To κυβερνητικό vertigo μεταξύ της σκληρής στάσης των εταίρων και των δεσμεύσεων που ανέλαβε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η εμφανής αδυναμία των θεωρουμένων ως «γαλάζιων δελφίνων» να καταλήξουν σε κοινό τόπο ως προς τα επόμενα βήματα, αναδεικνύονται στα δύο ισχυρότερα σημεία του κ. Αντώνη Σαμαρά στην προσπάθειά του να εκτονώσει τους μετεκλογικούς κλυδωνισμούς στη Νέα Δημοκρατία. Ο τέως πρωθυπουργός άνοιξε ήδη, από την Πέμπτη, τα χαρτιά του έναντι της κριτικής που του ασκείται, εξήγγειλε την πραγματοποίηση έκτακτης συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας για τις 19 Φεβρουαρίου, ενώ, πιθανότατα αύριο, θα ανακοινώσει και τη σύγκληση της Πολιτικής Επιτροπής, του πλέον μαζικού οργάνου μετά το Συνέδριο.
Ο κ. Σαμαράς επεδίωξε, κατά την ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Πέμπτης, να ορίσει ο ίδιος το πεδίο της όποιας αντιπαράθεσης: Πρώτον, απέδωσε σε «παράκεντρα εξουσίας» που έχουν ως στόχο την αποδυνάμωση της Ν.Δ. την κριτική που του ασκείται. Δεύτερον, επανέλαβε ότι η Ν.Δ. απώλεσε περίπου 100.000 ψήφους, έναντι δύο και πλέον εκατομμυρίων που έχασε το κυβερνών ΠΑΣΟΚ του 2009-2011. Τρίτον, επεδίωξε να ακυρώσει την κριτική για στροφή προς τα δεξιά, αλλά και για την επίκληση του φόβου ως βασικού στοιχείου της προεκλογικής εκστρατείας της Ν.Δ.
Ζυμώσεις
Αρκούν αυτά για να αποσοβηθούν η εσωστρέφεια και η αμφισβήτηση στο μέχρι πρότινος κυβερνών κόμμα; Μένει να αποδειχθεί. Την ίδια στιγμή, όμως, ο τέως πρωθυπουργός είναι δεδομένο ότι θα επιχειρήσει να εκμεταλλευθεί στον μέγιστο βαθμό αφενός την απροθυμία του κ. Κώστα Καραμανλή να εμπλακεί στις εξελίξεις στο κόμμα, αφετέρου την αδυναμία των φερομένων ως «δελφίνων» να ανοίξουν μέτωπο έναντι του τέως πρωθυπουργού.
Στο παρασκήνιο, ωστόσο, οι ζυμώσεις είναι πολλές και δεν αποκλείεται οι εξελίξεις να μοιάσουν εκρηκτικές αν το… καπάκι σηκωθεί ξαφνικά.
Μία προσπάθεια συντονισμού των Ν. Δένδια, Κ. Χατζηδάκη και Κυρ. Μητσοτάκη, στην οποία ήθελαν να εντάξουν και την Ολγα Κεφαλογιάννη, οδηγήθηκε σε μαρασμό σχεδόν άμεσα, μετά την απόφαση του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη να αποδεχθεί την πρόταση του κ. Σαμαρά να αναλάβει χρέη κοινοβουλευτικού εκπροσώπου. Αντιστοίχως, κίνηση βουλευτών για συλλογή υπογραφών «πάγωσε» μετά την ανακοίνωση Σαμαρά για σύγκληση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Αίσθηση προκάλεσε η απόφαση του κ. Μητσοτάκη να να μπει έτσι σε μία κλειστή ομάδα κορυφαίων –ο άλλος είναι ο κ. Μάκης Βορίδης– που θα βρίσκονται σε καθημερινή συνεργασία με τον πρόεδρο. Η δήλωσή του, δε, ότι δεν τίθεται ζήτημα αμφισβήτησης του κ. Σαμαρά, πέραν του ότι χαρακτηρίστηκε ισορροπιστική, κατέδειξε ότι ο πρώην υπουργός χαράσσει διακριτική πορεία έναντι και της αδελφής του κ. Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία και παραμένει πλήρως αποστασιοποιημένη. Πολλοί στη Ν.Δ. βλέπουν το παράδειγμα των Εργατικών της Βρετανίας, που το 2010 είχαν να διαλέξουν αρχηγό μεταξύ των δύο Μίλιμπαντ, να επαναλαμβάνεται στα καθ’ ημάς μεταξύ Κυριάκου Μητσοτάκη και Ντόρας Μπακογιάννη.
Ο κ. Νίκος Δένδιας, από την πλευρά του, προετοιμάζεται, πραγματοποιεί κύκλο επαφών –και δεν είναι ο μόνος–, όμως είναι σαφές ότι δεν προτίθεται να είναι αυτός που θα σπάσει… την τζαμαρία. Ωστόσο, η εμφανής δυσθυμία του κατά τη συνεδρίαση της Κοιν. Ομάδας (σ.σ. επίσης δεν ήταν ο μόνος) τον κατέστησε στόχο φίλα προσκείμενων στην ηγεσία ηλεκτρονικών Μέσων. Σε κάθε περίπτωση, η μέχρι σήμερα «αντίσταση» στελεχών της Ν.Δ. προς τον κ. Σαμαρά είναι σε επίπεδο σημειολογικό. Είναι, προς τούτο, ενδεικτικό ότι η πιο επιθετική κριτική ασκήθηκε από ένα στέλεχος που αναφέρεται στον «καραμανλισμό», τον Ευρ. Στυλιανίδη, ο οποίος σε ομιλία του αποδόμησε πλήρως την κυβερνητική πρακτική, αλλά και την ιδεολογική γραμμή της ηγεσίας, ζητώντας ανανέωση σε όλα τα επίπεδα.
Εν μέσω αυτών, οι ζυμώσεις στο κόμμα υπερβαίνουν τις προσωπικές ανησυχίες των δελφίνων. Στο σώμα των βουλευτών αλλά και όσων έμειναν εκτός Βουλής η συζήτηση φτάνει μέχρι και του ενδεχομένου δημιουργίας ενός νέου σχήματος, αν και είναι ασαφές ποιος θα μπορούσε να ηγηθεί. Αντιστοίχως, οι αναζητήσεις για την επόμενη ημέρα σπάνε την κομματική επετηρίδα προς αναζήτηση 40χρονου για πρόεδρο της Ν.Δ. Υπέρ μιας τέτοιας εκδοχής τάσσονται κορυφαία στελέχη, όπως π.χ. ο κ. Ευ. Μεϊμαράκης ή ο κ. Νικ. Κακλαμάνης. Εφόσον, αυτό συμβεί, τότε τα φώτα πέφτουν εκ των πραγμάτων σε μία βουλευτή και πρ. υπουργό, την κ. Ολγα Κεφαλογιάννη, σε δύο περιφερειάρχες, τους Απ. Τζιτζικώστα και Κ. Μπακογιάννη (σ.σ. ο τρίτος «Μίλιμπαντ»), στον γραμματέα της Ν.Δ. Ανδρ. Παπαμιμίκο και σε ένα δήμαρχο, τον Γ. Παπανικολάου.
Συνεννόηση με «Ποτάμι» – ΠΑΣΟΚ
Ο Σταύρος Θεοδωράκης βρισκόταν, την Πέμπτη, έξω από το γραφείο του στη Βουλή όταν είδε τον, γείτονά του χωροταξικά, Αντώνη Σαμαρά να κατευθύνεται προς το μέρος του. «Σταύρο, θέλω να τα πούμε», ακούστηκε ειπών ο τέως πρωθυπουργός προς τον επικεφαλής του «Ποταμιού». «Τα πράγματα είναι οριακά, πρέπει να συγκροτήσουμε ένα μέτωπο των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων». Λίγη ώρα αργότερα, από το βήμα της κοινοβουλευτικής του ομάδας, ο κ. Σαμαράς σημείωνε: «Ολες οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις στη Βουλή, όλες οι δυνάμεις της ευθύνης και των μεταρρυθμίσεων, θα πρέπει να συντονίσουμε τον βηματισμό και τη στάση μας. Ολοι μαζί μπορούμε να αποτρέψουμε τις απειλές που φαίνονται στον ορίζοντα. Και θα το κάνουμε».
Συγκεκριμένη ημέρα για τη συνάντηση Σαμαρά – Θεοδωράκη δεν καθορίστηκε, αλλά αυτό είναι κάτι που αναμένεται να οριστικοποιηθεί άμεσα, ανοίγοντας έτσι δίαυλο επικοινωνίας της Ν.Δ. με το κόμμα στο οποίο άσκησε τη μεγαλύτερη πίεση προεκλογικά, προς άγραν ψηφοφόρων. Αντίστοιχη πρωτοβουλία συνεννόησης δεν αποκλείεται να υπάρξει και προς την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, αν και οι, μέχρι την κάλπη, καλές σχέσεις των δύο πρώην κυβερνητικών εταίρων μοιάζουν παρελθόν.
Ο κ. Σαμαράς θα κινηθεί στην κατεύθυνση της σύμπηξης φιλοευρωπαϊκού μετώπου όχι μόνον γιατί η Ν.Δ. αποτελεί τον βασικό πόλο, αλλά και γιατί ο ίδιος θεωρεί ότι σε αυτήν την προσπάθεια μπορεί να βρει τις απαντήσεις στα προβλήματα που θέτει η μετεκλογική πραγματικότητα.