Η συζήτηση για τις δραματικές σχολές φέρνει στην επιφάνεια ευρύτερα ζητήματα που αφορούν την ανώτατη και μεταλυκειακή εκπαίδευση.
Πρώτα απ’ όλα θυμίζει ότι δεν είναι μόνο οι απόφοιτοι των δραματικών σχολών που στερούνται την ακαδημαϊκή αναγνώριση. Πολλά παιδιά που αποφοιτούν από τα λεγόμενα κολέγια με τριετείς και τετραετείς σπουδές αντιμετωπίζονται και αυτά, ακαδημαϊκά, ως απόφοιτοι λυκείου, ακόμη κι αν τα κολέγια στα οποία σπούδασαν συνεργάζονται με αναγνωρισμένα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια που χορηγούν και τους τίτλους. Μετά από μεγάλη ευρωπαϊκή πίεση, αλλά και μεγάλη εσωτερική αντίδραση από πολιτικές και επαγγελματικές συντεχνίες, κατάφεραν τελικά να αναγνωρίζονται (με δυσκολίες) τα επαγγελματικά τους δικαιώματα, αλλά όχι τα ακαδημαϊκά. Ετσι, εάν έχεις πρώτο πτυχίο από κολέγιο, ακόμη κι αν μετά κάνεις διδακτορικό ή είσαι καθηγητής στο Harvard, για την Ελλάδα, ακαδημαϊκά, είσαι απόφοιτος λυκείου.
Γιατί όλα αυτά; Διότι το άρθρο 16 του Συντάγματος επιβάλλει η ανώτατη εκπαίδευση να παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Δεν μπορεί να το κάνει ούτε το Εθνικό Θέατρο που είναι ΝΠΙΔ. Θα ήθελα να δω αυτούς που διεκδικούν σήμερα ακαδημαϊκή αναγνώριση για τις ιδιωτικές δραματικές σχολές να υποστηρίζουν την αναθεώρηση του άρθρου 16 ώστε όλα τα ιδρύματα που παρέχουν ανώτατη εκπαίδευση, δημόσια και ιδιωτικά, μη κερδοσκοπικά και κερδοσκοπικά, να αξιολογούνται ακαδημαϊκά για να μπορούν να ελέγχονται, να βελτιώνονται και να απονέμουν αναγνωρισμένα πτυχία.
Η συζήτηση θυμίζει επίσης ότι τα κόμματα που σπεύδουν να συμπαρασταθούν σήμερα στους σπουδαστές τριετών δραματικών σχολών ήταν κάθετα αντίθετα στην πρόβλεψη, που υπάρχει στη διακήρυξη της Μπολόνια και υπήρχε και στον ν. Διαμαντοπούλου, για δυνατότητα τριετών σπουδών στα πανεπιστήμια, με το επιχείρημα ότι ευτελίζονται οι σπουδές (αναρωτιέμαι αν ευτελίζονται οι τριετείς προπτυχιακές σπουδές και στη Βρετανία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες ή αν θα χρησιμοποιούσαν το ίδιο επιχείρημα και για τις τριετείς δραματικές σχολές).
Επιπλέον έρχεται στη μνήμη η χωρίς μελέτη, συλλήβδην πανεπιστημιοποίηση των ΤΕΙ εν μια νυκτί από τον κ. Γαβρόγλου, που άφησε πίσω της συντρίμμια καθώς, εκτός του ότι εξαφάνισε την τεχνολογική εκπαίδευση, δεν υπολόγισε το πλήθος των συνεπειών σε πολλούς τομείς.
Τέλος, αναδεικνύεται η σημασία της αποσύνδεσης πτυχίου και επαγγελματικών δικαιωμάτων. Το πτυχίο πρέπει να βεβαιώνει επιτυχή ολοκλήρωση ακαδημαϊκών σπουδών. Το επαγγελματικό δικαίωμα πρέπει να δίνεται μετά το πτυχίο, με αυστηρό τρόπο, από επαγγελματικές εταιρείες. Να μην έχει σημασία από ποιο ίδρυμα πήρες το πτυχίο σου, αλλά τι ξέρεις και τι μπορείς να κάνεις. Ανάλογα πρέπει να ισχύουν και για την παιδαγωγική επάρκεια. Σήμερα η σύμφυση των επαγγελματικών δικαιωμάτων με το πτυχίο τα έχει καταστήσει αντικείμενο συντεχνιακών αντεγκλήσεων και υπόθεση πολιτικής εύνοιας και πίεσης, διότι το επίδικο είναι η επαγγελματική σχέση με το Δημόσιο.
* Η κ. Βάσω Κιντή είναι καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο ΕΚΠΑ.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr