Η 22χρονη φοιτήτρια Τζούλια Τσεκετίν δηλώθηκε ως εξαφανισμένη στις 11 Νοεμβρίου. Η μεγάλη αστυνομική έρευνα που ακολούθησε διήρκεσε περισσότερες από δέκα μέρες. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που πολλοί φοβούνταν. Η Τσεκετίν βρέθηκε νεκρή, τυλιγμένη με πλαστικό, δίπλα σε μία λίμνη στην περιφέρεια Φριούλι-Βενέτσια Τζούλια της βόρειας Ιταλίας.
Η εξαφάνισή της σημειώθηκε ύστερα από μία συνάντηση με τον πρώην σύντροφό της, Φιλίπο Τουρέτα, 21 ετών. Οι αστυνομικές αρχές εξέδωσαν ένταλμα σύλληψης εναντίον του, ως ύποπτο για απαγωγή και φόνο. Ο Τουρέτα συνελήφθη την Κυριακή στη Γερμανία καθώς οδηγούσε σε έναν αυτοκινητόδρομο και περιμένει να εκδοθεί στην Ιταλία, χωρίς να του έχουν απαγγελθεί επίσημες κατηγορίες.
Η υπόθεση ωστόσο δεν έμεινε στις αίθουσες των ανακριτών και των δικαστηρίων. Σε μία Ιταλία που οι πατριαρχικές συμπεριφορές εξακολουθούν να έχουν βαθιές ρίζες σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, η δολοφονία της Τσεκετίν ήρθε να υπογραμμίσει την επείγουσα ανάγκη να τεθεί δυναμικά στον δημόσιο διάλογο το ζήτημα της βίας κατά των γυναικών. Λίγο καιρό πριν από τον θάνατο της φοιτήτριας, ο υπουργός Εσωτερικών Ματέο Πιαντεντόζι είχε ανακοινώσει πως περισσότερες από 100 γυναίκες δολοφονήθηκαν μέσα στη χρονιά από άνδρες με τους οποίους είχαν ερωτικές σχέσεις.
Η Τσεκετίν δολοφονήθηκε λίγες ημέρες πριν πάρει το πτυχίο της από το τμήμα βιοϊατρικής τεχνολογίας του Πανεπιστημίου της Πάντοβα και ίσως αυτή η συγκυρία προκάλεσε την έντονη συγκίνηση στην ιταλική κοινωνία.
Ο υπουργός Παιδείας Τζουζέπε Βαλντιτάρα ζήτησε από όλα τα σχολεία της χώρας να τηρήσουν την Τρίτη ενός λεπτού σιγή στη μνήμη της. Πολλές μαθήτριες και πολλοί μαθητές επέλεξαν αντ’ αυτού να διαδηλώσουν κατακλύζοντας κεντρικούς δρόμους πόλεων. Τη επόμενη ημέρα η Γερουσία της Ιταλικής Δημοκρατίας πέρασε ομόφωνα ένα νομοσχέδιο που ενδυναμώνει τη θεσμική προστασία των γυναικών, διευκολύνοντας την έκδοση περιοριστικών μέτρων και δίνοντας προτεραιότητα στην εκδίκαση υποθέσεων που έχουν σχέση με την ενδοοικογενειακή βία.
Ομως η αλλαγή στον ποινικό κώδικα δεν είναι το σημείο στο οποίο εντοπίζεται το πρόβλημα. «Εχουμε νόμους και είναι μια χαρά, ακόμη κι αν επιδέχονται βελτίωση», δήλωσε η Ελενα Μπιατζιόνι δικηγόρος και υποδιευθύντρια του εθνικού δικτύου ενάντια στην έμφυλη βία D.i.Re. «Το πρόβλημα είναι η εφαρμογή των νόμων», εξήγησε. Παρά το γεγονός ότι τα επίπεδα βίας κατά των γυναικών στην Ιταλία είναι παρόμοια με άλλων ευρωπαϊκών κρατών, η Μπιατζιόνι δήλωσε πως «το πρόβλημα είναι δομικό και ριζωμένο μέσα στην κοινωνία. Και το να δημιουργήσουμε νέα πολιτισμικά μονοπάτια παίρνει πολύ χρόνο και απαιτεί δράση σε πολλά μέτωπα».
Ακόμη και μία από τις υπουργούς που πρότειναν το νέο νομοσχέδιο, η Εουτζένια Μαρία Ροκέλα, είπε πως οι νόμοι έχουν όρια. «Οι νόμοι», είπε, «δεν προστάτευσαν την Τζούλια Τσεκετίν, ούτε καμία άλλη γυναίκα που δεν υποπτευόταν τη βία που επωάζεται στην καρδιά του άνδρα που ισχυριζόταν ότι την αγαπάει».
