Για την κυβέρνηση Μπάιντεν, ο Εμπραχίμ Ραϊσί ήταν ένας τύραννος, ορκισμένος εχθρός των ΗΠΑ και απειλή για την ειρήνη στον κόσμο. Λίγες ώρες μετά την επιβεβαίωση του θανάτου του προέδρου Ραϊσί, όμως, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μετέδιδε «επίσημα συλλυπητήρια» για την αιφνίδια εκδημία του.
Το λακωνικό ανακοινωθέν, που έφερε την υπογραφή του εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών στην Ουάσιγκτον, Μάθιου Μίλερ, δεν περιείχε σημάδια θλίψης για την απώλεια του Ραϊσί, γνωστού για τις αντιαμερικανικές του θέσεις και την ανοχή του απέναντι σε επιθέσεις αντιπροσώπων του Ιράν εναντίον Αμερικανών στρατιωτών σε Ιράκ και Συρία.
Τα αμερικανικά συλλυπητήρια προκάλεσαν τον θυμό επικριτών του ιρανικού καθεστώτος, οι οποίοι ανέφεραν ότι η Ουάσιγκτον θα έπρεπε ή να έχει αποφύγει κάθε δήλωση για τον Ραϊσί ή να καταδικάσει τον εκλιπόντα για την πολιτική του. Αυτό έκανε αργότερα ο Μίλερ, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.
Η αμερικανική κυβέρνηση καλείται να τηρήσει λεπτές ισορροπίες κάθε φορά που ένας αρχηγός εχθρικού κράτους πεθαίνει. Η πρέπουσα έκφραση ανθρώπινης αλληλεγγύης προς τον πληθυσμό πρέπει να εξισορροπηθεί με την υπαρκτή ανάγκη προβολής της αλήθειας και των αμερικανικών συμφερόντων. Το δίλημμα αυτό αντιμετώπισαν διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ με τον θάνατο εχθρικών δικτατόρων στην ΕΣΣΔ, τη Βόρεια Κορέα και τη Βενεζουέλα.
Η ξερή δήλωση του Μίλερ περιείχε πολιτικό μήνυμα, το οποίο σίγουρα θορύβησε την ιρανική ηγεσία. «Καθώς το Ιράν επιλέγει τον νέο του πρόεδρο, επαναλαμβάνουμε τη στήριξή μας στον ιρανικό λαό και τον αγώνα του για ανθρώπινα δικαιώματα και θεμελιώδεις ελευθερίες», ανέφερε η δήλωση του Μίλερ. Παρά τον αυστηρό τόνο και περιεχόμενο του μηνύματος, Αμερικανοί «ιέρακες» βρήκαν την ευκαιρία να χαρακτηρίσουν τον Μπάιντεν «υποχωρητικό απέναντι στο Ιράν». Ο γερουσιαστής Τομ Κότον από το Αρκάνσας έγραψε στην πλατφόρμα Χ: «Τα συλλυπητήρια για αυτό το τέρας αποτελούν όνειδος».
Ερωτηθείς στη συνέντευξη Τύπου, ο Μίλερ ήταν αμείλικτος: «Υπήρξαμε απόλυτα ξεκάθαροι ότι ο Ραϊσί ήταν συμμέτοχος στην καταστολή του ιρανικού λαού για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Κάποια από τα χειρότερα εγκλήματα πραγματοποιήθηκαν στη θητεία του, κυρίως εναντίον γυναικών και κοριτσιών».
Τον Μάρτιο του 2013, μετά τον θάνατο του προέδρου της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, ο πρόεδρος Ομπάμα δεν εξέφρασε στο μήνυμά του λύπη για τον αντιαμερικανό ηγέτη. Μιλώντας μετά τον θάνατο του Φιντέλ Κάστρο το 2016, ο Ομπάμα είχε πει: «Η ιστορία θα κρίνει το αποτύπωμα της μοναδικής αυτής προσωπικότητας για τον λαό του και τον κόσμο γύρω του», επιλέγοντας ουδέτερη γλώσσα και αποφεύγοντας κάθε ιστορική αναφορά που θα μπορούσε να απειλήσει το διστακτικό διπλωματικό άνοιγμα προς το καθεστώς της Αβάνας.
