Οι Γερμανοί επιστρέφουν στις κάλπες αυτήν την Κυριακή, 8 Οκτωβρίου, για να εκλέξουν τοπικές κυβερνήσεις στα κρατίδια της Εσσης (στα δυτικά) και της Βαυαρίας (στον νότο).
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η εθνολαϊκιστική δεξιά αναμένεται να δει τα ποσοστά της να ενισχύονται, καθώς το κόμμα της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD) κινείται πια κοντά στο 17% στην Εσση (από 13% που είχε εξασφαλίσει στις προηγούμενες εκλογές του 2018) και πέριξ του 14% στη Βαυαρία (από 10% που είχε λάβει στις προηγούμενες κάλπες), ενώ ειδικότερα στη Βαυαρία σημαντικά υψηλό εκτιμάται πως θα είναι και το ποσοστό των ευρισκόμενων στα δεξιά των Χριστιανοκοινωνιστών/CSU, Ελευθέρων Ψηφοφόρων (Freie Wähler) του Χούμπερτ Αϊβανγκερ.
Επειτα από δύο χρόνια στην εξουσία, τα κόμματα του τρέχοντος γερμανικού ομοσπονδιακού κυβερνητικού συνασπισμού (SPD, Πράσινοι, FDP) περιμένουν να δουν –με συγκρατημένη ανησυχία– τι θα βγάλει η κάλπη αυτήν την Κυριακή, προσεγγίζοντας τις κρατιδιακές εκλογές ως ανεμοδείκτη για όσα θα ακολουθήσουν στον δρόμο προς τις ευρωεκλογές του 2024 και, εν συνεχεία, τις γερμανικές ομοσπονδιακές κάλπες του 2025.
Στις τάξεις του AfD στον αντίποδα, το κλίμα είναι μάλλον πανηγυρικό.
«Εδώ στη δυτική Γερμανία, για πρώτη φορά έπειτα από 10 χρόνια, κάτι κινείται», δηλώνει ο Ρόμπερτ Λάμπρου, επικεφαλής (της κοινοβουλευτικής ομάδας) του AfD στην Εσση, μιλώντας στο Politico.
Οπως θα μπορούσε να υποθέσει κανείς βάσει επωνύμου, ο κ. Λάμπρου είναι Ελληνας ή, πιο ορθά, ελληνικής καταγωγής, καθώς έχει Ελληνα πατέρα και Γερμανίδα μητέρα.
Ο Ρόμπερτ Λάμπρου γεννήθηκε το 1967 στο Μίνστερ της δυτικής Γερμανίας, όπου πήγε σχολείο και σπούδασε (διοίκηση επιχειρήσεων). Τη δεκαετία του 1990 ξεκίνησε να εργάζεται ως υπάλληλος σε επιχειρήσεις (στα τμήματα πωλήσεων και μάρκετινγκ). Με την πολιτική ωστόσο, θα άρχιζε να ασχολείται τα χρόνια της ευρωκρίσης.
Τον Μάρτιο του 2013, ο Λάμπρου βρέθηκε για πρώτη φορά σε συγκέντρωση του AfD. Η παράταξη της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (Alternative für Deutschland) είχε συσταθεί μόλις έναν μήνα νωρίτερα, τον Φεβρουάριο του 2013. Την περίοδο εκείνη, ο Λάμπρου ήταν κομματικά «άστεγος» πλην όμως όχι και αδιάφορος. Αντιθέτως, ο ίδιος ήξερε τι ήθελε… ή μάλλον τι δεν ήθελε. Οπως όλοι οι πρώιμοι υποστηρικτές του AfD, έτσι και εκείνος δεν ήθελε να δοθούν «γερμανικά χρήματα» για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας. Εάν για την Ανγκελα Μέρκελ δεν υπήρχαν τότε άλλες εναλλακτικές («alternativlos») πέρα από τη διάσωση της Ελλάδας εντός του ευρώ, για τον Λάμπρού από την άλλη πλευρά η εναλλακτική επιλογή ήταν – κυριολεκτικά και μεταφορικά– το AfD (το «Alternative» στο όνομα του οποίου είναι η απάντηση σε εκείνο το «alternativlos» της Μέρκελ) και το ζητούμενο η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Κάπως έτσι λοιπόν, μέσα στον «πυρετό» της ευρωκρίσης, ο Λάμπρου –ένας ελληνικής καταγωγής πρώην ψηφοφόρος των Πρασίνων από τη δυτική Γερμανία, ο οποίος είχε μάλιστα περάσει ως κομματικό μέλος και από τις τάξεις του SPD– βρέθηκε στις τάξεις του AfD… όπου και παρέμεινε. Μπορεί μεν η ευρωκρίση να τελείωσε, θα ακολουθούσαν δε στην πορεία και άλλες προκλήσεις που θα κρατούσαν το AfD ενωμένο και ανερχόμενο… με κυριότερη μεταξύ αυτών προφανώς την πρόκληση του μεταναστευτικού.
Για την ιστορία, το AfD πήρε μέρος για πρώτη φορά σε ομοσπονδιακές εκλογές πριν από ακριβώς δέκα χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 2013, εξασφαλίζοντας τότε κάτω από 5% και… μηδενικές έδρες στην Μπούντεσταγκ.
Την ίδια χρονιά, η Εναλλακτική για τη Γερμανία πήρε μέρος για πρώτη φορά και στις κρατιδιακές εκλογές στην Εσση εξασφαλίζοντας 4% και «μηδενικές» έδρες στην τοπική βουλή.
Δέκα χρόνια μετά, το AfD έχει ξεπεράσει δημοσκοπικά το 20% σε εθνικό επίπεδο και προσεγγίζει το 17% στην Εσση.
«Το AfD είναι η μοναδική συντηρητική δύναμη σήμερα στη Γερμανία», διακηρύσσει από την πλευρά του ο Ρόμπερτ Λάμπρου, αναμένοντας τα αποτελέσματα των εκλογών της Κυριακής.
