Από το πρωί άκουγα στο γραφείο μου τη συζήτηση στη Βουλή, με δύο διαλείμματα για τηλεοπτικές εμφανίσεις. Στο BBC εξήγησα γιατί η μέρα ήταν ιστορική για την Ελλάδα, και στην ΕΡΤ ξέσπασα ενάντια στον οχετό των ακροδεξιών ιδεών, που αποτελούν ντροπή για τη Βουλή, όνειδος για την Ελλάδα.
Εφτασα στη Βουλή την ώρα που μιλούσε ο Αντώνης Σαμαράς. Στο θεωρείο βρίσκονταν ήδη ο Γιώργος Καπουτζίδης, ο Φώτης Σεργουλόπουλος και η Ευαγγελία Δαρατσάνου. Αργότερα ήρθαν ο Σταύρος Γαβριλιάδης με τον Δημήτρη Ελευσινιώτη και η Στέλλα Μπελιά με τα δυο αγόρια της, τον Αντώνη και τον Γιάννη.
Το απόγευμα, είχα ευχαριστηθεί με τις ομιλίες της Ντόρας Μπακογιάννη και του Πάρι Κουκουλόπουλου. Χωρίς κείμενο, πραγματικοί κοινοβουλευτικοί και φιλελεύθεροι. Οπως κι ένας βουλευτής που δεν γνώριζα, ο Σπύρος Κυριάκης από την Πρέβεζα. Εξεπλάγην ευχάριστα με τη γεμάτη ενσυναίσθηση ομιλία της Ζωής Κωνσταντοπούλου, απόλαυσα την ευγλωττία της Εφης Αχτσιόγλου, του Δημήτρη Μάντζου, της Ελενας Ακρίτα, του Νάσου Ηλιόπουλου. Εζησα κάτι σουρεαλιστικό ακούγοντας τον Σπύρο Μπιμπίλα. Η φωνή του, τόσο οικεία από τα μεταγλωττισμένα που παρακολουθώ εδώ και τριάντα χρόνια μαζί με τα τρία παιδιά μου· το ταλέντο του γνωστό από τη δεκαετία του 1980, όταν τον πρωτοείδα στη «Γλυκιά συμμορία». Αλλά χθες, αυτός ο μικρός το δέμας ηθοποιός, που στοχοποιήθηκε μέσα στην ίδια αίθουσα, ορθώθηκε σαν γίγαντας και μας ταρακούνησε. Οταν τελείωσε χειροκροτούσα δυνατά και δεν ήμουν ο μόνος. Απ’ όλες τις πτέρυγες, τον επευφημούσαν το ίδιο συγκινημένοι.
Αλλά ολόκληρο το θεωρείο συγκλονίστηκε από την ομιλία του Κώστα Τασούλα. Λες και με όσα είπε και με τον τρόπο που τα είπε, ο πρόεδρος της Βουλής, εξάγνισε τον χώρο που είχε κηλιδωθεί.
Ακούσαμε με ανυπομονησία τις τελευταίες ομιλίες και μετά την ατελείωτη διαδικασία της ψηφοφορίας. Λίγο πριν από τα μεσάνυχτα ανέβηκαν στο θεωρείο μας οι Ακης Σκέρτσος, Αλέξης Πατέλης, Πρόδρομος Πύρρος και Βασίλης Καραμητσόπουλος (η ομάδα στην οποία οφείλεται η χθεσινή νίκη, μετά τον Κυριάκο Μητσοτάκη βέβαια). Μαζί η φίλη συνταγματολόγος Λίνα Παπαδοπούλου, που έχει συνδέσει το όνομά της με τους αγώνες για ισότητα στον γάμο και στην οικογένεια· και η Κατερίνα Φουντεδάκη, συμφοιτήτριά μου, αλλά και συμμαθήτρια στο σχολείο – αργότερα συνάδελφος. Πού να το φανταστώ όταν καθόμουν στο ίδιο θρανίο με την καλύτερη μαθήτρια της τάξης (της Ελλάδας για την ακρίβεια, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των Πανελληνίων του 1985) κι αργότερα στα ίδια έδρανα της Νομικής, ότι θα μας συνδέσει και αυτή η συγκυρία.
Μπήκαν ο πρωθυπουργός και ο προεδρεύων, Θανάσης Μπούρας, ανακοίνωσε: «176 ψήφισαν υπέρ!». Ξεσπάσαμε σε πανηγυρισμούς. Τα άλλα νούμερα δεν τα πρόσεξα. Δεν έχουν καμία σημασία.
*Ο κ. Αριστείδης Χατζής είναι καθηγητής φιλοσοφίας δικαίου και θεωρίας θεσμών στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.