Ο Τάκης Μπαλτάκος δεν ήταν ο πρώτος που πιάστηκε στην μπομπίνα. Πριν απ’ αυτόν, το βίντεο είχε μασήσει πολύ κόσμο σαν παλιά ταινία. Πρώτος στη σειρά, ο δύστυχος Αλέκος Χρυσανθακόπουλος, τότε που ακόμα ήταν στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Δώδεκα χρόνια πριν, ο βουλευτής είδε το πολιτικό του μέλλον να πιάνεται στα γρανάζια της κάμερας που τον εντόπισε αγκαλιά μ’ έναν «κουλοχέρη», ενώ ήταν πρόεδρος της επιτροπής κατά του τζόγου. Ο Κ. Σημίτης, που ήταν εξίσου σινεφίλ με τον Κ. Σαμαρά, είδε το βίντεο και έκοψε από τα καρέ της κυβέρνησης τον βιντεόπληκτο βουλευτή. Γιατί ανεξαρτήτως εποχής και αδικήματος, τέτοιου είδους μαγνητοσκοπήσεις κάνουν πάντα μεγάλο εφέ.
Πράγμα που απέδειξε και η χριστουγεννιάτικη ταινία του 2013, με τον Αη Βασίλη μιζαδόρο. Γιατί αυτά τα Χριστούγεννα, αμέσως μετά τον Ιησού γεννήθηκε και ο σταρ της μίζας, Χάρης Τομπούλογλου. Ο οποίος πιάστηκε στο βίντεο να λέει «δεν είμαι μαλ… εγώ να δίνω 190 χιλιάδες και να μην παίρνω τίποτα». Πλην, ο ετοιμοπόλεμος κύριος απέναντί του αποφάσισε αντί να του δώσει «κάτι για τον κόπο του», όπως ζητούσε, να του εξασφαλίσει μια ανεπανάληπτη συνάντηση με την Ελληνική Αστυνομία. Τα προσημειωμένα 25.000 ευρώ, που σώθηκαν από του διοικητή τα νύχια, ήταν μηδενικής αξίας σε σχέση με τα τομπουλογλικά επεισόδια που ακολούθησαν. Τις επόμενες ημέρες, το βίντεο εμπλουτίστηκε με μια σειρά αλλόκοτων εξηγήσεων στον ανακριτή. Ο οποίος κατάφερε να κρατηθεί σοβαρός ακόμη και όταν άκουσε πως ο κύριος διοικητής πήρε τα λεφτά όχι ως μίζα, αλλά ως δωρεά στο νοσοκομείο…
Αλλά πάλι, τα βίντεο της οργής συχνά κρύβουν στα καρέ τους κάτι το κωμικό. Η συλλεκτική εμφάνιση της Ζωής Κωνσταντοπούλου που φωνάζει «Βοήθεια!» στο μικρόφωνο χωρίς κανείς να την απειλεί, ας πούμε, ενέπνευσε πολλούς συνάδελφούς της βουλευτές, που έκτοτε φωνάζουν και εκείνοι «Βοήθεια!» περιπαικτικά μόλις τη βλέπουν από μακριά στη Βουλή να τους πλησιάζει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε, έχει περάσει από πολλά ηλεκτρομαγνητικά κύματα στη μονταζιέρα της πολιτικής. Ο «παπα-Σούρας» της Καστοριάς, ο βουλευτής Β. Διαμαντόπουλος, που αποφάσισε να κηδέψει το Μνημόνιο φορώντας την περούκα της Βάνας Μπάρμπα, κόντεψε με το δικό του βίντεο να θάψει ολόκληρο το κόμμα, φτάνοντας ένα τρισάγιο μακριά απ’ τον αφορισμό.
Παρά τη φιλότιμη προσπάθειά του, όμως, το πρώτο… βιντεολόττο που κλήρωσε στον Αλ. Τσίπρα ήταν άλλο. Κανείς δεν μπορεί να συναγωνιστεί τον επαναστατημένο διοπτροφόρο που τον Ιούνιο του 2012 κήρυξε, μέσω YouTube, τον ξεσηκωμό των Ελλήνων. Ο Ιφικράτης Αμυράς ήταν εκείνος ο αιμοδιψής κύριος που, λίγο πριν εμφανιστεί σε βίντεο να λέει πώς θα κάψουμε την Αθήνα, ετοιμαζόταν να κατέβει με το ΣΥΡΙΖΑ ως υποψήφιος στην Α΄ Αθήνας…
Και στη δική του περίπτωση, όπως και στην επόμενη, ως μουσικό χαλί θα έστρωνε τέλεια το «γεννήθηκες για την καταστροφή», το οποίο η «37χρονη» Εύη Τσέκου θα μπορούσε πιθανότατα και να το τραγουδήσει. Τον Οκτώβριο του 2007 η αγαπημένη του Χ. Ζαχόπουλου ανακάλυψε τη χαρά της κάμερας. Μ’ αυτήν στο τσαντάκι της εμφανίσθηκε στο κατώφλι του γ.γ. του υπουργείου Πολιτισμού έτοιμη για όλα. Τι περιλάμβανε το «όλα» το έμαθαν πρώτοι οι δημοσιογράφοι στους οποίους η κ. Τσέκου, αγκαζέ με τον εργατολόγο Χ. Νικολουτσόπουλο, πλάσαρε το ροζ DVD, για να τους δείξει τι κάνει το κεφάλαιο στον εργαζόμενο. Η συνέχεια του εργατολογικού αυτού Αρλεκιν περιλάμβανε επεισόδια επιπέδου Τζον Λε Καρέ: πρώτα η πτώση του κ. Ζαχόπουλου από τον τέταρτο, προσπαθώντας να αποφύγει τον εξευτελισμό και μετά το πέρασμα της κ. Τζέκου και του εργατολόγου από το κελί, από το οποίο εκείνος βγήκε τραγουδώντας στις κάμερες «φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια».
Στο ενδιάμεσο, βέβαια, το βίντεο κόντεψε να κάνει rewind ολόκληρη την κυβέρνηση Καραμανλή, καθώς έκπληκτη η χώρα παρακολουθούσε το σίριαλ «ποιος είδε τον Ζαχόπουλο γυμνό (και δεν φοβήθηκε να το πει);». Ο Γ. Ανδριανός θα πρέπει ακόμα να βλέπει ως εφιάλτη στον ύπνο του το «ροζ DVD». Οσο για εμάς τους υπόλοιπους, το βίντεο δεν το είδαμε ποτέ. Και όταν ένα μήνα μετά δημοσιεύτηκαν δύο εικόνες έρωτος σε κυριακάτικη εφημερίδα, κανείς δεν εκστασιάστηκε. Σαν τις ταινίες του Λαρς φον Τρίερ, με τόσο σούσουρο, όλοι περίμεναν κάτι πολύ πιο εξωτικό.