Το 2011 η Ρουξ Μάρτιν πρόσεξε κάτι ενοχλητικό στο εξώφυλλο γυναικείου περιοδικού: ένα cupcake με βανίλια, διακοσμημένο με κίτρινη κρέμα και λευκά ζελεδάκια, που είχαν τοποθετηθεί έτσι ώστε να μιμούνται καλαμπόκια, ένα ψεύτικο κομμάτι βούτυρο φτιαγμένο από ξύσμα κίτρινου φρούτου και κόκκους μαύρης και λευκής ζάχαρης για να μοιάζουν με πιπέρι και αλάτι. To γλυκό φαινόταν ακριβώς το ίδιο σαν το cupcake στο βιβλίο μαγειρικής «Hello, Cupcake!», που είχε γίνει ευπώλητο και το οποίο είχε επιμεληθεί. Ωστόσο η συνταγή δεν μνημόνευε τους συγγραφείς, Αλαν Ρίτσαρτσον και Κάρεν Τακ. «Ηταν τόσο λεπτομερής η αντιγραφή, μέχρι και στα ξυλάκια των καλαμποκιών. Δεν υπήρχε κάποια παραλλαγή. Ηταν ακριβώς σαν το δικό μας», ανέφερε η Τακ.
Η Μάρτιν έγραψε στο περιοδικό εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά της, αλλά ουδέποτε έλαβε απάντηση. Ρώτησε ένα δικηγόρο εκ μέρους του εκδότη, αν μπορούσε να κάνει κάτι για το ταυτόσημο πιάτο. «Μου εξήγησε ότι η διατύπωση για τη μέθοδο δεν είναι ίδια, πως δεν υπάρχει επίσης ομοιότητα στην επικεφαλίδα», εξήγησε η Μάρτιν, η οποία είναι τώρα ελεύθερη επαγγελματίας και κάνει επιμέλειες. «Αυτό συμπυκνώνει σε γενικές γραμμές το πρόβλημα».
Η αμερικανική νομοθεσία για τα πνευματικά δικαιώματα προστατεύει την ιδιοκτησία πρωτότυπων έργων, απαγορεύοντας αντίτυπα καλλιτεχνικού υλικού κάθε είδους χωρίς άδεια: παρτιτούρες, ποίηση, αρχιτεκτονικά έργα, πίνακες, ακόμη και λογισμικό υπολογιστών. Οι συνταγές, όμως, είναι δυσκολότερο να προστατευθούν. Αυτός είναι ο λόγος που συχνά επανεμφανίζονται κατά λέξη από ένα βιβλίο σε ένα άλλο ή μεταγράφονται από το ένα blog σε κάποιο άλλο. Οι συγγραφείς συνταγών που πιστεύουν ότι το έργο τους έχει πέσει θύμα λογοκλοπής έχουν ελάχιστες εναλλακτικές πέρα από να έρθουν σε επαφή με τον θύτη και να ζητήσουν επανόρθωση ή να δημοσιοποιήσουν τους ισχυρισμούς τους στο Διαδίκτυο.
Η συγγραφέας Σάρον Ουί παρατήρησε ότι το βιβλίο «Μακάν» για την κουζίνα της Σιγκαπούρης περιείχε συνταγές και ιστορίες σχεδόν ταυτόσημες με τις δικές της στο βιβλίο συνταγών του 2012, «Μεγαλώνοντας σε μια κουζίνα Νόνια». H συγγραφέας έφτασε στο σημείο να υποκλέψει ακόμη και κάποιες προσωπικές αναμνήσεις της, με την ίδια ακριβώς γλώσσα, υλικό που θα μπορούσε να προστατεύεται τόσο στη Βρετανία όσο και στις ΗΠΑ. Οταν ενημέρωσε τον εκδοτικό οίκο του «Μακάν», τον Bloomsbury, απέσυρε άμεσα το βιβλίο από την κυκλοφορία.