αφομοιωθεί», ενώ ο Αντ. Σαμαράς έχει κατοχυρώσει την «αυτονομία» του στη Βουλή μετά την πρόσφατη ψηφοφορία για το μεταναστευτικό.
Νέος πόλος στον ΣΥΡΙΖΑ
Αντανάκλαση και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ έχουν οι χαμηλές δημοσκοπικές επιδόσεις της Νέας Αριστεράς τον πρώτο μήνα μετά την ίδρυσή της: όπως αναφέρουν στελέχη που γνωρίζουν την ανθρωπογεωγραφία της Κουμουνδούρου, η περιορισμένη επί του παρόντος δυναμική του νέου σχήματος «συγκρατεί» στον ΣΥΡΙΖΑ δυνάμεις –στο κόμμα αλλά και στη Βουλή– που είχαν κατά νουν το ενδεχόμενο της αποχώρησης. Η συγκεκριμένη εξέλιξη είναι, πάντως, διπλής ανάγνωσης για τον Στ. Κασσελάκη και το στρατόπεδο των «Προεδρικών». Για την Κουμουνδούρου είναι θετικό πως ο ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγει ένα νέο κύκλο εσωστρέφειας και αρνητικής δημοσιότητας, αλλά στον αντίποδα η παραμονή όσων διαφωνούν με τη νέα ηγεσία εκ των πραγμάτων ενισχύει τη δυναμική της εσωκομματικής αντιπολίτευσης ενόψει του συνεδρίου του Φεβρουαρίου. Μάλιστα, κατά πληροφορίες, εσχάτως έχουν δημιουργηθεί δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ του Δ. Τεμπονέρα και των Κ. Ζαχαριάδη, Γ. Ραγκούση και Θ. Θεοχαρόπουλου, που σε πολλά θέματα κινούνται με κοινό βηματισμό στο εσωκομματικό πεδίο. Παρά τις δεδομένες ιδεολογικές αποστάσεις, σημεία σύγκλισης με ορίζοντα το επερχόμενο συνέδριο αποτελούν η ανάγκη για ένα συνεκτικό κόμμα με θεσμικό χώρο λειτουργίας που επί του παρόντος δεν έχει επιτύχει να διαμορφώσει ο Στ. Κασσελάκης. Και, δεύτερον, η διασφάλιση της κυβερνητικής προοπτικής του ΣΥΡΙΖΑ, που βεβαίως απομακρύνεται όσο υποχωρεί στις δημοσκοπήσεις.