ΠΑΣΑΟΥ – ΑΠΟΣΤΟΛΗ. Είναι Tρίτη 5 Μαρτίου, λίγο μετά τις 10 το βράδυ. Σε ένα πανδοχείο δύο αστέρων, στο Πασάου, μια μικρή πόλη της Νότιας Βαυαρίας, περιμένει υπομονετικά και χωρίς ίχνος δυσφορίας ο υποψήφιος πρόεδρος της Ευρ. Επιτροπής Μάνφρεντ Βέμπερ, ώστε να κάνει πρώτα check-in μια σειρά δημοσιογράφων που είναι μπροστά του. Είναι μόνος του, χωρίς συνεργάτες ή συνοδεία. Οταν φτάνει η σειρά του, παίρνει το κλειδί και μια μπίρα από ένα μικρό ψυγείο στον πάγκο της ρεσεψιόν, την πληρώνει και σπρώχνει τη βαλίτσα για να ανεβεί στο δωμάτιό του.
Λίγες ώρες αργότερα, από τις 8.30 το πρωί, σε αυτή τη μικρή πόλη χιλιάδες άνθρωποι είναι στην ουρά για να μπουν στο ετήσιο συνέδριο του βαυαρικού κόμματος CSU – το αδελφό κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών της Μέρκελ. Σε αυτή την άγνωστη βαυαρική πόλη οι περίπου 10.000 άνθρωποι που συμμετέχουν κάθε χρόνο κάνουν τη συνάντηση αυτή τη μεγαλύτερη πολιτική εκδήλωση στη Γερμανία. Ομιλητές φέτος, ο πρόεδρος του κόμματος Μάρκους Σέντερ και ο Μάνφρεντ Βέμπερ, ο δικός τους άνθρωπος που θα ζητήσει τη βοήθεια όλων για την εκλογή του στην υψηλότερη ευρωπαϊκή θέση.
«Είναι το Οktoberfest της πολιτικής», μου λέει ένας Βαυαρός που έχει εντυπωσιαστεί με το γεγονός ότι είμαι Ελληνίδα και βρίσκομαι σε μiα τέτοια εκδήλωση. Πάνω από 100 μακριοί πάγκοι στημένοι ο ένας δίπλα στον άλλο, γεμάτοι με ηλικιωμένους άνδρες στην πλειονότητα, πολλοί ντυμένοι με το παραδοσιακό σακάκι της Βαυαρίας, άλλοι με καπέλο και φτερό, ενώ όλοι παρά την πρωινή ώρα κρατούν ένα τεράστιο ποτήρι μπίρας στο χέρι.
Μουσική και πρέτσελ
Η ζωντανή μπάντα παίζει βαυαρικά τραγούδια και γυναίκες με παραδοσιακή στολή –τη μακριά φούστα, την μπλούζα με το ντεκολτέ και το γιλέκο– δεν σταματάνε να φέρνουν πρέτσελ και σάντουιτς με πέστροφα στους συμμετέχοντες. «Είναι ο καλύτερος γι’ αυτή τη θέση», μου λέει η 21χρονη Γιάνικα Μοκ για τον Βέμπερ, και η οποία έρχεται για πρώτη φορά στο συνέδριο για να τον ακούσει από κοντά. «Θα φέρει τη Βαυαρία στην Ευρώπη», μου λέει.
Τόσο το στοιχείο της Βαυαρίας όσο και του χριστιανισμού είναι έντονο στην ομιλία του, αλλά και στην ίδια την πολιτική διαδρομή του. Από το 2004, που εκλέγεται ευρωβουλευτής, κάθε Πέμπτη βράδυ επιστρέφει στη μικρή του πόλη, το Βίλτενμπεργκ, εκεί «που είμαι πραγματικά χαρούμενος», όπως λέει. Οι πιο κοντινοί συνεργάτες του παραμένουν οι ίδιοι από το 2002, όταν ξεκίνησε την πολιτική καριέρα του με την εκλογή του ως βουλευτή του CSU, ενώ νωρίτερα ήταν ενεργό μέλος της νεολαίας της Καθολικής Εκκλησίας. «Η Βαυαρία είναι το σπίτι μας, η Γερμανία είναι η χώρα μας και η Ευρώπη είναι το μέλλον μας», λέει στην ομιλία του.
Παρά το σουρεαλιστικό περιβάλλον, ο λόγος του στο κοινό αυτή την πρωινή ώρα ανάμεσα σε μπίρες και σάντουιτς είναι βαθιά πολιτικός. Αναγνωρίζει την ανάγκη της προστασίας των συνόρων, αλλά επισημαίνει ότι η πραγματική λύση είναι ένα τύπου «σχέδιο Μάρσαλ» για την Αφρική, που θα αντιμετωπίσει στην καρδιά τους τα προβλήματα που δημιουργούν τη μετανάστευση. «Είμαστε μια χριστιανική ήπειρος και έχουμε ευθύνη να βοηθήσουμε τους ανθρώπους στη Συρία και στην Αφρική», λέει.
Μιλάει για την επιτυχία της μεταστροφής της οικονομίας της Βαυαρίας όπου από μια φτωχή περιφέρεια έχει γίνει μέσα σε μερικές δεκαετίες από τις πλουσιότερες περιοχές της Γερμανίας. Τονίζει όμως στους ακροατές του ότι δεν πρέπει να ξεχνούν πως ο λόγος γι’ αυτή την ευημερία βρίσκεται σε απόλυτη συνάρτηση με τη θέση της Γερμανίας στην Ε.Ε. «Το 50% των αυτοκινήτων μας που παράγονται εδώ πηγαίνει στην Ε.Ε. Αν δεν υπήρχε η ενιαία ευρωπαϊκή κοινή αγορά, αυτό δεν θα ήταν δυνατόν».
Πέρα από την οικονομική ευημερία που έχει καταφέρει η Βαυαρία με τη βοήθεια της Ε.Ε., ο Βέμπερ τονίζει και τη σημασία της ελευθερίας που έχει δώσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Φέρνει ως παράδειγμα την ιστορία που λέει ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Ζ. Ντολ. Ο πατέρας του Ντολ τού έλεγε ότι «εγώ δεν μπορώ να σφίξω το χέρι ενός Γερμανού» μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τόνιζε στον γιο του ότι «εσύ όμως θέλω να πας στη Γερμανία και να γίνεις φίλος με Γερμανούς». Η Ευρώπη που ζούμε δεν είναι τέλεια λέει, «πολλά πρέπει να αλλάξουν», αλλά «είναι η δική μας Ευρώπη και είμαστε περήφανοι γι’ αυτήν».