Ο Νταν απ’ το Μεξικό κρατάει ένα μικρό μπουκαλάκι με παγωμένο τσάι. «Four euros», μου λέει όταν τον ρωτάω πόσο το αγόρασε. Η κοπέλα του, η Μαίρη, σηκώνει τους ώμους στο «σας έκλεψαν». «Το ξέρω», απαντά, «αλλά είμαστε τόσες ώρες κάτω απ’ τον ήλιο, τι να κάναμε;». Στον δρόμο προς την Ακρόπολη, όλοι γύρω μου κρατούν τέτοια χρυσοπληρωμένα μπουκαλάκια. Μία ημέρα πριν πέσει η «καμπάνα» των δύο χιλιάδων ευρώ στο κεφάλι του περιπτερά, που αποφάσισε πως το νερό αξίζει 3 ευρώ αν το πίνεις βλέποντας τον Παρθενώνα, στον Ιερό Βράχο οι συνάδελφοί του κάνουν ακόμη χρυσές δουλειές. «Three euros» έκανε το αναψυκτικό που πίνει ο Στέφαν απ’ τη Γερμανία, «4,5 euros» το μεγάλο μπουκάλι νερό που κρατά η Ιρίνα απ’ τη Ρωσία. Αλλά βέβαια, όσο ανεβαίνεις τα σκαλάκια κι ακούς τις ιστορίες αυτών των ανθρώπων απ’ τη ζωή στην Αθήνα τόσο πιο ασήμαντη αρχίζει να σου μοιάζει η προκλητική κλοπή στο μπουκαλάκι με το νερό.
Ο Στέφαν λέει πως κανονικά εκείνος και η γυναίκα του θα έρχονταν χθες στην Ακρόπολη. Είχαν κλείσει ένα τουρ της Αθήνας με ξενάγηση στον Ιερό Βράχο και το είχαν προπληρώσει 80 ευρώ. Οταν εμφανίστηκαν όμως στο πρακτορείο, ο υπάλληλος τους ζήτησε άλλα 25 ευρώ, για «τα εισιτήρια της Ακρόπολης». «Εξοργίστηκα και ζήτησα τα λεφτά μου πίσω», κάνει ο Στέφαν. «Ο υπάλληλος μου είπε πως “αυτό δε γίνεται, ξεχάστε το”. Αλλά όταν απείλησα να πάω στην Αστυνομία, έβγαλε τα ευρώ και μου τα επέστρεψε». Η γυναίκα του Στέφαν, η Αντζι, λέει πως «παρότι συμπαθώ τους Ελληνες, δύσκολα πια τους εμπιστεύομαι». Εκείνη μου λέει για τον καφέ των 7 ευρώ που ήπιε χθες στην Αδριανού και ο νεαρός Μεξικανός, ο Νταν, που ανεβαίνει μαζί μας προς την κεντρική πύλη του Παρθενώνα, γελάει αμήχανα καθώς διηγείται πώς δύο ώρες νωρίτερα πλήρωσε για μια σαλάτα με μια «φλούδα από τυρί φέτα» εννέα ολόκληρα ευρώ. Κι αν κανείς τους δεν θυμάται πώς έλεγαν το μαγαζί για το οποίο παραπονιέται, μια βόλτα στην τουριστική Αθήνα αρκεί για να εντοπίσεις τα σημεία όπου δεινοπαθούν οι επισκέπτες.
Με οδηγό τις κριτικές στο Ιντερνετ, περπατώ στα δρομάκια με τους τουρίστες. Διαβάζω την κριτική του Γ. απ’ τη Λεμεσό που χρυσοπλήρωσε το ταβερνείο που τώρα είναι μπροστά μου: «Δύο σουβλάκια, μία σαλάτα, ένα κομμάτι ξερό ψωμί που δεν παρήγγειλα και τρία αναψυκτικά = 34,50 ευρώ! Μην πάτε εκεί ποτέ». Καθώς περνώ δίπλα απ’ τα τραπέζια, ακούω το γκαρσόνι να περιγράφει την ποικιλία που ετοιμάζονται οι ξένοι να παραγγείλουν: «there is dolmadakia, tirokroketes, everything» λέει στα φτωχά θύματα που, χαρούμενα ακόμα, νομίζουν πως θα φύγουν με το εσωτερικό του πορτοφολιού τους ανέπαφο.
Οπως νόμιζε και η Ναντέ απ’ τον Καναδά όταν κάθισε στο ταβερνείο που της φάνηκε καλό. «Απατεώνες», λέει τώρα. «Με χρέωσαν ακόμα και πράγματα που δεν παράγγειλα. Στον λογαριασμό ό,τι ζήτησα το είχαν γράψει αγγλικά κι ό,τι μου φόρτωσαν μόνοι τους, ελληνικά!». Που θα πει πως ο λογαριασμός ήταν χειρόγραφος. Κι αν τη Ναντέ δεν την ενδιέφερε καθόλου αυτό, την εφορία σίγουρα κάπως θα την απασχολεί. Τα ίδια, βέβαια, έπαθε και ο Γκάλι απ’ τη Χάιφα: «Τρία ευρώ για νερό και οκτώ ευρώ για ψωμί που δεν ζήτησα. Και το φαΐ, αηδία».
Πιο κάτω, στον δρόμο που βγαίνει στην Πλάκα, η Βάντερλους απ’ το Κουβέιτ είχε την έμπνευση να φάει ψαρικά. «Μας χρέωσε ένα κιλό γαρίδες και στο πιάτο είχε μονάχα τέσσερις», διηγείται η κοπέλα που έβγαλε και φωτογραφία το πιάτο, για να θυμάται τις χρυσοφόρες γαρίδες της Πλάκας. «Μας είπε πως “πάει με το κιλό” η μερίδα. Είναι εντελώς γελοίο, κι όμως τις πληρώσαμε», λέει η κοπέλα. Το ίδιο, όμως, έπαθε και η Μαρία Κ., κι ας είναι Ελληνίδα. Εκείνη πλήρωσε για τις «γαρίδες σαγανάκι 19 ευρώ και στο πιάτο είχε πέντε ή έξι γαρίδες». Για «μία ποικιλία με 1 κεφτέ, 1 ντολμά και 4 πιτάκια», η Μαρία έδωσε 11 ευρώ ακόμα.
Σας φαίνεται απίστευτο; Κι όμως, αρκεί να μπείτε στο Ιντερνετ, στο tripadvisor. com, και με δύο κλικ θα διαπιστώσετε πόσοι άλλοι έπεσαν στην ίδια παγίδα. Η Τζιλ απ’ το Γουέικφιλντ, που βρέθηκε σε κεντρική ταβέρνα της Πλάκας, γράφει πως «μας χρέωσαν 16 ευρώ για ψωμί που ούτε το ζητήσαμε, ούτε το αγγίξαμε». Και ο σερβιτόρος ζητούσε πιεστικά να του αφήσουν και πουρμπουάρ!