Ο Ν. Κακλαμάνης, επαναστάτης ετών 68, βροντοφωνάζει πως «δεν πιστεύω σε εκλεκτούς και δαχτυλίδια». Ο Γ. Καμίνης ετοιμάζεται να κλειστεί στο κάστρο της Κοτζιά για να σώσει το «αντιμνημονιακό Κούγκι». Ο Γρ. Βαλλιανάτος ετοιμάζεται να εγκαταστήσει στο Κούγκι… γκέινταρ. Ο Α. Σπηλιωτόπουλος σταυροκοπιέται στις εκκλησιές. Ο Γ. Σακελλαρίδης παλατζάρει ανάμεσα στον Ελύτη και στην ψαραγορά. Και στον επίσημο σταθμό της πόλης, τον «9,84», θα πρέπει ήδη να σκέφτονται μήπως λανσάρουν ως soundtrack των εκλογών εκείνο το δημοτικό που λέει «ο γερο-Δήμος πέθανε, ο γερο-Δήμος πάει». Γιατί από όταν ξεκίνησαν τον αγώνα τους οι υποψήφιοι δήμαρχοι, ο γερο-Δήμος Αθηναίων δεν περνάει και τις καλύτερες μέρες του.
Οι χιουμορίστες δημότες, πάλι, θα πρέπει να είναι σε μεγάλα κέφια. Από τον Ν. Κακλαμάνη, τον Γ. Καμίνη και τον Α. Σπηλιωτόπουλο ήξεραν πως μπορούν να περιμένουν πολλά. Αλλά κανείς δεν περίμενε τέτοια παράσταση από τον Γ. Σακελλαρίδη. Κυριακή βράδυ, ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ βγήκε με το πυροφάνι για ψήφους. Φορώντας το τυχερό σακάκι του Αλέξη Μητρόπουλου (γιατί ποιος άλλος έχει στην ντουλάπα του καφέ κοτλέ με μπάλωμα στον αγκώνα;), ο Γ. Σακελλαρίδης εισέβαλε με φόρα στην ψαραγορά. Πριν ακόμα καταλάβουν οι ενθουσιασμένοι ψαράδες πως ο κύριος που τους αγκαλιάζει δεν είναι πελάτης, αλλά φιλοδοξεί να τους κάνει εκείνους πελάτες, ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε ένα πάκο με φωτογραφίες του και άρχισε να τις διανέμει ανάμεσα στα καφάσια με τις κουτσομούρες και τα κιβώτια με τους μπακαλιάρους. Προς μεγάλη απογοήτευση των ψαράδων, οι φωτογραφίες ήταν ανυπόγραφες. Αλλά τουλάχιστον ο Γ. Σακελλαρίδης τις συνόδευσε το επόμενο πρωί με ένα στίχο που έκλεψε από τον πρωθυπουργό αυτή τη φορά, ο οποίος έχει το copyright του Οδυσσέα Ελύτη: «Την Ανοιξη αν δεν τη βρεις, τη φτιάχνεις!» είπε ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς καθόλου να συλλογιστεί πώς την έπαθε ο Αντ. Σαμαράς, που έφτιαξε την Πολιτική Ανοιξη και τον βρήκε ο εκλογικός χειμώνας. Ο Γ. Σακελλαρίδης, πάντως, πήρε την κρυάδα διά της ψηφιακής οδού: στο Facebook, αναβίωσαν ξαφνικά τα σχόλιά του από τον Δεκέμβριο του 2008, όταν παρομοίαζε τις δυνάμεις της τάξεως με αιμοδιψή ζώα της φάρμας που αγαπούν τα χαρούπια. Φυσικά, όχι με αυτή τη διατύπωση.
Αλλά ευτυχώς για τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ, κάπου εκεί τα ζώα της οργουελικής φάρμας του Ιντερνετ βρήκαν άλλο ενδιαφέρον: άρχισαν να γράφουν ότι οι επικοινωνιολόγοι του Α. Σπηλιωτόπουλου είναι πιο πολλοί και από τους ψαράδες του Γ. Σακελλαρίδη!
Οι επικοινωνιολόγοι έχουν την τάση να διαφωνούν. Την Καθαρά Δευτέρα, ας πούμε, άλλος θα πρότεινε ομπρέλα, άλλος νιτσεράδα, άλλος wet look, και κάπως έτσι ο κ. Σπηλιωτόπουλος εμφανίστηκε στου Φιλοπάππου τυλιγμένος σε μια κουκούλα που με την ταραμοσαλάτα από δίπλα, θύμιζε υπερβολικά το πατροπαράδοτο τσεμπέρι. Και η ομοιότητα έγινε πιο έντονη όταν ο κ. Σπηλιωτόπουλος τρύπωσε σε μια εκκλησία να προσευχηθεί και συνέβη το θαύμα: πρωτού λιώσει το κερί, η φωτογραφία του με το μανουάλι έγινε φέιγ βολάν στον ιντερνετικό αέρα.
Ο οποίος, ούτως ή άλλως, μύριζε μπαρούτι: ο Ν. Κακλαμάνης και ο Γ. Καμίνης είχαν στήσει δικτυακό τσακωμό για το ποιος έφερε τον δήμο στην εξαιρετική οικονομική κατάσταση όπου βρίσκεται σήμερα! Και βρήκε ευκαιρία και ο Α. Σπηλιωτόπουλος να πει πως «δεν είναι αντίπαλός μου ο Γ. Καμίνης, αλλά ο Γ. Σακελλαρίδης». Αλλο που όποτε συναντά σε στούντιο τον Γ. Σακελλαρίδη, «στολίζουν» και οι δύο μαζί τον «φίλο» του, Γ. Καμίνη, που είναι 1ος στις δημοσκοπήσεις. Υστερα από όλα αυτά, ήταν θέμα χρόνου να πάρει θάρρος και ο Η. Κασιδιάρης. Που αποφάσισε πως μόλις βγει δήμαρχος θα στήσει προτομή στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Και κανείς πια δεν ξέρει αν είναι από τους δημαρχιακούς ή από τον αρχιεπισκοπικό τάφο το τρίξιμο στο Α΄ Νεκροταφείο. Γιατί όπως και να το κάνουμε, η πλάκα έχει τα όριά της. Ειδικά όταν είναι μαρμάρινη.