Πέθανε ο Φερνάντο Μποτέρο, Κολομβιανός ζωγράφος και γλύπτης, ανακοίνωσε σήμερα ο πρόεδρος της Κολομβίας, Γουστάβο Πέτρο. Ο Μποτέρο θεωρείτο ένας από τους πιο εμβληματικούς ζωγράφους και γλύπτες του 20ού αιώνα και ο σημαντικότερος στη Λατινική Αμερική.
Η αισθητική του Μποτέρο – συχνά αναφερόμενη ως «Boterismo» – έγινε πόλος έλξης στα μουσεία σύγχρονης τέχνης, κόσμησε τα Ηλύσια Πεδία στο Παρίσι, την Παρκ Αβενιου στη Νέα Υόρκη και το Paseo de Recoletos της Μαδρίτης, καθώς και πάρκα και πλατείες από το Μπουένος Αιρες μέχρι τη Μόσχα και το Τόκιο. Οι εμβληματικές υπερμεγέθεις φιγούρες του βοήθησαν να στραφεί η παγκόσμια προσοχή στους Λατινοαμερικάνους καλλιτέχνες στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.
Προερχόμενος από μια φτωχή οικογένεια του Μεντεγίν, δεύτερη σήμερα πόλη της Κολομβίας και κέντρο του εμπορίου κοκαΐνης, άρχισε στα 15 του να ζωγραφίζει ταυρομάχους -σχεδίαζε να γίνει ένας και ο ίδιος- και έκπληκτος πούλησε ένα από εκείνα τα έργα αντί 2 δολαρίων. Τότε ζωγράφιζε από ένστικτο, έχοντας απλώς αποφασίσει την κλίση του, και όταν κέρδισε ένα εθνικό καλλιτεχνικό βραβείο 7 χιλ. δολ. έφυγε για την Ευρώπη, όπου έμεινε σε φτωχόσπιτα για 3 χρόνια, στη Φλωρεντία, στη Μαδρίτη και στο Παρίσι.
Στην Ευρώπη, στη δεκαετία του 1950, σπούδασε ζωγραφική, αλλά ποτέ δεν προχώρησε στην αφαιρετική ή την εννοιοκρατική τέχνη, παραμένοντας στο αναπαραστατικό στυλ του, εμπνευσμένος από τους αναγεννησιακούς δασκάλους, τον Τζιότο και τον Μποτιτσέλι.
Αφού προσέγγισε ένα διεθνές κοινό με την τέχνη του, το 1973, ο Mποτέρο μετακόμισε στο Παρίσι όπου ασχολήθηκε με την γλυπτική. Μέχρι τη δεκαετία του 1990, υπαίθριες εκθέσεις με τεράστιες χάλκινες φιγούρες διοργανώνονταν σε όλο τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία.
«Ο Μποτέρο ανήκει στους καλλιτέχνες εκείνους που και σε προβεβηκυία ηλικία αλλάζουν το θεματολόγιό τους. Στο παρελθόν ζωγράφιζε πλούσιες οικογένειες ντυμένες με τα καλά τους, γυμνές γυναίκες στεγνώνοντας τα μαλλιά τους, τεράστια πορτοκάλια και μπανάνες και τον αναπόφευκτο Λατινοαμερικανό πρόεδρο ή στρατηγό με τη στολή του. Τώρα ζωγραφίζει τη βία του πολέμου, τις απαγωγές και τα φονικά, τις νεκρικές πομπές και τους τραμπούκους-εκτελεστές», ανέφεραν για αυτόν οι New York Times.
Το 2004, εξέθεσε μια σειρά σχεδίων και πινάκων που επικεντρώθηκαν στη βία στην Κολομβία, η οποία αντλούσε έμπνευσε από τις δραστηριότητες των καρτέλ ναρκωτικών. Μεταξύ άλλων απεικόνισε τον συμπατριώτη του Πάμπλο Εσκομπάρ, διαβόητο επικεφαλής του καρτέλ ναρκωτικών Μεντεγίν. Το 2005, παρουσίασε τη σειρά «Abu Ghraib», βασισμένη σε αναφορές για κακοποίηση κρατουμένων από τις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ. Η σειρά του πήρε περισσότερους από 14 μήνες για να ολοκληρωθεί και έλαβε μεγάλη προσοχή όταν εκτέθηκε για πρώτη φορά στην Ευρώπη.
Τον περασμένο Μάιο είχε αφήσει την τελευταία της πνοή η σύζυγός του και διακεκριμένη εικαστικός Σοφία Βάρη, ύστερα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.
