«Φαντάσου κάτι σαν το Facebook αλλά για το φαγητό – όλη η γαστρονομική αλυσίδα, από την παραγωγή ώς την κατανάλωση, είναι παρούσα στην πλατφόρμα Zorbabook σε παγκόσμιο επίπεδο. Τόσο απλά!», δίνει με μια κουβέντα την ταυτότητα της νεόκοπης προσπάθειάς του ο 24χρονος δημιουργός, Δημήτρης Παλαιογιάννης. Με αφετηρία το διεθνές σχολικό περιβάλλον του St Lawrence, σπουδές International Tourism Management στο Brighton, πρακτική άσκηση στην Γκάμπια για community based tourism υπό την ομπρέλα των Ην. Εθνών, διόλου τυχαίο που τα σύνορα στο μυαλό του είναι τόσο διευρυμένα, όσο και ολόκληρος ο πλανήτης. Η φιλοσοφία του διαδικτυακού επιχειρηματικού εγχειρήματός του, ανάλογη.
Tρία χρόνια προετοιμασία
«Υστερα από σχεδόν τρία χρόνια προετοιμασίας της πρωτοποριακής πλατφόρμας Zorbabook, σήμερα παρέχουμε πλέον μια διεθνή ηλεκτρονική στέγη σε όλους τους εμπλεκόμενους με τον ελληνικό γαστρονομικό τουρισμό για να δικτυωθούν, να προβληθούν: εστιατόρια, ξενοδοχεία, μπαρ, καταστήματα λιανικής πώλησης, προμηθευτές, παραγωγοί, food stylists, φωτογράφοι, εξοπλισμός μονάδων παραγωγής, εστίασης, ξενοδοχείων, επαγγελματίες στον χώρο των εξαγωγών – οι βασικές κατηγορίες επαγγελματικών σελίδων. Από την άλλη, οι χρήστες – όσοι ενδιαφέρονται να απολαύσουν τις υπηρεσίες ή τα προϊόντα των επαγγελματιών. Επιπλέον στόχος μας, μέσω της ηλεκτρονικής κοινότητας να διευκολύνονται συνεργασίες, τις οποίες το Zorbabook θα υποστηρίζει με δράσεις εντός και εκτός Ελλάδας», αναφέρει ο κ. Παλαιογιάννης και γίνεται πιο συγκεκριμένος: «Η μοναδικότητά της έγκειται στο ότι παντρεύει ένα κοινωνικό δίκτυο με μία παγκόσμια αγορά – όλοι επικοινωνούν με όλους. Η επιχείρηση που κατασκευάζει καζάνια για κρασί, κάποιος που προμηθεύει τα ξενοδοχεία με πιάτα, ο παραγωγός μελιού… αλλά και προσφορές – μία συν μία ελληνική μπίρα απόψε στο τάδε εστιατόριο του Λονδίνου ή προνομιακή τιμή στο ελληνικό πρωινό κάποιου καταλύματος. Σαν μία διαδικτυακή έκθεση που λειτουργεί αδιάκοπα.
Επιπλέον, σεφ από όλο τον κόσμο ανεβάζουν ελληνικές συνταγές, ενώ οι χρήστες εμπλουτίζουν την πλατφόρμα στα community recipies. Τέλος, σχετικά με τις δράσεις του Ζorbabook: διοργάνωση ταξιδιών εξοικείωσης για ομάδες bloggers και food influencers, οι οποίοι θα επισκέπτονται ντόπια οινοποιεία, ζυθοποιίες, μονάδες παραγωγής. Συμμετοχή σε διεθνείς εκθέσεις γαστρονομίας, εκπροσωπώντας ελληνικές επιχειρήσεις, μειώνοντας έτσι το κόστος για τους ίδιους και αυξάνοντας παράλληλα τη δυνατότητα προβολής τους στο εξωτερικό, εξασφαλίζοντας μεγαλύτερα περίπτερα αλλά και παρουσία σε περισσότερες εκθέσεις». Οσο για τα στατιστικά στοιχεία της πλατφόρμας, ιδιαίτερα ελπιδοφόρα στα δύο χρόνια της δοκιμαστικής της λειτουργίας ώς τώρα: «4,3 εκατ. προβολές (page views). Επισκέψεις από 120 χώρες, από όλες τις ηπείρους. 4.000 μοναδικοί μηνιαίοι επισκέπτες από όλη την υφήλιο. 10.000 προβολές κατά μέσον όρο ανά μέρα».
Αδυναμίες και λάθη
Της δημιουργίας της πλατφόρμας προηγήθηκε η προσεκτική καταγραφή των σημείων, στα οποία ο ελληνικός τουρισμός χρήζει βελτίωσης. Σύμφωνα με τον προβληματισμό του εμπνευστή, «πώς είναι δυνατόν να εξασφαλίσουμε τη βιώσιμη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη του τουρισμού γενικά, του γαστρονομικού ειδικότερα, αν δεν χαράξουμε μια συγκροτημένη και συνολική στρατηγική; Αντ’ αυτής, προσωπικά διαπιστώνω ότι όλες οι προσπάθειες επικεντρώνονται στο επικοινωνιακό κομμάτι, το μάρκετινγκ δηλαδή. Χαρακτηριστικά αναφέρω το νέο μότο “Ελλάδα, ένας προορισμός 365 ημερών” – μπορεί να ισχύσει χωρίς ανάλογες υποδομές χειμερινού τουρισμού; Ή προβάλλοντας τοπικά προϊόντα, λαμβάνεται υπόψη κατά πόσον μπορούμε να ανταποκριθούμε στη ζήτηση; Πόση αυθεντική φάβα Σαντορίνης έχουμε τη δυνατότητα να καλλιεργήσουμε και να προσφέρουμε στους ταξιδιώτες; Ο τουρισμός δεν είναι “ελάτε και βλέπουμε…”». Με ποιο τρόπο ο γαστρονομικός τουρισμός συνδέεται με τις άλλες μορφές τουρισμού; «Ξεχωρίζει καθώς αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι όλων των υπόλοιπων, ανεξάρτητα από το κίνητρο του ταξιδιώτη. Ενδεικτικά μιλώντας, στον περιπατητικό τουρισμό, ο επισκέπτης μπορεί να συμμετάσχει σε δράση συλλογής μανιταριών. Στον θρησκευτικό, να γνωρίσει τη μοναστηριακή κουζίνα. Στον αγροτουρισμό, να ζήσει την εμπειρία της άμεσης επαφής με τον παραγωγό, τα προϊόντα της υπαίθρου. Στον τουρισμό ευεξίας, να γευθεί την υγιεινή, μεσογειακή διατροφή. Και η λίστα είναι μεγάλη…». Οσο για τα κριτήρια επιλογής των αγορών-στόχων του εξωτερικού; «Βασικές παράμετροι οφείλουν να είναι τόσο η παρουσία της ομογένειας όσο και οι χώρες από τις οποίες προέρχεται ο μεγαλύτερος αριθμός τουριστών», αρχίζει να λέει ο Δ. Παλαιογιάννης, προσθέτοντας: «Ιδανικοί πρεσβευτές της ελληνικής γαστρονομίας τα ελληνικά εστιατόρια που βρίσκονται στις παραπάνω αγορές. Στην πραγματικότητα πρόκειται για σημεία εκκίνησης της ελληνικής γαστρονομικής εμπειρίας, που θα μπορούν να απολαύσουν στην Ελλάδα οι επισκέπτες, αφενός ως πρώτη γνωριμία όσων δεν έχουν ακόμη επισκεφθεί τη χώρα μας –ως εργαλείο προσέλκυσης τουρισμού– αφετέρου ως υπενθύμιση για όσους είχαν ήδη την εμπειρία, οπότε αποκτούν κίνητρο να επιστρέψουν – η γεύση φέρνει πίσω την εμπειρία».
Είναι αυτά αρκετά για την ανάπτυξη του στρατηγικού σχεδιασμού; Οπως επισημαίνει ο κ. Παλαιογιάννης, «διαβατήριο για την επιτυχία αποτελούν οι συνεργασίες όλων των εμπλεκομένων, εντός και εκτός Ελλάδας, με την υποστήριξη ενός κρατικού θεσμικού πλαισίου. Από τον παραγωγό που θα εξασφαλίσει την πρώτη ύλη, τον σεφ που δημιουργεί ένα ελκυστικό πιάτο, τον εστιάτορα που προσφέρει τον χώρο και τις υπηρεσίες του μέχρι το κατάστημα που πουλάει ελληνικά προϊόντα. Εξίσου σημαντικός και ο συντονισμός των δράσεων για την ανάπτυξη και προβολή του γαστρονομικού τουρισμού σε όλες τις Περιφέρειες της Ελλάδας. Θα έχουμε κατακτήσει τους στόχους μας εάν εκμεταλλευθούμε την ποικιλία, τις διαφορετικές γευστικές προτάσεις, την εποχικότητα. Οι τοπικές κοινωνίες θα μπορούν έτσι να απολαύσουν τα οφέλη και να αναπτυχθούν. Μόνο τότε θα ξεφύγουμε από την απλή καταγραφή αριθμού αφίξεων και θα μιλάμε για ποιοτικό τουρισμό», καταλήγει.