«Καταλαβαίνω ότι οι εξελίξεις σε θέματα ταυτότητας και ορατότητας ίσως αποδιοργανώνουν ή απειλούν το κέντρο της σεξουαλικής ισορροπίας σε αρκετά άτομα της κοινωνίας, αλλά γιατί καταφεύγουν στη βία; Πώς μας φαίνεται ότι οι οικογένειές μας μεγαλώνουν εφήβους που αντιδρούν βίαια;».
Οι δημοσιογράφοι μαζευτήκαμε σήμερα το μεσημέρι στο Green Room του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης για να συζητήσουμε με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου σχετικά με την τιμητική πρόσκλησή του στο Φεστιβάλ και τον νέο κύκλο στον οποίο μπαίνει το έργο του: την κινηματογραφική τεκμηρίωση των παραστάσεών του. Παράλληλα θα γίνει η παρουσίαση του ντοκιμαντέρ «Η καρδιά του ταύρου» της Εύας Στεφανή σε ειδική προβολή ως work in progress.
Ωστόσο, εκείνος ξεκίνησε την συνέντευξη Τύπου με την παραπάνω ερώτηση. Αιτία ήταν βεβαίως τα γεγονότα της νύχτας του Σαββάτου και η ομοφοβική επίθεση που δέχτηκαν στην πλατεία Αριστοτέλους νωρίς το βράδυ δύο τρανς άτομα από μια ομάδα 21 νεαρών παιδιών, 11 από τα οποία ήταν ανήλικα.
«Οσο προχωράει ο πολιτισμός μας, τόσο πιο περίπλοκα γίνονται τα θέματα που έχουμε να επεξεργαστούμε, θέματα ημιτονίων αν μιλούσαμε με μουσικούς όρους», σχολίασε ο καλλιτέχνης. «Υπάρχει πια κάτι που βράζει σε όλο τον κόσμο, και φαίνεται ότι η επιτάχυνση που σημειώνεται σε κάποια ζητήματα, ανησυχεί μέρος της κοινωνίας. Ομως, η πρόοδος έχει συντελεστεί και είναι θέμα χρόνου να γίνει αποδεκτή. Κατά τη γνώμη μου, η προσοχή μας πρέπει να στραφεί από την γενικότητα της ομοφοβίας, στο πιο ειδικό θέμα της βίας και στις αιτίες της».
Συμπτωματικά, το παράθυρο της αίθουσας όπου έγινε η συζήτηση «βλέπει» την πολυσύχναστη πλατεία Αριστοτέλους που τώρα είναι γεμάτη οικογένειες. Επιπλέον, το φετινό Φεστιβάλ θέτει στο προσκήνιο την queer ερμηνεία, αφιερώνοντας πολλές προβολές σε LGBTQ+ θεματικές, ιστορίες, σκηνοθέτ@ και συντελεστ@ με μια επιλογή από ενδιαφέροντα queer ντοκιμαντέρ, που από την εμπειρία μας ξέρουμε ότι εκτιμώνται από το κοινό.
Ο κ. Παπαϊωάννου με την παρουσία του στο 26ο Φεστιβάλ μάς δίνει την ευκαιρία να δούμε τις πολλές πτυχές του έργου του, και ειδικά τον τρόπο που ο ίδιος επιθυμεί να γίνεται η κινηματογράφηση της δουλειάς του αναλαμβάνοντας το μονταζ- ως άλλη χορογραφία.
Για τα χτεσινοβραδινά γεγονότα τόνισε ότι μιλά ως πολίτης, ιδιοτητα που τον ωθεί να έχει άποψη για την καθημερινότητα.
«Ως καλλιτεχνης όμως», τόνισε, «δεν απασχολήθηκα ποτέ με τα τρέχοντα. Είμαι βιωματικός δημιουργός, οι πληροφορίες και οι εμπειρίες πρέπει πρώτα να περάσουν από το “πεπτικό μου σύστημα”. Στη δουλειά μου είμαι στρατιώτης και μοναχός».