Εκανα ένα μίνι γκάλοπ. Ρώτησα καμιά δεκαριά φίλους και γνωστούς, που πήραν μέρος στη διαδικτυακή ψηφοφορία υπέρ της απόσυρσης του νομοσχεδίου για τα δεσποζόμενα και τα αδέσποτα ζώα αν προηγουμένως το είχαν διαβάσει και γνώριζαν τα βασικά του σημεία. Να σημειώσω ότι όλοι τους είναι εξαιρετικά φιλόζωοι και έχουν στα σπίτια τους γατιά ή σκυλιά. Από τους δέκα, δεν το είχε διαβάσει ούτε ένας. Ούτε ένας. Είχαν και οι δέκα καβαλήσει με προθυμία το τσουνάμι της οργής κατά του νομοσχεδίου, χωρίς να γνωρίζουν σημαντικές παραμέτρους του, χωρίς να έχουν ενημερωθεί για το τι ισχύει σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Παρασυρμένοι από την απίστευτη ένταση και τις οργισμένες αντιδράσεις, συντάχθηκαν άκριτα με τις φωνές απόρριψης του νομοσχεδίου, δεν του έριξαν ούτε μία ματιά, όπως θα όφειλαν όχι μόνον ως άνθρωποι που ζουν με ζώα, τα αγαπούν και τα φροντίζουν, αλλά ως σκεπτόμενοι πολίτες. Το νομοσχέδιο δεν είναι τέλειο. Θέτει όμως ένα κανονιστικό πλαίσιο σε μια χώρα που, ας μη γελιόμαστε, ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Εχει αστοχίες; Εχει παραλείψεις και λάθη; Γι’ αυτό βγήκε σε δημόσια διαβούλευση για δύο μήνες, για να κριθεί, να σχολιαστεί, να εμπλουτιστεί με ιδέες. Με μία προϋπόθεση όμως: να διαβαστεί πρώτα. Το οφείλουμε, αν όχι στον εαυτό μας, στους τετράποδους φίλους μας.
ΥΓ.: Ο υπουργός, που βάζει «την ουρά στα σκέλια» στις πρώτες κιόλας αντιδράσεις και το αποσύρει, έχει σκεφτεί καθόλου τι μήνυμα στέλνει για το νομοσχέδιό του;