Η ξαφνική, αλλά κυρίως ανεξήγητη, εμφάνιση ενός παλιού ναυαγίου στην αμμώδη παραλία του Νιουφάουντλαντ, στον Καναδά, προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο κατάπληξη στη ντόπια κοινότητα.
Ο Γκόρντον Μπλάκμορ, ένας κάτοικος της περιοχής, κυνηγούσε θαλασσοπούλια στην ακτή του Κέιπ Ρέι, όταν είδε μια μεγάλη μαύρη σκιά στα θολά νερά που δεν υπήρχε την προηγούμενη φορά που βρέθηκε στην ίδια παραλία. Πήγε σπίτι του τρέχοντας και φωνάζοντας για την ανακάλυψή του. Η μητέρα του ενημέρωσε την τοπική εφημερίδα και έτρεξε στην παραλία για να δει και εκείνη το κουφάρι στα ρηχά. «Είναι απίθανο, δεν υπάρχει άλλη λέξη να το περιγράψεις» λέει.
Το Cape Ray, μια κοινότητα 350 κατοίκων στη νοτιοδυτική ακτή του Newfoundland, είναι ο τόπος όπου τουλάχιστον οκτώ πλοίων που έπεσαν θύματα εχθρικών καιρικών συνθηκών, της κακής ναυσιπλοΐας ή απλώς της ατυχίας.
Ανεξήγητο και ξεχωριστό
Όμως, αυτό που διαφοροποιεί το τελευταίο αυτό ναυάγιο από τα άλλα, είναι πως εμφανίστηκε από το πουθενά και κανείς -προσώρας- δεν ξέρει πώς, πότε και πού ναυάγησε.
Φωτ.: Cape Ray Community Page/Facebook
Σύμφωνα με τον Νιλ Μπέργκες, πρόεδρο της Εταιρείας Διατήρησης Ναυαγίων του Newfoundland and Labrador, το κουφάρι αυτό αιώνων μετακινήθηκε αφενός λόγω της διάβρωσης που είχε υποστεί, αλλά της τρομακτικής δύναμης της τροπικής καταιγίδας Φιόνα που είχε πλήξει με καταστροφική ορμή την περιοχή πέρυσι. Τα πανίσχυρα ωκεάνια κύματα προφανώς ολοκλήρωσαν το «ταξίδι» του, ωθώντας το ναυάγιο στα ρηχά προς την ακτή.
Η σελίδα της κοινότητας στο Facebook έχει μετατραπεί σε φόρουμ εικασιών και έρευνας σχετικά με την πιθανή προέλευση του ναυαγίου, με τους κατοίκους της περιοχής να ψάχνουν παλιά αρχεία και μαρτυρίες από γηραιότερους για παλιότερα ναυτικά δυστυχήματα.
Τα μέχρι στιγμής ευρύματα, πάντως, τα μεγάλα ξύλινα δοκάρια και οι σανίδες που έχουν ξεβραστεί στην αμμουδιά, υποδηλώνουν, σύμφωνα με τους ντόπιους, πως το πλοίο αυτό ήταν του 19ου αιώνα, οπότε και χρησιμοποιούνταν οι ξύλινοι πείροι και τα χάλκινα καρφιά.
Η ξαφνική εμφάνιση του ναυαγίου λειτουργεί ως υπενθύμιση στην κοινότητα της άγριας και εύθραυστης σχέσης ανθρώπων και ωκεανού.
«Είναι ένα κομμάτι της ιστορίας μας που μόλις ξύπνησε. Κάποιοι άνθρωποι εξακολουθούν να θέλουν να γνωρίζουν τα ονόματα και τα μέρη όπου οι πρόγονοί τους χάθηκαν σε παγωμένα νερά, ανοικτά των ακτών μας. Θα ήταν ωραίο αν μπορούσαμε να μοιραστούμε κάποια ιστορία που γνωρίζουμε και έναν τόπο μνήμης. Τουλάχιστον ένα στοιχείο. Αυτή είναι η ιστορία μας, ας την ανακαλύψουμε» έγραψε η Ελίζαμπεθ Γκόβερ, κάτοικος της περιοχής.
Πηγή: Guardian