Ελλείψεις ελαιολάδου στην αγορά τους επόμενους μήνες προβλέπουν στελέχη συνεταιρισμών εξαιτίας της μειωμένης παραγωγής αλλά και της απροθυμίας των παραγωγών να πουλήσουν. Η τιμή παραγωγού πάντως παραμένει στα 8-9 ευρώ το κιλό, ενώ η παραγωγή φαίνεται ότι θα είναι φέτος εξαιρετικά περιορισμένη.
Καθώς η συγκομιδή του ελαιοκάρπου ολοκληρώνεται, πολλοί παραγωγοί δεν τιμολογούν για να μη φορολογηθούν επιπλέον λόγω και της περυσινής μεγάλης παραγωγής, που σε συνδυασμό με τις υψηλές τιμές έφερε αύξηση εισοδημάτων. Επίσης, καθώς η σοδειά της Ισπανίας φαίνεται ότι θα κινηθεί στα περυσινά χαμηλά επίπεδα και δεν θα ξεπεράσει τους 650.000-700.000 τόνους, οι φήμες για περαιτέρω αύξηση των τιμών οργιάζουν. Στα καφενεία των χωριών, την περίοδο των εορτών, πολλοί έλεγαν ότι οι παραγωγοί θα μπορούσαν να εισπράξουν και 15 ευρώ το κιλό, με αποτέλεσμα και οι λίγες διαθέσιμες ποσότητες να μένουν στις δεξαμενές. «Πάντως πολλοί παραγωγοί δεν έχουν λάδι ούτε για το σπίτι τους», λέει στην «Κ» ο κ. Μιχάλης Καμπιτάκης από την Ενωση Ηρακλείου Κρήτης. Η φετινή παραγωγή, όπως εξηγεί, είναι εξαιρετικά χαμηλή. «Εμείς πέρυσι ως ένωση είχαμε 550 τόνους ελαιόλαδο και φέτος εκτιμώ θα βγάλουμε 70 τόνους. Είμαστε δηλαδή στο 12%-15% της περυσινής ποσότητας», αναφέρει. Κάποια ελαιουργεία σε όλη τη χώρα βρίσκονται στο 40%-50% της περυσινής παραγωγής, ωστόσο υπάρχουν και κάποια που δεν άνοιξαν καθόλου.
«Τη Μεσσηνία η ακαρπία στα ελαιόδεντρα την επηρέασε λιγότερο σε σχέση με άλλες περιοχές στην Ελλάδα», τονίζει ο Παύλος Καπλάνης, παραγωγός και ιδιοκτήτης ελαιοτριβείου στην περιοχή. Ωστόσο, όσον αφορά τα επίπεδα παραγωγής είναι επίσης χαμηλά. «Αν το ελαιόλαδο ήταν στα 3-3,50 ευρώ το κιλό, πολλοί παραγωγοί δεν θα είχαν μπει καν στη διαδικασία της συγκομιδής. Αλλά με τις σημερινές τιμές του ελαιολάδου και η τελευταία ελιά που θα μαζέψεις αξίζει τον κόπο», εξηγεί. Πάντως, όπως διευκρινίζει, πολύ λίγες εμπορικές πράξεις γίνονται αυτή την εποχή. «Πολλοί παραγωγοί αρνούνται να δώσουν το ελαιόλαδό τους γιατί πιστεύουν ότι η τιμή θα πάει πολύ ψηλά. Σκέφτονται ότι δεν έχουν κάτι να χάσουν ακόμη κι αν μειωθεί λίγο η τιμή. Είναι και γιορτές και πολλές εταιρείες κλείνουν για μερικές ημέρες, οπότε υπάρχει ησυχία», περιγράφει. «Δεν πηγαινοέρχονται όπως άλλες φορές τα βυτιοφόρα στην Ιταλία», καταλήγει.
Η ζέστη των ημερών έχει φέρει αναστάτωση στις ελαιουργικές περιοχές, πρώτον, γιατί οι ελιές που μένουν πάνω στα δέντρα κινδυνεύουν από μέρα σε μέρα να καταστραφούν και, δεύτερον και κυριότερον, γιατί η έλλειψη του χειμώνα δεν θα αφήσει το δέντρο να προετοιμαστεί για την επόμενη σοδειά. «Αν το δέντρο ξεγελαστεί και ανθίσει νωρίς, κινδυνεύουμε να πάθουμε ό,τι και η Ισπανία», φοβάται ο κ. Καπλάνης. Βορειότερα, στη Χαλκιδική, οι δυσκολίες είναι ακόμη περισσότερες εφόσον η παραγωγή σε πολλές περιπτώσεις ήταν μηδενική. «Κάποιοι ελαιώνες είχαν καρπό, αλλά πολλοί δεν είχαν καθόλου», λέει η κ. Παυλίνα Κασάπη, γεωπόνος και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Αγροτικού Συνεταιρισμού Μεταγγιτσίου – Σιθωνίας. «Η έλλειψη προϊόντος είναι μεγάλη και οι ποσότητες πολύ περιορισμένες. Ομως μεγαλύτερη αύξηση στις τιμές θα οδηγήσει τους καταναλωτές να στραφούν σε άλλα προϊόντα και αυτό δεν θέλουμε να συμβεί», επισημαίνει.