Το πώς μπορεί να βελτιωθεί το ζήτημα της ανακύκλωσης στη χώρα μας αποτέλεσε ένα από τα καίρια θέματα που θίχτηκαν στο πάνελ που αφορούσε το περιβάλλον στο συνέδριο «Μεταπολίτευση: 50 Χρόνια μετά», που συνδιοργανώνουν η Καθημερινή, το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, το Οικονομικό Φόρουμ Δελφών και το Ελληνικό Παρατηρητήριο London School of Economics. Οι συμμετέχοντες στο πάνελ έθιξαν μεταξύ άλλων τις δυσκολίες που υπάρχουν στην εφαρμογή των σχετικών σχεδιασμών, στην καθυστέρηση των χρονοδιαγραμμάτων και στο ζήτημα των καφέ κάδων.
Η Λυδία Καρρά, ιδρύτρια και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, σχολιάζοντας το ζήτημα της ανακύκλωσης αναφέρθηκε στο παράδειγμα της Σαντορίνης, ένα νησί που σύμφωνα με την ίδια, εξαιτίας του μεγάλου τουρισμού, «έχει και πάρα πολλά απορρίμματα. Υπάρχει ένας λάκκος στην Καλντέρα, όπου συγκεντρώνονται εκεί τα απορρίμματα, καίγονται, θάβονται και ό,τι περισσεύει πάει στον διπλανό αρχαιολογικό χώρο». Οπως συμπλήρωσε η ίδια, άλλες χώρες, όπως η Δανία και η Γερμανία, «έχουν φτάσει στο ζήτημα της ανακύκλωσης να απορροφούν όλα τα σκουπίδια».
«Χρειαζόμαστε ισχυρότερη παρουσία ιδιωτικών συστημάτων»
Σύμφωνα με όσα σχολίασε για το ζήτημα της ανακύκλωσης ο υπουργός Ενέργειας και Περιβάλλοντος Θεόδωρος Σκυλακάκης, «ο δημόσιος τομέας και η τοπική αυτοδιοίκηση έχουν πάρα πολύ μεγάλες αδυναμίες αναφορικά με την υλοποίηση. Δεν μπορούν να κάνουν αποτελεσματικά ούτε τη βασική δουλειά τους που είναι η ελεγκτική. Η δημόσια διοίκηση κατά βάση ασχολείται με το να προσπαθεί να κινηθεί σε μια διαδρομή εκατομμυρίων σελίδων κανονιστικών διατάξεων, προκειμένου να δει αν είναι νόμιμη ή παράνομη η πράξη που κάνει».
Αυτός είναι ο λόγος που σύμφωνα με τον ίδιο, σε ό,τι αφορά το ζήτημα της ανακύκλωσης, «θα πρέπει να ασχοληθούμε με τα απλά πράγματα. Στα νοικοκυριά οι άνθρωποι έχουν κάδους που να είναι κατάλληλοι να μαζεύουν τα σκουπίδια; Τους έχουμε μάθει τι ακριβώς πρέπει να μαζεύουν και από πού; Η τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να είναι από μόνη της αποτελεσματική στην ανακύκλωση;». Η απάντηση που έδωσε ο ίδιος ο υπουργός στα ερωτήματα που έθεσε είναι ότι «χρειαζόμαστε ισχυρότερη παρουσία ιδιωτικών συστημάτων. Για παράδειγμα πρέπει να έρθει επιτέλους ο καφέ κάδος. Κατάλληλο για να το διαχειριστεί κατά τη γνώμη μου είναι το σύστημα εστίασης και ξενοδοχείων που έχει το 50% αυτών των οργανικών απορριμμάτων». Με αυτόν τον τρόπο, σύμφωνα με τον κ. Σκυλακάκη, «έχουμε μια ελπίδα να αρχίσει να μπαίνει διαχωρισμός στην πηγή του οργανικού απορρίμματος που είναι πολύτιμο για την κυκλική οικονομία. Είναι προτεραιότητα να φτιαχτεί ένα τέτοιο σύστημα».
«Δεν μπορούν να παίζουν παιχνίδια στις πλάτες της πολιτικής ηγεσίας»
Από την πλευρά του ο Σωκράτης Φάμελλος, πρώην αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, δήλωσε μεταξύ άλλων ότι στο ζήτημα των απορριμμάτων «δεν υπάρχει μόνο θέμα έλλειψης πολιτικής βούλησης, αλλά και οικονομικών συμφερόντων που εμπλέκονται στα έργα των απορριμμάτων». Ο ίδιος αναφέρθηκε επίσης στο ότι από το 2019 κι έπειτα μολονότι η χώρα απέκτησε δύο εθνικούς σχεδιασμούς απορριμμάτων, «οι περιφέρειες δεν είχαν κανέναν». Σύμφωνα με τον κ. Φάμελλο, επί υπουργίας του είχε εκδοθεί ο σχετικός νόμος για την ανακύκλωση, «αλλά μετά ήρθε ο κ. Χατζηδάκης που έβαλε τη στρατηγική της καύσης στον εθνικό σχεδιασμό, άρα αναστέλλεται η βασική πρωτοβουλία της Ε.Ε., που είναι η διαλογή στην πηγή».
Από την πλευρά του ο Γιώργος Στασινός, πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, ανέφερε σχετικά με το ζήτημα της ανακύκλωσης πως «δεν προχωράει επειδή δεν μπορούν οι εκάστοτε διοικήσεις των υπουργείων να εφαρμόσουν τις αποφάσεις που θέλουν. Δεν είναι ότι δεν θέλουν, αλλά δεν μπορούν να εφαρμόσουν τα χρονοδιαγράμματα και να διοικήσουν τους φορείς που ορίζουν. Ολοι έχουν καλές ιδέες που δεν μπορούν να εφαρμόσουν».
Σύμφωνα με όσα σχολίασε ο Γιάννης Μανιάτης, πρώην υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, το πολιτικό σύστημα θέλει να λύσει το ζήτημα της ανακύκλωσης, αφού «κανένας υπουργός δεν θέλει να πληρώνει πρόστιμα η χώρα του στην Ε.Ε. Χρειάζεται όμως απόλυτα και η στήριξη του περιφερειάρχη και του αντίστοιχου δημάρχου. Δεν μπορούν όλοι να παίζουν παιχνίδια στις πλάτες της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, κάτι που είναι εξαιρετικά συχνό».