Ηταν μια ηλιόλουστη Καθαρά Δευτέρα. Ο Νικήτας Κακλαμάνης έβαλε το πλουμιστό του πουλόβερ, και ξεκίνησε ν’ ανεβαίνει. Δεν είχε λόγο ν’ ανησυχεί. Οι χαρταετοί πετούσαν, η μπάντα έπαιζε, η χρονιά ήταν το 2006, και εκείνος είχε μόλις τελειώσει τη θητεία του στο υπουργείο Υγείας. Ως υποψήφιος δήμαρχος, ο κ. Κακλαμάνης έφτασε στην κορυφή του Φιλοπάππου και της δημοτικότητάς του. Καθόλου δε φανταζόταν τότε πως αυτή θα ήταν και η κορυφή της πολιτικής καριέρας του. Βλέπετε, η πολιτική και η Καθαρά Δευτέρα έχουν κάτι κοινό: τα σύννεφα εμφανίζονται εκεί που δεν το περιμένεις. Και έτσι εκείνο το ηλιόλουστο πρωί, ένα σύννεφο κοκκινωπό εμφανίστηκε απέναντι στον κ. Κακλαμάνη. Ενας νεαρός άπλωσε το χέρι. Ο κ. Κακλαμάνης έσφιξε την παλάμη, και… «Χαίρω πολύ. Είμαι ο υποψήφιος του ΣΥΝ με την “Ανοιχτή Πόλη”», είπε ο νεαρός. «Αλέξης Τσίπρας!»
Αν μια πεταλούδα στο Πεκίνο μπορεί να προκαλέσει καταστροφή στο Μεξικό, μια χειραψία στου Φιλοπάππου ίσως και να μπορεί να ξεκινήσει τη θεωρία του πολιτικού χάους στο Μαξίμου. Ή τουλάχιστον, έτσι γραφόταν η ιστορία εκείνη την εποχή, που οι Δευτέρες ήταν πράγματι Καθαρές. Ο Κ. Στεφανόπουλος έκανε ποδήλατο στο Ρίο, ο Κ. Σημίτης έτρωγε στους Αγίους Θεόδωρους καλαμαράκια με τη Δάφνη, ο Π. Ψωμιάδης περιφερόταν ντυμένος Ζορό, ο Κ. Καραμανλής πάλευε μ’ έναν καταδικασμένο απ’ τη μοίρα χαρταετό και στο βάθος τραγουδούσε η Εφη Θώδη. Και το μόνο που έμοιαζε πιο σίγουρο από όλα αυτά μαζί, ήταν πως, με το που θα ξημέρωνε η Καθαρά Δευτέρα, ένα τσούρμο δημάρχων, υποψήφιων και εκλεγμένων, θα έσπευδε να αλώσει τα υψίπεδα του Λουμπαρδιάρη. Κανείς τους δεν θα εγκατέλειπε το προσκύνημα πίσω από το «Διόνυσο», αν δεν τους έγραφε πρώτα η κάμερα να τσαλαβουτούν στην προεκλογική ταραμοσαλάτα. Κάπως έτσι, άλλωστε, συντελέστηκε και η μεταμόρφωση του Γ. Καμίνη από καθηγητή σε δήμαρχο Αθηναίων: το 2011, με τα παιδιά και τη γυναίκα του, ο Γ. Καμίνης σήκωσε τα μανίκια, έπιασε τη λαγάνα, και άφησε πίσω του τον ρόλο του Συνηγόρου του Πολίτη για πάντα. Φυσικά, δεν ήταν ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος που αναβαπτίσθηκε σαν το αμύγδαλο στον χαλβά της Σαρακοστής.
Πολύ νωρίτερα ο Δημήτρης Αβραμόπουλος είχε αναγάγει σε επιστήμη τα Κούλουμα. Κάθε χρόνο, με το που τελείωνε το τάμα του στο «πιο ψηλό δέντρο των Βαλκανίων», ξεκινούσε την κατάκτηση του Φιλοπάππου. Προσπάθησε πολλές φορές, αλλά το 1998 κατάφερε τελικά να αγγίξει την κορυφή του σουρεαλισμού. Ηταν τότε που έφερε στον λόφο… γιαπωνέζικους χαρταετούς για να δουν τα κανάλια τα φοβερά τους λουπ, και βρέθηκαν οι παχουλές κυρίες με τα κεφτεδάκια να τρέχουν στην πλαγιά να σωθούν, όπως οι Γερμανίδες στον βομβαρδισμό του Βερολίνου. Αλλά πάλι, τον παλιό εκείνο τον καιρό, μπορούσες να δεις πολλά αλλόκοτα θεάματα με το που ξημέρωνε Καθαρά Δευτέρα.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει το σερί επιτυχιών του προέδρου Κ. Καραμανλή όταν αποπειράθηκε να διδάξει την τέχνη της καλούμπας; Την πρώτη χρονιά, ο πρόεδρος βγήκε στη Ραφήνα φορώντας… γάντια, σαν το γερακάρη. «Αμόλα καλούμπα αρχηγέ!», φώναζε το όχι και τόσο χαριτωμένο πλήθος, αλλά παρά τα 8 μποφόρ, ο αετός, που την ουρά του δεν αποκλείεται να την είχε πειράξει κάποιος τοπικός πασόκος, έκανε αυτοκτονική βουτιά στους διπλανούς θάμνους. Παρά το ξεκαρδιστικό πλάνο στο βραδινό δελτίο, την επόμενη χρονιά ο Κ. Καραμανλής απετόλμησε νέα προσέγγιση με τον αετό. Αυτή τη φορά ο πρόεδρος δεν έβαλε γάντια, και ο αετός σηκώθηκε. Ολα θα ήταν υπέροχα αν τελευταία στιγμή δεν κοβόταν το σχοινί, και δεν έμενε πάλι ο κ. Καραμανλής χωρίς αετό, αλλά πάντα με τις κάμερες να καταγράφουν την απορημένη του φυσιογνωμία. Η πικρή αυτή πείρα τον οδήγησε σε πιο σοφές επιλογές ένα χρόνο μετά: άφησε τον αετό σπίτι, έντυσε τα δίδυμα «Αλαντίν» και «Βασίλισσα της νύχτας», και τα επέδειξε στις κάμερες περήφανα. Καθώς τότε τα χρόνια ήταν αθώα, ουδείς ρώτησε το μικρό Αλαντίν «πού είναι οι 40 κλέφτες;». Αντιθέτως, το πλάνο συνοδεύτηκε από έτερη μεταμφίεση: εκείνη του Γ. Παπανδρέου που με τη γνωστή στολή του ποδηλάτη εμφανίστηκε καβάλα στη σέλα να εύχεται «στη γιορτή της Ορθοδοξίας να κάνουμε την εσωτερική αλλαγή». Αμέσως μετά, έκανε αλλαγή ταχύτητας κι εξαφανίστηκε στο βάθος του τοπίου – περίπου το ίδιο, δηλαδή, που έκανε και στην πολιτική του καριέρα…
Λίγα έμειναν ίδια
Αλλά πάλι, από εκείνο τον καιρό μέχρι τη Δευτέρα που μας έρχεται, λίγα πράγματα έμειναν ίδια. Η Στέλλα Κονιτοπούλου εξαφανίστηκε, η Εφη Θώδη χάθηκε, κι ο Π. Ψωμιάδης αγνοείται. Καθώς ο Γ. Καμίνης θα μοιράζει τη Δευτέρα φαγητό στους άστεγους που μένουν στις σπηλιές του Φιλοπάππου, ένα πράγμα μόνο θα είναι όπως παλιά: ο Ν. Κακλαμάνης με το ριγέ του πουλόβερ θα ξεκινήσει πάλι να ανεβαίνει. Η συνάντηση με την… πεταλούδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι εφέτος αναπόφευκτη. Οσο για τις επιπτώσεις, μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε ώς τις εκλογές.