Η συμφωνία Ελλάδας – Eurogroup την Παρασκευή, εφόσον βέβαια επιβεβαιωθεί και στις διαβουλεύσεις που έπονται, επηρεάζει άμεσα και τις εξελίξεις στη Ν.Δ., καθώς το μείζον εθνικό διακύβευμα λειτουργούσε για την εκτόνωση της εσωκομματικής έντασης. Τα προχθεσινά γεγονότα αντιμετωπίζονται ως δικαίωση από τους συνεργάτες του κ. Α. Σαμαρά. Για τη Συγγρού, η συμφωνία της Παρασκευής συνιστά επιστροφή στο σημείο που είχε αφήσει τη διαπραγμάτευση η κυβέρνηση Σαμαρά, όμως με πολύ δυσμενέστερους όρους, καθώς έχει επιβαρυνθεί η θέση των τραπεζών, έχουν αυξηθεί τα επιτόκια των ομολόγων και έχουν καταρρεύσει τα δημόσια έσοδα. Η ανάλυση στο επιτελείο του κ. Σαμαρά δεν περιορίζεται στην «κωλοτούμπα», όπως τη χαρακτηρίζουν, της κυβέρνησης, αλλά και στους όρους της συμφωνίας, δηλαδή στην εκταμίευση δόσεων μόνον μετά την αξιολόγηση της «τρόικας», στη δέσμευση των κεφαλαίων του ΤΧΣ αποκλειστικά για τις τράπεζες (σ.σ. η κυβέρνηση Σαμαρά τα ήθελε ως προληπτική γραμμή πίστωσης) και στην πρόβλεψη ενός νέου μνημονίου, τον Ιούνιο, αντί της εξόδου που σχεδίαζε η απελθούσα κυβέρνηση.
Ο τέως πρωθυπουργός εκτιμά ότι οι εξελίξεις περιορίζουν εκ των πραγμάτων το πεδίο κριτικής που μπορεί να του ασκηθεί εσωκομματικά. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, πιθανή ολοκλήρωση της συμφωνίας, μεθαύριο, έστω κι αν αυτή έχει προσωρινό χαρακτήρα δεν αποκλείεται να επιταχύνει τις διαδικασίες εσωστρέφειας. Aλλωστε, η γαλάζια επικαιρότητα το τελευταίο διάστημα χαρακτηρίζεται από φαινομενική ηρεμία. Η προγραμματισμένη για την περασμένη Πέμπτη συνεδρίαση της Κ.Ο. αναβλήθηκε μέχρι νεωτέρας, η τηλεφωνική επικοινωνία του κ. Σαμαρά με τον προκάτοχό του κ. Κ. Καραμανλή συνέτεινε στο να πέσουν οι τόνοι και να συγκρατηθούν οι αντιδράσεις, ενώ η αδυναμία κάποιου εκ των «επιγόνων» να ξεχωρίσει ως αυτονόητη λύση επιβραδύνει, από μόνη της, τις εξελίξεις. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι οι ημέρες που μεσολάβησαν από το πιο πρόσφατο περιστατικό «εσωκομματικής κινητικότητας», το δείπνο των «14» που αποκάλυψε η «Κ», ήταν ημέρες αδράνειας.
Το παρασκήνιο είναι γεμάτο διαβουλεύσεις και συναντήσεις. Από αυτήν της κ. Μαριέττας Γιαννάκου με τον κ. Καραμανλή, που τελικά πραγματοποιήθηκε μακριά από τις κάμερες, μέχρι το δείπνο Μηταράκη προς «νέους» και «νεοεκλεγέντες» βουλευτές, που ερμηνεύθηκε ως «φιλοσαμαρικό» και από τις αιχμές μεταξύ «γαλάζιων» δελφίνων έως την ανταλλαγή διαδικτυακών αιχμών μεταξύ βουλευτών και ηγεσίας. Δύο περιστατικά ήταν, ωστόσο, αυτά που σημάδεψαν τη «γαλάζια» επικαιρότητα. Το πρώτο αφορά την επιλογή του κ. Πρ. Παυλόπουλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας, μία κίνηση που ήρθε να σηματοδοτήσει αφενός τις «γέφυρες» που υπήρχαν αλλά ισχυροποιούνται μεταξύ της πλευράς του κ. Τσίπρα και της «μετριοπαθούς» καραμανλικής πτέρυγας, και αφετέρου την ισχύ –όπως έλεγαν καραμανλικά στελέχη– που διατηρεί ο πρώην πρωθυπουργός εντός και εκτός Ν.Δ.
Το δεύτερο είναι η επιλογή του κ. Κυρ. Μητσοτάκη όχι μόνον να μην ψηφίσει τον κ. Πρ. Παυλόπουλο, αλλά να ασκήσει σκληρή κριτική προς τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Καραμανλή. Η επιλογή του κ. Μητσοτάκη συνιστά την πρώτη εμφανή κίνηση περιχαράκωσης των στρατοπέδων στο εσωτερικό του κόμματος. Χωρίς προσδοκία να εξασφαλίσει τη στήριξη των καραμανλικών («τη Ν.Δ. δεν την παίρνει στέλεχος με DNA Μητσοτάκη» σημείωνε, προ ημερών, στον γράφοντα ιστορικό στέλεχος), ο κ. Μητσοτάκης –εκ των ελαχίστων που δεν έχει επισκεφθεί στο γραφείο του τον κ. Καραμανλή– αποφάσισε να σχηματοποιήσει ένα προφίλ μεταρρυθμιστικό – φιλελεύθερο ενόψει, αλλά όχι περιοριστικά, της «επόμενης ημέρας» στη Ν.Δ. Σε αυτήν την κούρσα, που θα ανοίξει κατά τον κ. Μητσοτάκη «μόνον εάν το αποφασίσει ο κ. Σαμαράς», ο πρώην υπουργός φιλοδοξεί να συσπειρώσει και δυνάμεις από τη σημερινή προεδρική ομάδα. Στην καραμανλική όχθη, πάλι, ο κ. Ευρ. Στυλιανίδης, ο κ. Ν. Δένδιας διατηρούν, στενούς ή πιο χαλαρούς δεσμούς με τον πρώην πρωθυπουργό και τα στελέχη επιρροής του, ενώ στο παρασκήνιο προχωρούν σε προπαρασκευαστικές κινήσεις. Μέχρις εκεί, όμως, καθώς το «κόκκινο» εκ μέρους του κ. Καραμανλή δεν τους βοηθάει. Εν αναμονή τελεί και ο πρώην πρόεδρος της Βουλής κ. Ευ. Μεϊμαράκης, που υπό προϋποθέσεις θα παίξει το χαρτί του ως γεφυροποιός σε πιθανή ενδοκομματική κρίση.
Τα άμεσα σχέδια του Αντ. Σαμαρά
Ο κ. Α. Σαμαράς πηγαίνει καθημερινά και για πολλές ώρες στο γραφείο του στη Συγγρού. Στις διαδοχικές συσκέψεις με τους συνεργάτες του που τον ακολούθησαν από το Μαξίμου αλλά και με το παλαιό οικονομικό επιτελείο (Χαρδούβελης, Σταϊκούρας, Αναστασάτος) μοιάζει να επικεντρώνεται μάλλον στη διαπραγμάτευση με το Eurogroup παρά στα εσωκομματικά. Eχοντας διασφαλίσει τη διάθεση Καραμανλή για «εκεχειρία», έχει μπροστά του τη συνεδρίαση της Κ.Ο. και της Πολιτικής Επιτροπής. Σε αυτές δεν αποκλείεται να προτείνει πιο συλλογική λειτουργία του κόμματος, καίτοι γνωρίζει ότι ήδη κάποιοι ζητούν «επιτροπεία» και τη «θυσία» κάποιων εκ των στενών συνεργατών του. Στα σχέδια του κ. Σαμαρά περιλαμβάνεται η διεξαγωγή εθνικής συνδιάσκεψης, και όχι συνεδρίου, με αντικείμενο την οργανωτική ανασυγκρότηση.
Μένει να αποδειχθεί αν αυτά αρκούν για να αποτραπεί η κρίση. Το εναρκτήριο λάκτισμα για την εσωκομματική συζήτηση μπορεί να δοθεί στην K.O. ή στην, θεωρητικώς, προγραμματισμένη για το προσεχές Σαββατοκύριακο συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής. Η κ. Ντόρα Μπακογιάννη έχει προαναγγείλει ότι θα θέσει θέμα ηγεσίας, ωστόσο πολλά θα κριθούν από τη στάση των υπολοίπων στελεχών και τις απαντήσεις του κ. Σαμαρά. Oπως σημειώνουν αρκετοί εκ των «γαλάζιων», θα απαιτηθεί χρόνος για να καθίσει η σκόνη. Σε αρκετούς, η κατάσταση στο κόμμα θυμίζει την περίοδο μετά τις εκλογές του 1996. Φοβούνται, δε, μήπως οι εξελίξεις φέρουν τη Ν.Δ. σε μία νέα περίοδο που, όμως, θα προσομοιάζει σε αυτή των ετών 1981-84.