Το κάλεσμα για συνέλευση είχε δοθεί ηλεκτρονικά. Tο κείμενο καλούσε τους φοιτητές να παρευρεθούν στις δύο το μεσημέρι στην αίθουσα 1 (είσοδος από Σίνα). Είναι Τρίτη 30 Ιανουαρίου και δεκάδες φοιτητές προσέρχονται στο γεμάτο από πανό και αφίσες αμφιθέατρο για να απαντήσουν στο ερώτημα των ημερών: Να συνεχιστεί ή όχι η κατάληψη της Νομικής Σχολής;
Η ατμόσφαιρα στο αμφιθέατρο δεν θυμίζει σε τίποτε την προηγούμενη συνέλευση, στην οποία είχαν εισβάλει κουκουλοφόροι. Οι μεγάλες φοιτητικές παρατάξεις πάντως –ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και ΠΑΣΠ– δεν συμμετέχουν. Είχαν δηλώσει αποχή από τη συνέλευση καταγγέλλοντας τις «συνθήκες βίας, νοθείας, τρομοκρατίας και αριστερόστροφου φασισμού» που είχαν επικρατήσει στην προηγούμενη. Ετσι, διαμορφώνεται μια ατμόσφαιρα ομοιογένειας, με τους «στρατευμένους» φοιτητές να δίνουν τον τόνο μοιράζοντας φυλλάδια και διακηρύσσοντας τους λόγους για τη συνέχιση της κατάληψης. Η ώρα κυλάει στα «πηγαδάκια». Ορισμένοι φοιτητές απολαμβάνουν το τσιγάρο τους, πετώντας τη γόπα στο πάτωμα. Η Ισιδώρα και η Δέσποινα φθάνουν με προκηρύξεις στα χέρια. «Αγχωνόμαστε για την εξεταστική, αλλά τα αιτήματά μας είναι πιο σημαντικά από τα μαθήματα», μας λένε. «Εξάλλου, μην ανησυχείτε, δεν χάθηκε ποτέ η εξεταστική», καθησυχάζουν.
Στις 3 μ.μ., με μία ώρα καθυστέρηση, το προεδρείο δίνει το σήμα για να αρχίσει η διαδικασία. Οι προτάσεις που κατατίθενται προς ψήφιση αφορούν α) τη συνέχιση της κατάληψης, β) το άνοιγμα της σχολής με την από κοινού επανεκκίνηση της εξεταστικής, ενώ η τρίτη θέση, των «Αγωνιστικών Κινήσεων», τίθεται υπέρ της κατάληψης προσθέτοντας και εξωπανεπιστημιακά αιτήματα.
Πρώτη στο βήμα ανεβαίνει η εκπρόσωπος της ΠΚΣ (ΚΝΕ). Διατρανώνει την ανάγκη για κατάληψη και καταλήγει με τη φράση: «Ή τα κέρδη τους ή οι σπουδές μας». Στη συνέχεια τον λόγο παίρνει ο μόνος εκπρόσωπος «της ανοιχτής σχολής». Η πρόταση που υποστηρίζει τιτλοφορείται «Ανεξάρτητο Πλαίσιο». Ο τελειόφοιτος φοιτητής καταγγέλλει «βία και νοθεία» αναφερόμενος στην προηγούμενη, «πολεμική» συνέλευση. «Η κατάληψη δεν είναι άμεσος τρόπος πίεσης», «πάρτε τηλέφωνο τους βουλευτές σας». «Θέλουμε να μας επιτραπεί να δώσουμε εξετάσεις», λέει. Οι οργανωμένοι στο ακροατήριο τον διακόπτουν με ηχηρές ειρωνείες. Το προεδρείο προσπαθεί να κρατήσει την τάξη.
Στο βήμα ανεβαίνει η εκπρόσωπος της «Αντινομίας-ΕΑΑΚ». Κατηγορεί έμμεσα όσους θέλουν ανοικτές σχολές ως «εντολοδόχους» της κυβερνητικής πρότασης για τα μη κρατικά πανεπιστήμια. «Το να θες να αναιρέσεις το πολιτικό πρόσημο (από τον ρόλο των πανεπιστημίων) είναι ξεκάθαρα πολιτικό πρόσημο». «Δεν είμαστε τέσσερις άπλυτοι που καθόμαστε και παίζουμε κιθάρα». Πολλοί τη χειροκροτούν δυνατά. Οχι περισσότεροι απ’ όσους μένουν προσηλωμένοι στα κινητά τους.
Η εκπρόσωπος των «Αγωνιστικών Κινήσεων» διαβάζει στο μικρόφωνο ένα έτοιμο κείμενο. Εναντιώνεται στον νόμο για τα μη κρατικά πανεπιστήμια, αλλά όχι μόνο. Καλεί σε αλληλεγγύη υπέρ του παλαιστινιακού λαού, απαιτεί τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους από το «ποτάμι μέχρι τη θάλασσα». Ζητάει για τον πόλεμο στην Ουκρανία «εναντίωση στις ιμπεριαλιστικές πολιτικές των κρατών». «Οχι», λέει, «στην τηλεξεταστική». «Νίκη στην παλαιστινιακή αντίσταση».
«Αγχωνόμαστε για την εξεταστική, αλλά τα αιτήματά μας είναι πιο σημαντικά από τα μαθήματα».
Ακολουθεί εκπρόσωπος της ΑΡΕΝ (Αριστερή Ενότητα), που διαπιστώνει ότι «δεν μπορούμε να αφήνουμε την ιστορία να συμβαίνει έξω και να μένουμε αμέτοχοι». Στον φορτισμένο λόγο της, η φοιτήτρια μιλάει για το δυστύχημα των Τεμπών και τις παρακολουθήσεις. Εξομολογείται ότι χρωστάει (μόλις) έξι μαθήματα για το πτυχίο, αλλά στόχος της είναι να λάβει ένα πτυχίο «που θα αξίζει». Γι’ αυτό τάσσεται με την κατάληψη.
Τελευταία μιλάει η εκπρόσωπος της ΡΑΠαΝ-ΣΑΦΝ (Ριζοσπαστική Αριστερά), επίσης τελειόφοιτος. Αντιστέκονται, λέει, ενάντια σε «τιτάνες μηχανισμών». Ισχυρίζεται ότι ο πρώην καθηγητής (Συνταγματικού Δικαίου) και νυν υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης στηρίζει ένα νομοσχέδιο που κάποτε κατήγγειλε.
Η ψηφοφορία
Οι ομιλίες ολοκληρώνονται. Αρχίζει η ψηφοφορία. Στις εισόδους παίρνουν θέση οι «πόρτες» – τα μέλη της άτυπης περιφρούρησης της διαδικασίας, που απαγορεύουν σε τρίτους να μπουν στο αμφιθέατρο. Το προεδρείο καταρτίζει ομάδες καταμέτρησης των ψήφων, οι οποίες αποτελούνται από εκπροσώπους των τριών θέσεων. Το προεδρείο έχει διασαφηνίσει πως δεν θα επιτραπεί η επίδειξη «πάσου» για την εξακρίβωση των στοιχείων και πως οι ψήφοι θα γίνονται δεκτές με απλή ανάταση της χειρός.
Στο διπλανό έδρανο, δύο πρωτοετείς φοιτήτριες συζητούν πως είναι η δεύτερη φορά που «πατάνε» στη σχολή, μια σχολή που κατά τα λεγόμενά τους δεν τους ενδιαφέρει, αλλά ήρθαν να ψηφίσουν κατάληψη. Μπροστά, παρέα φοιτητριών αποφασισμένων για κατάληψη συζητάει για τις καλοκαιρινές διακοπές στη Χίο.
Η καταμέτρηση ξεκινάει. «Αναγνωρίζετε τους διπλανούς σας;» ρωτούν οι «ψηφοσυλλέκτες». Αυτή είναι και η μόνη «πιστοποίηση» ότι όσοι ψηφίζουν ανήκουν όντως και στον σύλλογο φοιτητών της Νομικής. Κανένας δεν εγείρει υποψίες για την ταυτότητα του διπλανού του. Τα χέρια σηκώνονται, οι ψήφοι καταμετρούνται. Το αποτέλεσμα συντριπτικό υπέρ της κατάληψης (146/225). Τα πρώτα συνθήματα γεμίζουν τις αίθουσες, «εμπρός λαέ… εμπρός για καταλήψεις».