Κόντρα σε κάθε βλακώδη βεβαιότητα για το αντίθετο, τελικά δεν ήταν από την Παλαιστίνη το παιδάκι που ο Χ. Δούκας ανέβασε στη σκηνή της εορταστικής εκδήλωσης του Δήμου Αθηναίων για την αλλαγή του έτους στο Σύνταγμα. Ηταν η κόρη της παρουσιάστριας της βραδιάς, Ν. Ζαμπέτογλου. Η παρανόηση αυτή καθαυτή, που στην πραγματικότητα δεν είναι παρά το σουρεαλιστικό αποτέλεσμα μιας κακοήθους προκατάληψης, δεν είναι όσο εξοργιστική θέλουν μερικοί να την παρουσιάσουν· γιατί να θεωρηθεί κακή η σύγχυση της εθνικότητας ενός προσώπου με μία ξένη; Η εμφάνιση των περισσότερων εξ ημών, θα μπορούσε να παραπέμπει και σε κάποια άλλη καταγωγή πέραν της κανονικής μας – σιγά το πράγμα. Η παρανόηση ήταν αστεία, υπό την έννοια ότι αποκάλυψε τη γελοιότητα της συνωμοσιολογίας και των συνωμοσιολόγων, αλλά και τον ακραία αναξιόπιστο τρόπο με τον οποίο διακινούνται σήμερα οι πληροφορίες και οι ειδήσεις, χάρη σε πλατφόρμες, όπως το X, και σε αφανή πρόσωπα – ψηφιακούς δημιουργούς, που έχουν βρει στις πλατφόρμες αυτές πρόσφορο έδαφος για να καλλιεργούν ιδεολογικοποιημένα ψεύδη και να τα προπαγανδίζουν.
Ο σκοπός μιας σημαίας
Επομένως, όχι, δεν μηχανεύτηκε ο νέος δήμαρχος κάποιο σατανικό σχέδιο ιδιοποίησης της εορταστικής περίστασης για να επιβάλει την προσωπική του πολιτική ατζέντα. Ο Χάρης Δούκας δεν είναι μυστικός πράκτορας, δεν είναι όργανο «ξένων συμφερόντων», δεν προωθεί τον αφελληνισμό της Αθήνας, δεν επιδιώκει να επηρεάσει τις μάζες με υπόγεια μηνύματα ή να ασκήσει εξωτερική πολιτική εμμέσως. Απλώς ανέβηκε στη σκηνή με ένα μελαχρινό κοριτσάκι, αυτό είναι όλο. Οι σημαίες της Παλαιστίνης που ανέμιζαν από κάτω όσο αυτός φλυαρούσε, όμως, είναι άλλη υπόθεση· αυτές δεν είναι και τόσο αθώες. Φιλοπαλαιστινιακές συγκεντρώσεις στην πόλη έγιναν, γίνονται και σίγουρα θα ξαναγίνουν. Οσοι αισθάνονται την ανάγκη να διατρανώσουν τη στήριξή τους στην Παλαιστίνη εν μέσω του πολέμου με το Ισραήλ, δεν έχουν συναντήσει μέχρι στιγμής έλλειψη ευκαιριών να το κάνουν, άρα ποια ήταν η χρησιμότητα των σημαιών σε μια εκδήλωση για την αλλαγή του χρόνου, δηλαδή εξ ορισμού άσχετη με πολέμους, αντιμαχόμενες πλευρές και εθνόσημα; Ο σκοπός των σημαιών ήταν ακριβώς ό,τι οι καταγγέλλοντες τη συνωμοσιολογία διαψεύδουν: να ερεθίσουν, να διχάσουν και να πολιτικοποιήσουν το μη πολιτικό.
Σόου μες στο σόου
Μέσα στη λαοθάλασσα του Συντάγματος μάλλον δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί έλεγχος των αντικειμένων που ο καθένας επιλέγει να κρατήσει, χωρίς το γλέντι να εξελιχθεί σε σκηνικό βίας και «καταστολής». Η εορταστική εκδήλωση, η επιτυχία της οποίας εξαρτάται ως επί το πλείστον από την ομαλότητα της διεξαγωγής της, προσφέρει έτσι την ιδανική ευκαιρία να κάνει ο καθένας μπροστά στην κάμερα το δικό του σόου μες στο σόου, δίχως ιδιαίτερες επιπτώσεις. Τι θα μπορούσε να κάνει ο δήμαρχος; Να ζητήσει από την αστυνομία να εντοπίσει τους φέροντες την παλαιστινιακή σημαία και να τους την αρπάξει; Αλλωστε, οι πολιτικές δηλώσεις που απολαύουν της στήριξης της Αριστεράς βρίσκουν πάντα τον τρόπο να παρεισφρήσουν σε κάθε δημόσιο βήμα – και όποιος τολμήσει να φέρει αντίρρηση μαθαίνει σύντομα ότι είναι ακροδεξιός φασίστας, ενώ τις συνέπειες της αναίδειάς του, μαζί με αυτόν, τις πληρώνουν και οι τοίχοι, οι τζαμαρίες, οι δρόμοι, η δημόσια και ιδιωτική περιουσία εν γένει. Θα άξιζε τον κόπο μια τέτοια παρέμβαση;
Σύμβολα πολλαπλών ταχυτήτων
Δεν θα τον άξιζε. Αξίζει όμως να συμφωνήσουμε ότι οι παλαιστινιακές σημαίες ούτε τυχαία βρέθηκαν στο Σύνταγμα ούτε άδολο μήνυμα ειρήνης θέλησαν να μεταδώσουν. Ας το σκεφτούμε διαφορετικά: τι θα έλεγαν όσοι τώρα υπερασπίζονται τις παλαιστινιακές, αν στο Σύνταγμα εμφανίζονταν σημαίες του Ισραήλ; Θα έβλεπαν και σε αυτές την επιθυμία ενός λαού να υπερασπιστεί τα δίκια του ή μήπως τότε θα ανακάλυπταν τις φορτισμένες συνδηλώσεις των εθνικών συμβόλων σε περίοδο πολέμου; Αν, εκτός από αυτές τις σημαίες, στο Σύνταγμα εμφανιζόταν και η σημαία της Ουκρανίας, πώς θα αντιδρούσαν όσοι κράτησαν ή υποστήριξαν εκείνη της Παλαιστίνης; Θα ένιωθαν συμπόνια για τα δεινά του χειμαζόμενου ουκρανικού λαού ή θα σκαρφίζονταν πάλι πουτινοφιλικές ιστορίες φανταστικής αποναζιστικοποίησης, ψέγοντας παράλληλα τον δήμο που «παίρνει θέση»; Δεν συζητάμε καν τι θα ακουγόταν σε περίπτωση που το Σύνταγμα γέμιζε ελληνικές σημαίες! Κάτι τέτοιο θα κρινόταν άκρως εθνικιστικό και, ως γνωστόν, στο Σύνταγμα χωρούν όλοι οι εθνικισμοί εκτός από τον ελληνικό.
Ανθρωποι, όχι τέρατα
Οποιος ενοχλείται από το ντεκόρ των παλαιστινιακών σημαιών την παραμονή της πρωτοχρονιάς, δεν ενοχλείται απαραίτητα επειδή είναι εχθρός της Παλαιστίνης ή επειδή τον αφήνει ασυγκίνητο το αιματοκύλισμα. Μπορεί να ενοχλείται για τον αντίθετο λόγο ακριβώς: επειδή βρίσκει τον πόλεμο και την πολιτική του πολέμου πολύ σοβαρά ζητήματα για να απομειώνονται σε οπτικές συνθηματολογίες με στόχο την επικοινωνιακή σύγκρουση και τη νομή της πλατείας· επειδή ξέρει ότι όσοι βρίσκουν εύκολο καταφύγιο σε λάβαρα, μάλλον δεν είναι και πολύ πρόθυμοι να δουν τη μεγάλη εικόνα πίσω από αυτά· επειδή θέλει να αλλάξει χρόνο χαρούμενος και όχι στρατευμένος.