Το 1983, ο Ρόναλντ Ρέιγκαν αποκαλεί «αυτοκρατορία του κακού» τη Σοβιετική Ενωση, τασσόμενος στο πλευρό των λαών που ήταν αντιμέτωποι με την απειλή της. Το 2022, ο Ντόναλντ Τραμπ χαρακτηρίζει «ιδιοφυΐα» τον Βλαντιμίρ Πούτιν, δίνοντας συγχαρητήρια για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Η υπεράσπιση των χωρών που βρίσκονταν υπό τη δαμόκλειο σπάθη του σοβιετικού καθεστώτος ήταν αδιαπραγμάτευτη επιλογή για τους Ρεπουμπλικανούς (GOP) από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Δύσκολα φανταζόταν κανείς ότι θα έφτανε η στιγμή που το GOP (Μεγάλο Παλαιό Κόμμα) θα εξέφραζε τον θαυμασμό του για ένα απολυταρχικό καθεστώς με αναθεωρητική ατζέντα κόντρα στη διαχρονική αντίληψη της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Είναι ο λόγος για τον οποίο σήμερα βετεράνοι Ρεπουμπλικανοί που δεν ενστερνίζονται το ρεύμα του «Make America Great Again» (MAGA) μνημονεύουν νοσταλγικά την περίοδο του Αϊζενχάουερ, του Ρέιγκαν και του Μακέιν.
Υπάρχουν βεβαίως και μέλη του GOP τα οποία διαφωνούν με το επιπρόσθετο πακέτο βοήθειας στην Ουκρανία και δεν σχετίζονται με τους Ρεπουμπλικανούς λάτρεις του Πούτιν· βασίζουν τη θέση τους σε πιο γνήσιες –κατά βάση, δημοσιονομικές– ανησυχίες. Αντιθέτως, οι Ρεπουμπλικανοί που εμπνέονται από το αφήγημα του MAGA βρίσκουν ελκυστική την εικόνα του Πούτιν ως ισχυρού ηγέτη και οραματίζονται ένα ανάλογο στυλ διακυβέρνησης στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Επιπλέον, ο πρόεδρος της Ρωσίας εμφανίζεται ως ένθερμος υποστηρικτής των παραδοσιακών κοινωνικών και οικογενειακών αξιών, εξ ου και ταυτίζονται μαζί του οι Ρεπουμπλικανοί που αντιτίθενται στην ενίσχυση των δικαιωμάτων για πληθυσμιακές κατηγορίες όπως οι ΛΟΑΤΚΙ. Κοιτάζοντας τον Πούτιν βλέπουν μια αρρενωπή προσωπικότητα, η οποία υπερασπίζεται τον τρόπο ζωής που ίσχυε όταν ο ίδιος γεννήθηκε, τη δεκαετία του 1950. Περιγράφουν έναν ηγέτη ο οποίος επιτίθεται στη woke κουλτούρα, θωρακίζοντας τον χριστιανικό πολιτισμό σαν αντίβαρο σε αυτό που οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ως παρακμή της Δύσης.
Επειτα, η συμπάθεια του Ντόναλντ Τραμπ προς τον Βλαντιμίρ Πούτιν, όπως αυτή μεταλαμπαδεύεται σε Ρεπουμπλικανούς οπαδούς και συνεργάτες, εδράζεται σε μία ακόμη πιο απλή εξήγηση, η οποία ακουμπά στον πυρήνα της λυσσαλέας πολιτικής αντιπαράθεσης στις ΗΠΑ: «Ο εχθρός του εχθρού σου είναι φίλος μου».
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για τους σημερινούς υποστηρικτές των Ρεπουμπλικανών προτεραιότητα δεν είναι η επιβίωση της Ουκρανίας αλλά η εκλογή του Τραμπ έναντι του Μπάιντεν, όπως καταδεικνύουν και τα προσκόμματα στην ψήφιση του νομοσχεδίου για τη συνέχιση της υποστήριξης στο Κίεβο, τα οποία εκ των πραγμάτων προσφέρουν πολύτιμη χείρα βοηθείας στη Ρωσία, μετά από δύο χρόνια σθεναρής άμυνας των ουκρανικών δυνάμεων.
Εξ ου και δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η Ρωσία ανοίγει κυριολεκτικά σαμπάνιες στο όνομα του Ντόναλντ Τραμπ: «Περίπου 100 υποστηρικτές του Τραμπ συγκεντρώθηκαν με σαμπάνιες σε ένα πάρτι μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από το Κρεμλίνο, για να γιορτάσουν με ένα τρίπτυχο του Ντόναλντ Τραμπ, του Βλαντιμίρ Πούτιν και της Μαρίν Λεπέν στο κέντρο της αίθουσας», μετέδιδε Ρώσος πολιτικός αναλυτής από τη Μόσχα, στο αμερικανικό δίκτυο PBS, την ημέρα της ορκωμοσίας κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ.
Και, ασφαλώς, μια σχέση έχει μέλλον όταν είναι αμφίδρομη. Ισχυρές είναι οι ενδείξεις, με βάση εκθέσεις που έχουν απασχολήσει το Κογκρέσο, για παρέμβαση της Ρωσίας στις προεδρικές εκλογές μέσω προπαγανδιστικών αναρτήσεων στα social media, οι οποίες στόχευσαν σε περισσότερους από 100 εκατ. Αμερικανούς ψηφοφόρους προάγοντας την υποψηφιότητα του Ντόναλντ Τραμπ.
Το μεγαλύτερο θύμα του ιδεολογικού μετασχηματισμού των Ρεπουμπλικάνων είναι προφανώς η Ουκρανία. Στην αρχή του πολέμου, σύμφωνα με το Pew Research Center, κάτω από το 10% των Ρεπουμπλικάνων θεωρούσε ότι οι ΗΠΑ παρείχαν υπερβολική βοήθεια στο Κίεβο. Σήμερα, το αντίστοιχο ποσοστό ανέρχεται σχεδόν στο 50%. Στο πρόσωπο του Ντόναλντ Τραμπ ο Βλαντιμίρ Πούτιν βρίσκει έναν αναπάντεχο σύμμαχο, καθώς οι καθυστερήσεις από την αμερικανική πλευρά επηρεάζουν ήδη τις ισορροπίες στο μέτωπο, με τις ρωσικές δυνάμεις να αξιοποιούν τη συγκυρία για εντατικοποίηση της στρατιωτικής επιχείρησης.
«Η ιστορία παρακολουθεί. Η αποτυχία υποστήριξης της Ουκρανίας σε αυτή την κρίσιμη στιγμή δεν θα ξεχαστεί ποτέ», έλεγε πρόσφατα ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν. Εξίσου χαρακτηριστική, η αποστροφή Αμερικανών αναλυτών σύμφωνα με την οποία, ακόμη και αν ο Τραμπ ηττηθεί στις προεδρικές εκλογές, το GOP «έχει χάσει την ψυχή του» , αδυνατώντας να υποστηρίξει το διεθνές σύστημα με τις προδιαγραφές που συνόδευσαν την αμερικανική πολιτική εδώ και πολλές δεκαετίες.
Κορυφή του παγόβουνου σε μια σχέση με βάθος, η πολύκροτη συνέντευξη του Βλαντιμίρ Πούτιν στον Τάκερ Κάρλσον, τον οποίο η Χίλαρι Κλίντον αποκάλεσε «χρήσιμο ηλίθιο». Ο αμφιλεγόμενος Αμερικανός δημοσιογράφος, μέχρι πρότινος συνεργάτης του Fox News, ο οποίος έχει παρομοιάσει τον Ζελένσκι με «μάνατζερ σε στριπτιζάδικο», δέχεται κριτική για το γεγονός ότι πήρε συνέντευξη από τον Πούτιν παραλείποντας αφενός να του απευθύνει ορισμένες καίριες ερωτήσεις, αφετέρου να τον πιέσει σε κομβικά σημεία της συζήτησης. Το κυριότερο; Το περιέγραψε περίτεχνα ο αρθρογράφος του Bloomberg, Μαρκ Τσάμπιον: «Θα έπρεπε να σκεφτεί τι θα συνέβαινε αν ήταν Ρώσος δημοσιογράφος και επέστρεφε στη Μόσχα, αφού θα είχε πάρει συνέντευξη από τον Ζελένσκι δίνοντας τη δυνατότητα στον Ουκρανό πρόεδρο “να αποκαλύψει την αλήθεια” στους Ρώσους. Ο Πούτιν θα κατέστειλε την προβολή της συνέντευξης και ο ίδιος είτε θα βρισκόταν υπό κράτηση, είτε θα αναρωτιόταν ποια μέθοδο θα επέλεγαν οι ρωσικές αρχές για να τον εξοντώσουν. Ο Κάρλσον φυσικά, ως Αμερικάνος, μπορεί να ανασάνει με ανακούφιση. Δεν κινδυνεύει με το παραμικρό, επιστρέφοντας στις ΗΠΑ».
