Ποτέ στο παρελθόν, κατά τη μεταπολιτευτική ιστορία της κεντροδεξιάς στην Ελλάδα, μία εκλογική διαδικασία ανάδειξης νέου αρχηγού δεν την επισκίαζαν οι αμφιβολίες και τα σενάρια για τη δυνατότητα του κόμματος να συνεχίσει ενωμένο την επομένη της κούρσας διαδοχής. Κι όμως, ενώ απομένουν μόλις επτά ημέρες πριν από την εκλογική διαδικασία, οι συζητήσεις για το πρόσωπο του νέου προέδρου επισκιάζονται από τις αναζητήσεις για τη μετεξέλιξη του κόμματος και τον ρόλο που θα μπορούσαν να έχουν σε αυτήν ηγετικές προσωπικότητες, όπως οι κ. Κ. Καραμανλής και Αντ. Σαμαράς.
Τα μηνύματα από τα περιβάλλοντα των δύο ανδρών και, κυρίως, η πολιτική καθίζηση του κόμματος και το οικονομικό «κραχ» που έχει ήδη συντελεστεί (στα δεκάδες εκατομμύρια προς τις τράπεζες προστίθενται οι οφειλές προς προμηθευτές και πέντε μισθών προς το προσωπικό αλλά και το εξώδικο απόδοσης του κτηρίου της Συγγρού λόγω των απλήρωτων ενοικίων) συγκροτούν ένα περιβάλλον που κάθε άλλο παρά εγγυάται τη μετεκλογική σταθερότητα. Αντιθέτως, δίνει χαρακτήρα «πρώτου επεισοδίου» σε όσα θα συμβούν τις επόμενες ημέρες, με την κατάληξη της πολιτικής ιστορίας να παραμένει ακόμη υπό διαμόρφωση και, εν πολλοίς, άδηλη.
Οι τέσσερις διεκδικητές της ηγεσίας μοιάζουν να εισέρχονται στην τελική ευθεία της κούρσας υπό μία διαμορφωμένη δυναμική, στον βαθμό που οι δημοσκοπήσεις μπορούν να την απεικονίσουν. Συγκεκριμένα, ο κ. Ευ. Μεϊμαράκης φαίνεται να διατηρεί ισχυρό προβάδισμα στο κομματικό ακροατήριο του Σεπτεμβρίου, αντιθέτως ο κ. Απ. Τζιτζικώστας να προσελκύει τους περισσότερους από αυτούς που τον Σεπτέμβριο ψήφισαν ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δηλώνουν ότι θα προσέλθουν στα «γαλάζια» εκλογικά τμήματα την επόμενη εβδομάδα. Ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης εμφανίζεται να ενισχύει την απήχηση της υποψηφιότητάς του, στηριζόμενος στον μηχανισμό που έχει οικοδομήσει αλλά και αντλώντας δυνάμεις από την ίδια δεξαμενή με τον κ. Μεϊμαράκη, ενώ ο κ. Αδ. Γεωργιάδης διατηρεί ένα σταθερό ακροατήριο που και οι τρεις άλλοι υποψήφιοι θα επιθυμούσαν.
Από τις τελικές ισορροπίες της εκλογής, άμεσα συναρτώμενες με τον αριθμό και τα χαρακτηριστικά όσων προσέλθουν να ψηφίσουν, θα διαμορφωθεί εν πολλοίς και το αποτέλεσμα, που μπορεί να κριθεί από την πρώτη Κυριακή, ενδεχομένως και χωρίς την εξασφάλιση του 50%, ή μπορεί να οδηγηθεί σε δεύτερο γύρο, πιθανότατα μεταξύ του κ. Μεϊμαράκη και ενός εκ των κ. Τζιτζικώστα και Μητσοτάκη.
Δυναμική
Πίσω από αυτή την καταγεγραμμένη δυναμική βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη ο πόλεμος των πολιτικών συμμαχιών και των μηχανισμών, της κινητοποίησης δηλαδή των ψηφοφόρων προκειμένου να προσέλθουν στις κάλπες. Σε αυτό περιλαμβάνονται ηχηρές αλλά και άτυπες πολιτικές συμφωνίες που διαμορφώνουν και τη μετεκλογική παράταξη των δυνάμεων στη Νέα Δημοκρατία. Ο κ. Μεϊμαράκης τυγχάνει της υποστήριξης της καραμανλικής πτέρυγας, βουλευτών αλλά και στελεχών που εκλέγονται στις μεγάλες περιφέρειες και επισήμως εμφανίζονται να μην έχουν λάβει θέση (αλλά ατύπως δίνουν γραμμή στήριξής του). Ο κ. Αδ. Γεωργιάδης εισπράττει σαμαρικές ψήφους, ενώ ο κ. Μητσοτάκης επιδιώκει να κινητοποιήσει το φιλελεύθερο ακροατήριο, έχει την ισχυρή στήριξη του κ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και τη διακριτική (σ.σ. το αίμα νερό δεν γίνεται) της κ. Ντόρας Μπακογιάννη, που πάντως κοιτά και προς την πλευρά Μεϊμαράκη.
Αίσθηση, ωστόσο, προκάλεσε η δημόσια δήλωση στήριξης του κ. Απ. Τζιτζικώστα από τον κ. Μάκη Βορίδη, που είχε ως αποτέλεσμα και την πλήρη διάρρηξη των σχέσεων του τελευταίου με τον κ. Αδ. Γεωργιάδη. Η συμπόρευση του κ. Βορίδη, ο οποίος βρίσκει στο ίδιο στρατόπεδο σειρά βουλευτών (Ασημακοπούλου, Κατσανιώτης, Κέλλας, κ.ά.), με τον κ. Τζιτζικώστα συνιστά μεν έκπληξη (ο ίδιος ο κ. Γεωργιάδης φέρεται να λέει σε συνομιλητές του ότι είχε τη διαβεβαίωση ότι, αφού δεν στηρίζει τον ίδιο, ο κ. Βορίδης θα ταχθεί υπέρ του κ. Μεϊμαράκη), αποτελεί όμως υπολογισμένη πολιτική κίνηση. Ο κ. Βορίδης κομίζει στην υποψηφιότητα Τζιτζικώστα ένα συγκεκριμένο κοινό, ενώ ο ίδιος, ως κοινοβουλευτικός, εξασφαλίζει: είτε τον ρόλο του επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, μιλώντας ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, σε περίπτωση νίκης του περιφερειάρχη, είτε βασικό ρόλο στην κεφαλή της «εσωκομματικής» αντιπολίτευσης, σε περίπτωση ήττας του κ. Τζιτζικώστα.
Συζητήσεις
Στο «γαλάζιο» παρασκήνιο ακούγεται ότι ο κ. Βορίδης αλλά και ένα ακόμη στέλεχος πρώτης γραμμής είχαν ανάλογες συζητήσεις και με την πλευρά Μεϊμαράκη, χωρίς όμως να καταλήξουν, καθώς ο υπηρεσιακός πρόεδρος δηλώνει πως, εφόσον κερδίσει, δεν θα ορίσει αντιπροέδρους.
Την ίδια στιγμή, ωστόσο, η στήριξη Βορίδη, παράλληλα με αυτήν του κ. Τάκη Μπαλτάκου, προς τον κ. Τζιτζικώστα δίνει σαφές ιδεολογικό πρόσημο στην υποψηφιότητα του 37χρονου περιφερειάρχη, κάτι που έσπευσαν να εκμεταλλευτούν τόσο η πλευρά Μεϊμαράκη («παραμένουμε προσηλωμένοι στον κοινωνικό φιλελευθερισμό και την κεντροδεξιά») όσο και αυτή του κ. Κυρ. Μητσοτάκη, που επιμένει σε οικονομικά και κοινωνικά φιλελεύθερους τόνους. Η εξισορρόπηση εκ μέρους Τζιτζικώστα επιδιώχθηκε είτε με τη δημόσια δήλωση του ευρωβουλευτή κ. Θοδ. Ζαγοράκη, που επιβεβαίωσε την ισχυρή στήριξη του «ΠΑΟΚτσήδικου» στοιχείου, είτε με τη θερμή δήλωση του κεντρώου κ. Κων. Αρβανιτόπουλου, πρώην υπουργού και ισχυρού παράγοντα στο πρώτο λιμάνι της χώρας.