Τα τέσσερα παιδιά που κατάφεραν να επιβιώσουν 40 ημέρες μέσα στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου στην Κολομβία φαίνεται πως βρέθηκαν εκεί στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από ομάδα παραστρατιωτικών που απειλούσε να τα στρατολογήσει.
Σύμφωνα με όσα δήλωσε ο πατέρας των νεαρών επιζώντων, Μάνουελ Ρανοκέ, η περιοχή στα νότια της χώρας στην οποία κατοικούσε η οικογένειά του έπεσε στα χέρια ένοπλης ομάδας, η οποία ακολουθεί τη μέθοδο του «παιδομαζώματος» για να στρατολογεί νέα μέλη, ειδικά στις κοινότητες των ιθαγενών από τις οποίες κατάγονταν τα τέσσερα παιδιά.
Η οικογένεια έδρασε αστραπιαία για να προστατεύσει τα τέκνα της. Τα επιβίβασε άμεσα σε ένα μικρό αεροπλάνο και τα έστειλε σε μια γειτονική πόλη, όπου θα μπορούσαν να ζήσουν ειρηνικά. Ωστόσο, η μοίρα επιφύλασσε περιπέτειες για τους ανηλίκους. Το αεροπλάνο παρουσίασε βλάβη και έπεσε σε ακατοίκητη έκταση της ζούγκλας του Αμαζονίου. Στο δυστύχημα σκοτώθηκε η μητέρα τους και ακόμη δύο ενήλικοι. Πριν πεθάνει η μητέρα τους τούς είπε να την αφήσουν και να τρέξουν να βρουν βοήθεια. «Φοβόμουν πάρα πολύ ότι θα πάρουν τα παιδιά μου», δήλωσε ο Ρανοκέ σε τηλεφωνική συνομιλία μας. «Αυτές οι ομάδες δεν έχουν κανένα σεβασμό. Αρπάζουν παιδιά μέχρι και 2 ετών».
Η διάσωση των τεσσάρων παιδιών ήταν μια σπάνια στιγμή εθνικής χαράς σε μια βαθύτατα διηρημένη χώρα. Η κοινωνία, από τα αριστερά έως τα δεξιά, πανηγύρισε την επιτυχία της ομάδας διάσωσης. Ο αριστερός πρόεδρος Γουστάβο Πέδρο αποκάλεσε το γεγονός «μαγικό», ενώ ο συντηρητικός προκάτοχός του Ιβάν Ντούκε το χαρακτήρισε «θαύμα».
Ομως η ιστορία της Λέσλι (13), του Σολέινι (9), της Τίεν (5) και της Κριστίν (1), όλων τους από τη φυλή των Χιτότο, παραμένει μια σκληρή υπενθύμιση του κινδύνου με τον οποίο έρχονται καθημερινά αντιμέτωπα χιλιάδες παιδιά της κολομβιανής επαρχίας. Για δεκαετίες η χώρα τρομοκρατείτο από ένοπλες ομάδες, όπως οι «Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις της Κολομβίας» (FARC). Το 2016 οι FARC συμφώνησαν να παραδώσουν τα όπλα, όμως το κράτος δεν ανέκτησε ποτέ τον έλεγχο των περιοχών που κατείχαν οι επαναστάτες. Υπό την απουσία του κυβερνητικού ελέγχου, πρώην επαναστάτες έχουν ενωθεί με παραστρατιωτικούς και πολεμούν εναντίον εγκληματικών ομάδων με διακύβευμα τον έλεγχο των αγροτικών περιοχών και της βιομηχανίας κοκαΐνης. Παγιδευμένοι στη μέση αυτών των αντιμαχόμενων ομάδων είναι οι άμαχοι κάτοικοι της υπαίθρου και τα παιδιά είναι τα νεότερα θύματα, τα οποία υφίστανται εκτοπισμό, στρατολόγηση, θάνατο και εξαφάνιση μελών της οικογένειάς τους.
