Ενα δριμύ κατηγορώ προς κάθε κατεύθυνση, με την προσθήκη της δραματικής φράσης «τι κατάντια, τι ντροπή, είναι έτσι η χώρα μου;», συνιστούσε η κατάθεση της κ. Μαρίας Καρυστιανού, μητέρας 20χρονης φοιτήτριας που έχασε τη ζωή της στο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών και προέδρου της προσωρινής διοίκησης του συλλόγου οικογενειών θυμάτων του δυστυχήματος, χθες στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής. Πρόκειται για μια κατάθεση η οποία συνιστούσε και την ουσιαστική αφετηρία των εργασιών της επιτροπής, καθώς επί δίμηνο από τη συγκρότησή της και έως χθες, είτε τις συνεδριάσεις της απασχολούσαν διαδικαστικά ζητήματα είτε εξετάζονταν υπουργοί σε περιόδους πολύ πριν από την τρέχουσα.
Η κ. Καρυστιανού, συγκλονίζοντας με αναφορές της, όπως ότι πήρε μόνο καμένα οστά από την κόρη της, μίλησε πολλές φορές για ένα «έγκλημα», για το οποίο όλοι οι αρμόδιοι γνώριζαν πως θα συμβεί, καθώς –όπως είπε– ήταν ενήμεροι για το γεγονός ότι τίποτα δεν λειτουργούσε. «Εχετε διαβάσει πώς λειτουργούσε ο σιδηρόδρομος; Οταν έμαθα πώς λειτουργούσε ο σιδηρόδρομος, ούτε λαχανικά δεν θα φόρτωνα επάνω», είπε μεταξύ άλλων.
Παράλληλα, μετά και τις ερωτήσεις που δέχθηκε από μέλη της Εξεταστικής, ανέφερε ότι εκτός από πολιτικές, υπάρχουν αναμφισβήτητα και ποινικές ευθύνες, τις οποίες οφείλει δίχως άλλη καθυστέρηση να καταλογίσει η Δικαιοσύνη. Στο πλαίσιο αυτό, η κ. Καρυστιανού «έδειξε» πολιτικά πρόσωπα (ανέφερε τους κ. Καραμανλή, Σπίρτζη, Αγοραστό και άλλους πρώην υπουργούς), δικαστικούς λειτουργούς («πώς μπορεί ο ανακριτής που ανέλαβε την υπόθεση να μην έχει πάει στον χώρο;»), υπηρεσίες όπως τις Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων, ΟΣΕ, ΕΡΓΟΣΕ, Hellenic Train, την αστυνομία επειδή δεν περιφρουρούσε τον χώρο του δυστυχήματος.
Εκφράζοντας την έντονη αμφιβολία της αναφορικά με το αν θα είναι επιτυχές το έργο της Εξεταστικής, φάνηκε να θεωρεί ότι η συγκρότηση Προανακριτικής στη βάση του πορίσματος της Ευρωπαίας εισαγγελέως θα ήταν ορθότερη επιλογή. «Η απόδοση της δικαιοσύνης είναι μονόδρομος», συμπλήρωσε, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα πως θα πρέπει το πολιτικό σύστημα να μην προσφέρει ασυλία όταν μέλη του πράττουν κάτι κακό.
Συνολικά από την κατάθεσή της προέκυψαν πολλά προς περαιτέρω διερεύνηση τόσο για όσα προηγήθηκαν του πολύνεκρου δυστυχήματος όσο, όμως, και για τη διαχείριση έπειτα από αυτό, ενώ διαφάνηκε, σύμφωνα με πολλές εκτιμήσεις, η ανάγκη κλήσης και άλλων μαρτύρων.