Η αιφνιδιαστική συνάντηση του κ. Α. Σαμαρά με τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο την Πέμπτη που πέρασε, δεν έχει προηγούμενο στο ιστορικό της σχεδόν διετούς κυβερνητικής συνύπαρξης Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Και τούτο διότι, παρά τις κατά καιρούς κρίσεις που εμφανίζονται στις σχέσεις μεταξύ των κομμάτων που απαρτίζουν τη συγκυβέρνηση, ο πρωθυπουργός και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης συντηρούν ένα συνήθως υψηλό επίπεδο επικοινωνίας και συνεννόησης. Ωστόσο, στην περίπτωση του ΕΝΦΙΑ, οι δύο άνδρες λειτούργησαν πρωταρχικά ως πρόεδροι των κομμάτων τους.
Το απόγευμα της Τετάρτης, ο κ. Σαμαράς ανακοίνωνε ότι η αποτίμηση των αξιών της ακίνητης περιουσίας θα γινόταν με βάση τα στοιχεία του 2013, γεγονός που κινητοποίησε το πρωί της Πέμπτης τον κ. Βενιζέλο, ο οποίος μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό, γνωστοποιούσε -με τη σειρά του- ότι η πρώτη δόση του ΕΝΦΙΑ θα μεταφερθεί ένα μήνα αργότερα, προκειμένου να δοθεί στις υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών το απαιτούμενο χρονικό περιθώριο διόρθωσης των στρεβλώσεων που προέκυψαν κατά την εφαρμογή του νέου νόμου.
Η περίπτωση του ΕΝΦΙΑ αναδεικνύει δύο βασικά ενδοκυβερνητικά ζητήματα. Το πρώτο και κύριο αφορά τις σχέσεις μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Από τις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου, όσο περνούν οι εβδομάδες, γίνεται σαφές ότι η συνύπαρξη των δύο κομμάτων καθίσταται ολοένα και δυσκολότερη. Τόσο ο κ. Σαμαράς, όσο και ο κ. Βενιζέλος, γίνονται αποδέκτες σοβαρών ενδοκομματικών πιέσεων για τη διατήρηση αποστάσεων από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., αντιστοίχως.
Στο εσωτερικό της Ν.Δ. εκτιμούν ότι το ΠΑΣΟΚ διαρκώς φαίνεται να προλαβαίνει τις εξελίξεις σε σοβαρά ζητήματα και να εμφανίζεται ότι σχεδόν διαμορφώνει καθ’ ολοκληρίαν τις όποιες βελτιωτικές αλλαγές σε νομοσχέδια και πολιτικές πρωτοβουλίες. Στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, αντιστοίχως, εκτιμούν ότι ο κ. Βενιζέλος δεν κάνει αρκετά ώστε να καταστήσει το στίγμα του κόμματος διακριτό από τον συντηρητικό κυβερνητικό εταίρο του. Ισως το μόνο σημείο στο οποίο σημειώθηκε σύμπνοια απόψεων, αφορά τον πρώην Γ.Γ. Δημοσίων Εσόδων κ. Χ. Θεοχάρη στον οποίο αποδόθηκαν ευθύνες ακόμη και δημοσίως (από τον κ. Μιλτ. Βαρβιτσιώτη), για τις αστοχίες στον ΕΝΦΙΑ, γεγονός που βρήκε σύμφωνους αρκετούς και στο ΠΑΣΟΚ. Επίσης, στη Χαρ. Τρικούπη τόνιζαν με νόημα ότι υπουργός Οικονομικών κατά την τελική κατάρτιση του ΕΝΦΙΑ ήταν ο κ. Ι. Στουρνάρας, ωστόσο δεν ανέδειξαν περαιτέρω το θέμα, προκειμένου να αποφευχθούν επιπλέον περιττές εντάσεις.
Ο υπουργός Οικονομικών
Το δεύτερο, προφανές, ενδοκυβερνητικό ζήτημα το οποίο προέκυψε από την δημόσια συζήτηση για τον ΕΝΦΙΑ αφορά τον κ. Γκίκα Χαρδούβελη. Ο υπουργός Οικονομικών ουσιαστικά παρακάμφθηκε εις διπλούν, τόσο από τον πρωθυπουργό, όσο και από τον κ. Βενιζέλο, όταν ο πρώτος ανακοίνωσε τον τρόπο υπολογισμού των αξιών και ο δεύτερος τη μετάθεση της πρώτης δόσης του ΕΝΦΙΑ κατά ένα μήνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το απόγευμα της Πέμπτης, ενώ από το υπουργείο Οικονομικών δεν υπήρχε ακόμη καμία ανακοίνωση σχετικά με τον ΕΝΦΙΑ, από το Μέγαρο Μαξίμου τόνιζαν πως οι ανακοινώσεις τόσο του πρωθυπουργού όσο και του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως συνιστούν αποφάσεις οι οποίες θα υλοποιηθούν άμεσα. Ακόμα και πριν από τις ανακοινώσεις από το ΠΑΣΟΚ, ζητούσαν ταχεία συνάντηση με τον κ. Χαρδούβελη, προκειμένου να του υποδείξουν λύσεις για αποτελεσματικές διορθώσεις στον ΕΝΦΙΑ.
Εμπειροι παρατηρητές υπενθύμιζαν ότι και ο προηγούμενος υπουργός Οικονομικών διατηρούσε μάλλον κακές σχέσεις με τον κ. Βενιζέλο, ωστόσο ο κ. Σαμαράς λειτουργούσε εξισορροπητικά, υποστηρίζοντας στην πράξη τον κ. Στουρνάρα, ο οποίος απολάμβανε και ουσιαστικής αναγνώρισης, μετακινούμενος στην Τράπεζα της Ελλάδος. Η παράκαμψη του κ. Χαρδούβελη οφείλεται πρωτίστως ακριβώς στον ενδοκυβερνητικό ανταγωνισμό που αναπτύσσεται, με κύριο στόχο τον προσπορισμό οφελών στη Ν.Δ. και στο ΠΑΣΟΚ.
Υπενθυμίζεται ότι μόλις λίγες εβδομάδες νωρίτερα, στο προηγούμενο επεισόδιο σύγκρουσης μεταξύ Ν.Δ. και Χαρ. Τρικούπη για την αρνητική αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, η στάση του Μεγάρου Μαξίμου ήταν πολύ διαφορετική. Και τούτο διότι, πέρα από τον ουσιαστικό χαρακτήρα της ενδοκυβερνητικής διένεξης, η σφοδρή επίθεση της Χαρ. Τρικούπη προς τον κ. Κυρ. Μητσοτάκη, έγινε αντιληπτή από αρκετούς ως αποτέλεσμα στρατηγικού σχεδιασμού τον οποίο έχει το ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να υπονομεύει επικοινωνιακά το έργο των υπουργών που προέρχονται από τη Ν.Δ. Οπως είναι γνωστό και η συγκεκριμένη διαφωνία, οδήγησε σε σφοδρή, σχεδόν προσωπική, σύγκρουση μεταξύ του κ. Μητσοτάκη και του κ. Βενιζέλου.
Φθινοπωρινή «μπόρα» μεταξύ Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ
Το φθινόπωρο ο ενδοκυβερνητικός -και όχι μόνο- ανταγωνισμός μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ αναμένεται να ενταθεί: Τόσο στο πεδίο του εξωτερικού, δηλαδή της διαπραγμάτευσης με την τρόικα, όσο και στο εσωτερικό, για διάφορες παρεμβάσεις που αποσκοπούν στη βελτίωση τμημάτων της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής. Ηδη από την πλευρά της Χαρ. Τρικούπη τονίζουν ότι ο τρόπος με τον οποίο αναμένεται να εξελιχθούν το φθινόπωρο οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας έχει περιγραφεί από τον κ. Βενιζέλο επανειλημμένως και προ πολλού. Και υπενθυμίζουν ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε προτείνει πρώτος το μοντέλο απομάκρυνσης του ΔΝΤ από την τρόικα, προκειμένου την ευθύνη για την παρακολούθηση της χώρας να έχουν αμιγώς ευρωπαϊκοί θεσμοί.
Από την πλευρά της Ν.Δ. δεν επιθυμούν, προς το παρόν, να υψώσουν τους τόνους, ωστόσο υπενθυμίζουν ότι η βελτίωση των σχέσεων της Ελλάδας με τους Ευρωπαίους εταίρους της σχεδόν συμπίπτει με την ανάδειξη του κ. Σαμαρά στην πρωθυπουργία το καλοκαίρι του 2012. Στο εσωτερικό της Ν.Δ., ωστόσο, φαίνεται να υπάρχει ενόχληση και για σειρά άλλων ζητημάτων, όπως η μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, το οποίο, επίσης, παρουσιάζεται ως θέμα που αναδεικνύεται από το ΠΑΣΟΚ.
Σε σημαντικό μέτωπο αναμένεται, επίσης, να μετατραπεί το πεδίο των εργασιακών και της ανεργίας. Ηδη την Πέμπτη ο κ. Βενιζέλος ανακοίνωσε τη συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Απασχόλησης στις 25 Αυγούστου, γεγονός το οποίο, επίσης, έγινε δεκτό με ιδιαίτερη δυσαρέσκεια από τους βουλευτές της Ν.Δ. καθώς ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται να γνωρίζει και να ανακοινώνει σημαντικές πρωτοβουλίες, προτού καν προλάβουν να ενημερωθούν οι βουλευτές του κόμματος, που αποτελεί τον μεγαλύτερο εταίρο στον κυβερνητικό συνασπισμό.