Το καλοκαίρι που μας πέρασε ήταν το θερμότερο στην καταγεγραμμένη ιστορία. Οσο οι άνθρωποι εξακολουθούν να απελευθερώνουν στην ατμόσφαιρα αέρια που ενισχύουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, οι θερμοκρασίες-ρεκόρ θα γίνουν ακόμη πιο συνηθισμένες. Το ίδιο και τα ακραία φαινόμενα, όπως οι ξηρασίες, οι πυρκαγιές και οι πλημμύρες.
Φέτος, το καλοκαίρι, πλημμύρες σάρωσαν το Βερμόντ και τη Νέα Υόρκη. Η θερμοκρασία της επιφάνειας της θάλασσας στη Φλόριντα ανέβηκε τόσο πολύ που έδινε την αίσθηση τζακούζι. Ο καπνός από τις τεράστιες πυρκαγιές στον Καναδά έπνιξε μεγάλο μέρος της χώρας. Ακόμη και τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο οι θερμοκρασίες στις μεγάλες πόλεις θυμίζουν καλοκαίρι.
Η Μέριαν Γκίνγκερ, 76 ετών, κάλεσε πριν από λίγους μήνες τον γιο της και τα εγγόνια της για να περάσουν μαζί το καλοκαίρι στο σπίτι της στη Βόρεια Καρολίνα. «Τους έλεγα πως θα είναι όμορφα και θα μπορούν να παίζουν έξω όλη την ημέρα, όμως, όταν άνοιγαν την πόρτα η ζέστη τούς χαστούκιζε στο πρόσωπο», λέει. Κανείς δεν απολάμβανε το καλοκαίρι, το οποίο η κυρία Γκίνγκερ θυμόταν με ευχαρίστηση από τότε που ήταν μικρή. Στην εποχή της, η μικρή πόλη του Γκρίνσμπορο όπου μεγάλωσε είχε λιγότερη ανάπτυξη, περισσότερα δέντρα και το έδαφος δεν ήταν παντού καλυμμένο με άσφαλτο, που πλέον την κάνει να νιώθει σαν να τηγανίζεται.
Για τον Λάρι Τσάμπλιν, 85 ετών, ακόμη και η υγρασία των καλοκαιριών στο Πανχάντλ της Φλόριντα δεν τον εμπόδισε ποτέ να απολαύσει τη φύση. Ολα αυτά χάθηκαν αυτό το καλοκαίρι. Ο Τσάμπλιν συνήθιζε να απολαμβάνει περιπάτους ή να κάνει κηπουρική κοντά στο σπίτι του. Κωπηλατούσε με το καγιάκ του, εξερευνούσε πεζός ένα κοντινό καταφύγιο άγριας ζωής ή συνομιλούσε με τους γείτονες. «Το απολάμβανα πολύ αυτά», είπε. «Αυτό το καλοκαίρι, ήταν αδύνατο». Τα δημόσια σχολεία της Βοστώνης, φοβούμενα τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η ζέστη στην ομαλή ροή του εκπαιδευτικού προγράμματος, αποφάσισαν να εγκαταστήσουν κλιματιστικά σε όλες τις αίθουσές τους.
Σε πολλές πολιτείες, το βράδυ έγινε η καλύτερη ώρα της ημέρας για παιχνίδι και βόλτα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Στο Νέο Μεξικό, οικοδόμοι και ψυκτικοί παρείχαν στην κοινωνία τις υπηρεσίες τους αργά το απόγευμα, προκειμένου να αποφύγουν την ακραία ζέστη. Αγρότες μάζευαν κρεμμύδια τα μεσάνυχτα με λάμπες φθορίου.
Ο Μπραντ Σνάιντερ, 67 ετών, μετακόμισε πριν από χρόνια στο Κονέκτικατ στην προσπάθειά του να βρει την πολιτεία με το καλύτερο δυνατό κλίμα. Ομως, ακόμη και η ήπιου κλίματος ανατολική πολιτεία δίνει πλέον την αίσθηση πως πουθενά δεν μπορεί να κρυφτεί κανείς από την κλιματική αλλαγή, για την οποία μας προειδοποιούσαν τόσοι επιστήμονες ήδη από τη δεκαετία του 1980.
Ερωτηθείς σχετικά με το αν σκέφτεται να γυρίσει στο πατρικό του σπίτι στην Αριζόνα, δήλωσε γελώντας: «Εκεί σίγουρα δεν θα μπορώ να ζήσω».
«Ειδικά φέτος είχα την αίσθηση ότι φτάσαμε στο ζενίθ», τονίζει ο κύριος Σνάιντερ. Τον Ιούλιο, θυμάται πως μια μέρα τρόμαξε όταν οι Αρχές της πολιτείας εξέδωσαν έκτακτη προειδοποίηση για ανεμοστρόβιλο. Την επόμενη ημέρα δεν μπορούσε να βγει από το σπίτι του λόγω καταρρακτώδους βροχής. Και μία ημέρα μετά, η πολιτεία πνίγηκε από τους καπνούς των καναδικών πυρκαγιών.