Eρευνα – Ανάλυση: καθ. Γιάννης Μανιάτης
Με τη συνεργασία των μεταπτυχιακών φοιτητών/τριών: Ι. Βούλγαρη, Α. Μανώλη, Α. Παζιώνη
Για επίτευξη των στόχων στο σενάριο μηδενικών εκπομπών έως το 2050, απαιτείται μείωση των εκπομπών μεθανίου κατά 75% έως το 2030. Με βάση τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας, η αύξηση της χρήσης τεχνολογιών καθαρής ενέργειας μειώνει τη ζήτηση πετρελαίου και φυσικού αερίου κατά 20% και τη χρήση άνθρακα κατά 45% έως το 2030. Ως αποτέλεσμα αυτών, αναμένεται μείωση των εκπομπών μεθανίου κατά 30% έως το 2030, δηλαδή πολύ μακριά από το αναγκαίο επίπεδο. Θα χρειαστούν περαιτέρω ενέργειες από χώρες και εταιρείες, πέραν των πολιτικών που έχουν ήδη ληφθεί.
Το κοινωνικό πρόσημο της ρύπανσης
Με βάση τους στόχους μείωσης εκπομπών για το 2030, σκιαγραφούνται τεράστιες διαφορές στις εκπομπές ανά κατηγορία εισοδήματος. Για το 2019, οι ετήσιες εκπομπές του φτωχότερου 50% (3,9 δισ. άνθρωποι) ήταν στα επιτρεπτά όρια (2,8 τόνους CO2/άτομο ετησίως). Για τη μεσαία τάξη του 40%, το 2019 είχε διπλάσιες εκπομπές από τους στόχους του 2030, για το υψηλότερο 10%, 9 φορές μεγαλύτερες, για το 1% (80 εκατ. άνθρωποι) 27 φορές μεγαλύτερες και για μόλις το 0,1%, 77 φορές μεγαλύτερες! Οι αναμενόμενες μειώσεις των πλουσίων για το 2030 είναι αμελητέες, όταν ο υπόλοιπος κόσμος επωμίζεται τις συνέπειες που προκαλούν οι ελάχιστοι.
