Η εικόνα ενότητας και ενθουσιασμού που εξέπεμψε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης την Παρασκευή, παρέχοντας πλήρη εξουσιοδότηση στον κ. Ευάγγελο Μεϊμαράκη ως τον 8ο πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, ούτε δεδομένη, ούτε άκοπη υπήρξε. Απαιτήθηκε ένας μαραθώνιος παρασκηνιακών διαβουλεύσεων, που αφορούσε και στην άμεση εμπλοκή των δύο πρώην πρωθυπουργών, κ. Κ. Καραμανλή και Αντ. Σαμαρά, και είχε συνεχείς ανατροπές και τελικά ευτυχές τέλος.
Η ανάδειξη του κ. Μεϊμαράκη στην ηγεσία, έως και την άνοιξη του 2016, δεν αφορά στενά στις εσωκομματικές ισορροπίες στη Νέα Δημοκρατία. Δεν περιορίζεται, δηλαδή, μόνον στη στροφή του κόμματος, ξανά, προς τον χώρο του μεταρρυθμιστικού κέντρου ή του «μεσαίου χώρου», που κυριάρχησε ως πολιτικό στρατήγημα την περίοδο Κ. Καραμανλή. Αφορά και στις εξελίξεις στο ευρύτερο πολιτικό σκηνικό, δεδομένου ότι η αλλαγή σκυτάλης στη Ν.Δ. συνοδεύτηκε και με αλλαγή τόνων απέναντι στην κυβέρνηση. Πολιτικά στελέχη που παρακολουθούν διά ζώσης τα υπόγεια πολιτικά ρεύματα θεωρούν ότι η προσπάθεια του Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Πρ. Παυλόπουλου, για εμπέδωση μιας μορφής εμπιστοσύνης και συνεννόησης μεταξύ των πολιτικών αρχηγών δεν θα είχε επιτύχει εάν, αντί των Ευ. Μεϊμαράκη και Φώφης Γεννηματά, επικεφαλής σε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ παρέμεναν οι κ. Αντ. Σαμαράς και Ευ. Βενιζέλος, οι δύο, δηλαδή, που υπέστησαν προσωπικά τα πλήγματα των εύκολων καταγγελιών, εξαγγελιών και υποσχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο κ. Μεϊμαράκης, θα επιχειρήσει εφεξής μία δύσκολη άσκηση ισορροπίας: αφενός, να παράσχει την κρίσιμη στήριξη στην κυβέρνηση, προκειμένου να διασφαλιστεί η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη· αφετέρου, να επιδιώξει τη χάραξη διαχωριστικών γραμμών, αποδίδοντας εξ ολοκλήρου στους χειρισμούς του κ. Αλ. Τσίπρα το νέο βαρύ πακέτο μέτρων «που φέρει την υπογραφή Τσίπρα-Καμμένου». Ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ. θεωρεί πιθανή την προσφυγή στις κάλπες και γνωρίζει ότι από την εκλογική επίδοση που θα πετύχει θα κριθεί και εάν θα καταστεί de facto πρόεδρος μακράς πνοής στη Ν.Δ. ή θα κινήσει τις διαδικασίες ανάδειξης προέδρου νωρίτερα από την άνοιξη του 2016, που είναι το σημερινό όριο. Ηδη, δε, αρχίζει να οικοδομεί τη στρατηγική του: να ακυρώσει το ισχυρό πλεονέκτημα ως «νέου και άφθαρτου» του κ. Τσίπρα, να αποδώσει ενδεχόμενες εκλογές στο εσωκομματικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, να εμφανίσει τους ΑΝΕΛ –οι οποίοι διατηρούν ένα ποσοστό παλαιών γαλάζιων ψηφοφόρων– ως κόμμα προς συγχώνευση με τον ΣΥΡΙΖΑ και, προφανώς, να εκμεταλλευτεί προς όφελος της Ν.Δ. τις σχέσεις ρήξης του κ. Τσίπρα με το δίδυμο Κωνσταντοπούλου-Λαφαζάνη, που πάντως παραμένουν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Κρατική χρηματοδότηση
Παρεμπιπτόντως, σημειώνεται ότι ο λόγος που ουδείς θέλει να εγκαταλείψει τον ΣΥΡΙΖΑ είναι βέβαια και η παχυλή κρατική χρηματοδότηση που λαμβάνει, και ήδη συζητώνται σενάρια κατάθεσης έκτακτου νόμου εκ μέρους του κ. Τσίπρα, προκειμένου, σε περίπτωση διάσπασης, η χρηματοδότηση να επιμεριστεί στην Αριστερή Πτέρυγα και τον «νέο δικό του ΣΥΡΙΖΑ», βάσει των ευνοϊκών για τον πρωθυπουργό συσχετισμών δύναμης στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος.
Οπως προαναφέρθηκε, ουδείς μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια τη διάρκεια της προεδρίας Μεϊμαράκη. Και είναι, μάλλον, το σενάριο των, καθοριστικών και για τα εσωκομματικά, πρόωρων εκλογών, αλλά και η προσπάθεια πολλών που λειτούργησαν εκτονωτικά, ώστε το κόμμα να μην βρεθεί αντιμέτωπο με μία μείζονα κρίση.
Παρά το γεγονός ότι, ήδη εδώ και ημέρες, η «Κ» είχε αποκαλύψει τις προθέσεις του κ. Μεϊμαράκη ως προς την ενίσχυση της εξουσιοδότησης που είχε, ήταν η συνέντευξη του προέδρου της Ν.Δ. (Δευτέρα, ΕΡΤ) που πυροδότησε τις εξελίξεις. Αυτή, ωστόσο, παρά τα λεγόμενα, δεν δόθηκε εν κενώ. Ηδη, άλλωστε, από την προηγούμενη εβδομάδα υπήρχαν παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, προκειμένου να «θεραπευθεί» το πρόβλημα με τη «μεταβατικότητα» του κ. Μεϊμαράκη. Σύμφωνα με πληροφορίες, πέραν των επαφών του ίδιου του κ. Μεϊμαράκη με σειρά στελεχών, ο γραμματέας του κόμματος, κ. Ανδρ. Παπαμιμίκος, είχε πραγματοποιήσει κύκλο συναντήσεων τόσο με τους πρώην προέδρους όσο και με σημαίνοντα στελέχη του κόμματος, με στόχο τη συμφωνία όλων στην παραπομπή της διαδικασίας εκλογής τους πρώτους μήνες του 2016. Ωστόσο, οι αναφορές του προέδρου της Ν.Δ. στη συνέντευξη και η αίσθηση που άφησε ότι έχει ως στόχο την αλλαγή του τρόπου εκλογής προέδρου προκάλεσαν την αντίδραση των δελφίνων.
Κυρίως, όμως, απείλησαν με ρήξη της σχέσης Μεϊμαράκη-Σαμαρά. Ο τέως πρωθυπουργός, κατά πληροφορίες, δυσφόρησε όχι τόσο για τις αναφορές του διαδόχου του στον τρόπο εκλογής ή στο «κέντρο», αλλά στους υπαινιγμούς που άφησε περί παραίτησης την επομένη των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου. Ο κ. Μεϊμαράκης τηλεφώνησε στον κ. Σαμαρά, ο οποίος δεν απάντησε, ενώ την ίδια ημέρα Mέσα φιλικά προσκείμενα στον τέως πρωθυπουργό εξαπέλυαν επίθεση, και στελέχη, όπως ο κ. Μ. Βορίδης, ζητούσαν άμεση εκλογή νέου προέδρου. Το γαλάζιο παρασκήνιο θέλει, στον αντίποδα, τον τέως πρωθυπουργό να επιστρέφει την κλήση, με τον κ. Μεϊμαράκη αυτή τη φορά να μην απαντά. Οπως κι αν έχει, οι σχέσεις διαταράχθηκαν. Απαιτήθηκε, αφενός, η κινητοποίηση στελεχών όπως οι Ανδρ. Παπαμιμίκος και Δημ. Σταμάτης για την «οικοδόμηση μέτρων εμπιστοσύνης», αφετέρου δε η παρέμβαση του κ. Κ. Καραμανλή, προς την πλευρά Μεϊμαράκη, προκειμένου ο τελευταίος να αποσύρει την απειλή για εσωκομματικές εκλογές στις 30 Αυγούστου. Η «παρεξήγηση» τελικά έληξε μόνον με τη διά ζώσης συνομιλία Σαμαρά-Μεϊμαράκη, το μεσημέρι της Πέμπτης στο γραφείο του τέως πρωθυπουργού στη Μουρούζη, λίγη ώρα πριν συνεδριάσει, από κοινού, η Εκτελεστική Γραμματεία και το Πολιτικό Συμβούλιο της Ν.Δ., που κατέληξαν ομόφωνα στην παροχή χρόνου και ευχέρειας χειρισμών προς τον πρόεδρο του κόμματος. Αλλωστε, χωρίς και τη συναίνεση Σαμαρά, καθώς και την ισχυρή καραμανλική στήριξη, όπως εκφράστηκε και από την πρωτοβουλία 57 βουλευτών υπέρ της παραμονής Μεϊμαράκη, δεν θα διασφαλιζόταν το κλίμα ομοφωνίας και συναίνεσης στην Πολιτική Επιτροπή του κόμματος.
Εσωκομματικές διεργασίες
Η πιθανότητα εξελίξεων στο εσωκομματικό μέτωπο κινητοποίησε και τους ενδιαφερόμενους για τον γαλάζιο θώκο. Η συνάντηση της κ. Ντόρας Μπακογιάννη με τον κ. Μάκη Βορίδη, παρουσία του κ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, το περασμένο Σάββατο στο περιθώριο κοινωνικής εκδήλωσης στα Χανιά, προκάλεσε πολλές συζητήσεις. Ωστόσο, η, μάλλον έντονη, συνάντησή της, την επόμενη ακριβώς ημέρα στην Αθήνα, με τον κ. Ευ. Μεϊμαράκη έμεινε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ενώ λίγες ημέρες αργότερα η πρώην υπουργός συναντήθηκε και με τον κ. Κ. Καραμανλή, μεταβάλλοντας την αρχική θέση περί προσφυγής στις κάλπες εντός δύο-τριών μηνών. Την ίδια ώρα, στελέχη με «καραμανλικές» αναφορές, όπως οι κ. Ευρ. Στυλιανίδης και Ν. Δένδιας, έστελναν πρώτα μήνυμα στήριξης προς Μεϊμαράκη, ενώ στο ίδιο συμπέρασμα κατέληγαν και στελέχη που πέρασαν το τελευταίο διάστημα από την Παναγή Κυριακού, όπως οι Ολγα Κεφαλογιάννη (σ.σ. που επεκτείνει τον δικό της κύκλο συνομιλητών), Γ. Κουμουτσάκος κ.ά.
Η κινητικότητα των ημερών εμπέδωσε και την εικόνα συνεννόησης μεταξύ των Κυρ. Μητσοτάκη και Μ. Βορίδη, με βασικό μεσολαβητή τον Αδ. Γεωργιάδη. Ο τελευταίος φέρεται να έχει δουλέψει μεθοδικά, προκειμένου, εφόσον κινούνταν άμεσα οι διαδικασίες εκλογής προέδρου, οι τρεις να λειτουργήσουν ως ενιαία ομάδα, με τον κ. Μητσοτάκη ως υποψήφιο πρόεδρο. Παρά τις διαφορετικές τους προσεγγίσεις, οι τρεις εμφανίζονται με κοινή γραμμή έναντι της προσπάθειας, όπως την εξέλαβαν, ελέγχου των εξελίξεων στο εσωτερικό της Ν.Δ. Η αντοχή της συμμαχίας των τριών θα κριθεί στον χρόνο αλλά και στην ισχύ της «συμφωνίας αρχής», που φέρεται να υπάρχει μεταξύ Κυρ. Μητσοτάκη και Ντόρας Μπακογιάννη, ώστε να μην αλληλοεξουδετερωθούν, ως ταυτόχρονες υποψηφιότητες, σε μία κομματική εκλογή.